X Rebirth Review

Een heleboel mensen zullen vast en zeker de populaire sciencefiction-figuren uit epische universa als Star Wars en Star Trek wel kennen. De respectievelijke bedenkers van deze uitgebreide verhalen, George Lucas en wijlen Gene Roddenberry, hebben miljoenen verdiend aan hun meesterwerken, en die eerste teert nog altijd op zijn successen in de jaren zeventig en tachtig. Afgelopen maand verscheen X Rebirth, een groots opgezette ruimtesimulatie in gamevorm. Kan het medium games in het geval van X Rebirth de epiek van de twee eerdergenoemde series evenaren?

In X Rebirth speel jij een freelance ruimtepiloot in de dertigste eeuw, die allerlei klusjes aanneemt in alle uithoeken van het universum; naar eigen zeggen meer om de tijd te doden dan om geld te verdienen. Nadat je ruimteschip ‘Pride of Albion’ in een crash terechtkomt, word je even later wakker in een vaartuig dat dan opeens de naam ‘Albion Skunk’ draagt. Natuurlijk ben je het niet eens met deze bespottelijke naam – skunk betekent immers ‘stinkdier’ – en ga je op zoek naar het hoe en waarom van het ongeluk, door talloze sterrenstelsels, ruimtestations en personages af te struinen op zoek naar antwoorden. Of, beter gezegd: verwacht niet teveel van deze queeste, die eerder de nadruk legt op eindeloos grinden en het upgraden van je personage en schip.

Terwijl je met duizenden kilometers per uur door de eindeloze sterrenmassa dendert, valt meteen een aantal visuele aspecten op. Zo lijkt de ‘horizon’ waar de Albion Skunk pretendeert naar te reizen nog het meest op een volkomen bewegingsloze sprite. Een gemiste kans, aangezien een levendiger en visueel aantrekkelijker achtergronddecor waarin je de vele uren die je in X Rebirth's open space zult doorbrengen, een stuk aangenamer kan maken. Helaas niets van dat.

Daar kan ook de mogelijkheid om op warpsnelheid te vliegen (Star Trek!) weinig verandering in brengen. Net zoals de volledige afwezigheid van enig visueel hoogstaand spektakel in de allereerste Star Trek-film uit 1979, betreft ook de gelegenheid om sneller dan het licht te reizen in het geval van X Rebirth weinig meer dan een paar witte lijntjes die je ruimtevehikel omcirkelen.

Ten slotte zijn de graphics over het algemeen flink gedateerd, helemaal voor een PC game die volgens ontwikkelaar Egosoft zo’n zeven jaar in ontwikkeling is geweest. Het visuele gedeelte van deze spacesim doet nog het meest denken aan de cell-shaded grafische stijl van Borderlands, maar dan meer om het gebrek aan natuurgetrouwe graphics op mislukte wijze te verbloemen.

Tijdens je interstellaire reizen door de kosmos van de dertigste eeuw – die zo lang kunnen duren als je zelf wilt, want de game is immers oneindig speelbaar dankzij talloze updates die Egosoft blijft doorvoeren – zul je regelmatig stuiten op grote en kleine ruimtestations. Naast het feit dat ook deze hubs grafisch weinig om het lijf hebben, word je hier ook meteen getroffen door de tergend slechte voice acting. Je zou bijna denken dat de ontwikkelaars een pratende vertaalcomputer in de vorm van een Google Translate-bastaard gebruikt hebben, om de stemmen van de toch al weinig overtuigende en houterige personages vorm te geven. De ronduit matige voice capturing beperkt het effect van het in een epische ruimtewereld gezogen te worden nog verder. Erg jammer, want zeker op dit vlak had er echt meer uit X Rebirth gehaald kunnen worden.

Gelukkig voor de proactieve en actieminnende gamer beperkt X Rebirth zich niet alleen tot reizen van het ene sterrenstelsel naar het andere, handelen met de honderden aanwezige NPC’s en het aannemen van quests – die pijnlijk genoeg ook in de meeste gevallen niet veel meer diepgang kennen dan het trekken van punt A naar B en het beschieten van object dan wel subject C.

X Rebirth huisvest namelijk ook redelijk interessante combat-gameplay. De freelance ruimtepiloot onder jouw knoppen kan aan de slag met geinige wapens als een laser- en plasmakanon, waarmee hij, en zijn vrouwelijke sidekick (degene die verantwoordelijk is voor de reparatie van de Pride of Albion/Albion Skunk en tevens als co-piloot fungeert) vijandelijke ruimteschepen, rondvliegende planetoïdes, astronomische voorwerpen en zelfs (delen van) de eerdergenoemde ruimtestations kan vernietigen.

Als er dan toch één aspect van X Rebirth enige mate van positiviteit verdient, dan is het de redelijk onderhoudende combat wel. Richten gaat eenvoudig met het aanwijzen van je muis op je doelwitten, terwijl handelingen als het wisselen tussen je wapentuig, het sturen en accelereren via je toetsenbord verlopen. Als speler dien je constant rekening te houden met je snelheid en je positie ten opzichte van de vijand(en). Bij vlagen zul je de memorabele ‘X-Wing’-scènes uit de Star Wars-films weer voor je netvlies te zien krijgen tijdens deze passages in X Rebirth.

Al met al blijft het ambitieuze X Rebirth hoofdzakelijk hangen in goede bedoelingen. Het over het algemeen saaie reizen tussen de verschillende objectives ­– waarop de extra snelle highways (een soort ‘lichtbanen’ waarmee je nóg sneller dan met eerdergenoemde warpsnelheid snel reist) een amuserende uitzondering zijn – de weinig diepgang vertonende ruimtebases en de daarin verblijvende karakters, evenals de matig uitgewerkte graphics, maken van X Rebirth een ondermaats product.

Als je een fan bent van het genre der ruimtesimulaties én films als Star Wars en Star Trek kunt waarderen, kun je beter wachten totdat het veelbelovende Star Citizen van ruimtegame-veteraan Chris Roberts waarschijnlijk in 2015 verschijnt. Weliswaar een relatief lange wachttijd, maar sowieso ben je het als ruimtefanaat wel gewend om een constante levenswijze van geduld op te brengen (denk aan Star Wars: Episode VII, de opkomst van commerciële ruimtevluchten, de kolonisatie van Mars en het vinden van buitenaards leven en/of een geschikte vervanger van planeet Aarde wanneer de huidige milieuproblemen ons écht fataal worden).

De compleet achterlijke gebeurtenis in X Rebirth, wanneer je met je ruimteschip tegen een willekeurig object vliegt om vervolgens à la het ragdoll-effect een paar kilometer terug in space te stuiteren, illustreert echter als geen ander waarom je beter ver uit de buurt kunt blijven van X Rebirth. En mocht je deze game toch aanschaffen, dan zul je zelf waarschijnlijk ook al gauw wegstuiteren. Een ezel stoot zich immers ook niet twee keer aan dezelfde steen.