Yo Kai Watch 3 Review - Vrienden met een knapperig stukje bacon

Het is weer tijd om op avontuur te gaan met zakmonstertjes. We worden vrienden met ze, we laten ze tegen andere monstertjes vechten en we proberen ze allemaal te vangen. En nee, we hebben het niet over Pokémon. Dit is namelijk de Yo Kai Watch 3 review. Daar zit geen gele elektrische muis in die Pikachu heet.

Toch is het niet gek als je bij het spelen van Yo Kai Watch toch even aan die bekende game-serie van GameFreak denkt. Bekende monstertjes als Pikachu en Eevee mogen dan ontbreken, Yo Kai Watch zijn eigenlijk lichtelijk wel vergelijkbaar met Pokémon.

Deze typische Japanse zakmonstertjes zitten verspreid over een grote spelwereld en je doel is om tijdens het verkennen van een nieuw verhaal ze allemaal aan je collectie toe te voegen. Zo krijg je katten, een cornfused stukje mais, een stuk bacon met een gezicht erop en andere maffe nieuwe vrienden. Met een horloge om, de Yo Kai Watch, houd je je nieuwe vrienden in het gareel. Want stiekem zijn die Yo Kai echte deugnieten met ieder een ander karakter. Misschien is dat wel het leukste: veel zijn enorm vergezocht maar toch erg grappig.

Yo Kai Watch 3 zet met het vangen van al die monstertjes eigenlijk de trend voort van de eerste twee delen. De gameplay is eigenlijk vrijwel hetzelfde. Yo Kai Watch 3 doet in ieder geval één klassiek Pokémon-onderdeel niet: ben je een jongen of ben je een meisje? In dit spel speel je namelijk zowel een jongen als een meisje omdat je de kans krijgt om twee losse verhaallijnen te verkennen. Hierdoor leg je twee losse collecties met Yo Kai aan en zul je regelmatig tussen de verhaallijnen wisselen om hints vrij te spelen die je weer verder helpen met het begrijpen van het verhaal en de gebeurtenissen in het andere verhaal.

In het ene verhaal ben je de jongen. Hi is net naar Amerika verhuist en al de Yo Kai uit zijn eerdere avontuur kwijt. De Yo Kai Whisper heeft deze geruild voor een nieuwe Yo Kai Watch die Amerikaanse Yo Kai kan spotten. In het andere verhaal volg je het meisje dat in Japan woont. Zij leert net wat Yo Kai zijn. De Yo Kai waarmee zij bevriend is, is ooit de vriend geweest van een professor. Je wordt een ware detective. Het is duidelijk dat Yo Kai Watch 3 zich erg van Pokémon onderscheid door de nadruk meer op verhaal te leggen. Zo schrikt het spel niet terug om zo nu dan anime-fragmenten en veel dialogen te gebruiken om de twee verhaallijnen naar voren te brengen. Telkens wissel je tussen de twee verhaallijnen.

Het spelen met twee verhaallijnen is wennen, want hierdoor ben je constant met andere Yo Kai in de weer. Maar het is het waard voor al die maffe beesten. Waar Pokémon kritiek krijgt omdat het vuilniszakken in levende wezens veranderd, komt Yo Kai Watch 3 er mooi mee weg om door een stuk bacon een gezicht te geven, plots een Yo Kai te presenteren die er smakelijk maar ook heel grappig uitziet. Doordat je twee collecties aanlegt zijn er ook heel veel soorten Yo Kai om uit te kiezen: meer dan 600. Je kunt je uren verliezen in het spotten van Yo Kai en nog langer verliezen in het eindelijk bevriend geraken met die verschillende monsters.

Die vrienden heb je nodig, want je wilt met ze vechten. Hierin zien we wel een groot verschil met vergelijkbare games als Pokémon: alles is erg passief. Je kiest opnieuw drie Yo Kai-vriendjes uit, positioneert ze en laat ze lekker hun gang gaan. Soms voer je zelf even een speciale aanval aan. Als speler moet je tijdens de gevechten dan snel cirkels op je touch screen draaien, bolletjes met elkaar verbinden, of een soort spel als een fruitautomaat spelen. Net als in eerdere spellen is er weinig gameplay in de gevechten te bekennen.

Wel zijn de gevechten een beetje verbeterd. Zo kun je nu ook de positie van de Yo Kai op het veld aanpassen. Als je alle Yo Kai op één rij zet dan zijn ze sterker, maar dan is het voor speciale aanvallen van de vijand ook makkelijker om ze in één keer te raken. Dit zorgt ervoor dat je toch niet helemaal rustig achterover op je horloge zit te kijken hoe lang zo een gevecht nu eigenlijk nog duurt.

Toch is het allemaal veel te makkelijk. Je kijkt wat toe en eigenlijk kun je altijd wel de overwinning in de wacht slepen. De enige keren dat je verliest is dit omdat de game wil dat je verliest wanneer je een gevecht aangaat. Neem bijvoorbeeld de Terror Time minigame die je verplicht in de verhaallijn van het meisje moet spelen. Hierbij is het de bedoeling om in een soort van droomwereld een sleutel te vinden zodat je die nare nachtmerrie kunt verlaten. Maar er loopt een enorme Yo Kai rond die als hij je vind je wil uitdagen in een gevecht van leven op dood. En gegarandeerd: hij knuppelt je direct neer.

Terror Time is maar één van vele minigames die je dit spel tegen zult komen. Zo krijg je ook minigames voorgeschoteld waarbij je bijvoorbeeld sushi moet eten door een soort ritmespel te spelen. Op het juiste moment wordt je gevraagd om een bepaalde knop in te drukken. Andere momenten wordt het spel aan elkaar gelijmd met minigames waarbij je weer moet vissen. En daarnaast kun je opnieuw Yo Kai uit een gokautomaat laten rollen. Je hoeft enkel een knop in te drukken om een rad van fortuin te stoppen met draaien. Daarnaast zijn er nog tal van nieuwe zijmissies die je naast het verhaal kunt uitvoeren.

Uiteindelijk speel je Yo Kai Watch omdat al die gekke vriendjes hun eigen te gekke persoonlijkheid hebben. Toch is Yo Kai Watch duidelijk Japans. Natuurlijk is Pokémon dat van oorsprong ook, toch zie je dat Yo Kai Watch minder toegankelijk is voor de Westerse markt. Dit komt voornamelijk door de verhalen die achter de schattige versies van Japanse mythologische wezens schuilen. Zelfs met de introductie van Amerikaanse Yo Kai is een elektrische muis als Pikachu toch veel herkenbaardere voor de Westerse doelgroep.

Maar als Yo Kai Watch al je aandacht had getrokken, dan doet het derde deel van de serie dat ook wel. Als je jezelf over de soms eentonige gameplay heen zet dan is er voldoende aan verhaal om te ontdekken. Daarnaast zijn er heel veel onnatuurlijk wezens die vrienden met je willen worden. Wie wil nu niet kunnen zeggen vrienden te zijn met een knapperig stukje bacon?