Diablo III Reaper of Souls Preview

Vele onmogelijke wensen van de trouwe fanbasis werden vorig jaar voor een groot deel vervuld met de komst van de duivels briljante dungeon crawler Diablo III, maar de game liet ook een hoop te wensen over. Het derde avontuur in de ongelukkige wereld Sanctuary was volgens velen langzamer van opzet, minder grimmig en daarnaast ook een stuk makkelijker van aard. Eigenlijk terechte klachten, maar met de nieuwe uitbreiding 'Reaper of Souls' hoopt Blizzard definitief terug te keren naar het begin van de reeks.

Diablo III zou je kunnen zien als een feest van imperfectie. De game steekt gameplaytechnisch en audiovisueel gezien weliswaar absoluut subliem in elkaar, maar het blijkt niet echt de nieuwe Diablo te zijn. De hopeloze ondertoon, de drang om ieder hoekje en gaatje te blijven verkennen voor nieuwe loot, het vinden van nieuwe geheimen; ze zijn in deel drie aanzienlijk minder aanwezig, alsof Blizzard's nieuwste dungeon crawler per se gemaakt moest zijn voor de massa.

Het internet reageerde - en dat deed het met volle borst. Blizzard heeft zo te zien geluisterd en komt in Reaper of Souls met een berg aan veranderingen. Veranderingen die de doorgewinterde fan weer aan moet sporen om verwoed op slachtpartij te gaan.

Nu het gevaar uit Diablo III voorgoed lijkt te zijn verdwenen, doet zich een nieuw kwaad voor in de vorm van Malthael, letterlijk en figuurlijk de engel des doods. Malthael was voorheen een engel in de hemel, maar werd gaandeweg steeds corrupter. Het is een interessant verhaal dat je absoluut zelf moet ondervinden.

Centraal in Reaper of Souls staat de stad Westmarch en de vele daaromheen liggende gebieden - de één angstaanjagender en meer naar de hel gegaan dan de ander. Denk aan complete straten die zijn bedekt met bergen aan mensenlijken, terwijl halve lichamen nog langzaam op je af komen kruipen, in een laatste poging om je af te maken. Nog niet eerder wist Diablo III zo'n beklemmend gevoel te geven. De toon is in ieder geval goed gezet.

Wat je kunt verwachten zijn dus nieuwe gebieden en een hoop nieuwe opdrachten. Deze blijven trouw de formule van Diablo III volgen, zoals het betreden van een leeg huis vol met bloed op de grond, om vervolgens op de bovenste etage de daders tegen te komen, mét bijbehorend eindgevecht. Simpel van opzet, maar de grimmige sfeer in Reaper of Souls laat deze opdrachten nét even iets beter tot hun recht komen.

Net als in Diablo II: Lords of Destruction, introduceert ook Diablo III: Reaper of Souls een gloednieuw personage. Of nou ja, gloednieuw. De 'Crusader' is zowel uniek in zijn soort als een hommage op de Paladin uit Diablo II. Deze ridder doet zijn werk in een zwaar harnas, met een groot schild en het liefst een nóg groter wapen. Geen overbodige luxe als je tegenover een gigantisch leger aan brute demonen staat. De speelstijl van de Crusader zou je lichtjes kunnen vergelijken met die van de Barbarian, maar is simpelweg veel stijlvoller. Als een brute gentleman.

Maar de nieuwe klasse is sterk, héél sterk. Het zet de potentie van de andere klassen nagenoeg in een schaamteloos zwak licht. Het neemt echter niet weg dat de Crusader gigantisch lekker wegspeelt.

Zo kan de Crusader met één van zijn aanvallen voor korte tijd op een bepantserd paard door vijandige linies rijden, terwijl het spoor wordt verlicht met dodelijk hellevuur. Een spektakel om te aanschouwen, maar het laat ook zien dat deze klasse aanzien verdient. Een bekendere aanval onder de fans is 'Blessed Hammer', waarmee de Palad- ehm, Crusader met rondvliegende hamers om hem heen flink huis kan houden. Leuk bijkomend detail is dat dit personage duidelijk steeds fijner wordt om mee te vechten, aangezien het een nagenoeg ondoordringbaar fort wordt, als je je kaarten slim speelt.

Bètaspelers kregen in Reaper of Souls geen toegang meer tot de auction house, waarmee je met een druk op de knop het zoveelste nieuwe ultieme wapen kunt kopen. Een ware verademing dat de online veiling begin volgend jaar voorgoed zijn laatste deal zal maken. Het is moeilijk om te ontkennen dat de auction house de spelbeleving van Diablo III op een beetje teniet heeft gedaan. Het vinden van loot deed er in Diablo III simpelweg niet meer toe, omdat de veiling maar een paar muisklikken van je vandaan was.

Die pure voldoening van het vinden van nieuwe schatten moet in Reaper of Souls weer centraal staan. Lekker ouderwets, precies zoals het hoort. Opmerkelijk is dat goede loot minder vaak verschijnt, maar deze aanzienlijk vaker van waarde is. Ter compensatie zul je met 'Loot 2.0', zoals Blizzard dat zo mooi noemt, wél meer handige spullen voor jouw eigen personage vinden en is de kans op een legendary item aanzienlijk verhoogd. Zelf op avontuur gaan wordt weer belangrijk gemaakt, in plaats van dat anderen dat voor jou doen. Met deze ontwikkeling gaan we op subtiele wijze weer fijn terug naar de regelgeving uit Diablo II.

De grootste vernieuwing is te vinden in de nieuwe 'Adventure Mode', waarin de complete wereld van Diablo III wordt opengesteld voor de speler. Hier ben je niet meer gebonden aan het volgen van een lineaire verhaallijn, wat absoluut een verfrissende afwisseling is. 'Adventure Mode' bied je complete vrijheid om te gaan en te staan, op ieder gewenst moment. In deze modus krijg je specifiek talloze bounties voorgeschoteld, speciale opdrachten op een bepaalde plek in de wereld waar je erg goede loot van kunt krijgen.

Van het verslaan van een moeilijke baas tot het doorkammen van een dungeon, terwijl je een klein verslagen leger demonen op de teller moet hebben staan: het zijn missies die binnen een paar minuten zijn uit te voeren en dat maakt 'Adventure Mode' meteen uiterst geschikt voor de korte speelsessies.

Voltooi je op succesvolle wijze alle bounties in een bepaalde Act, dan krijg je een sleutel waarmee je een Nephalem Rift kunt openen - vijanden laten soms ook sleutels vallen. Deze zijn zeker niet kort van aard en kunnen soms een half uur tot een uur in beslag nemen. 'Nephalem Rifts' zijn compleet willekeurig gegenereerde kerkers uit een bepaalde Act, die weer vol kunnen zitten met monsters uit andere Acts. Op de ene verdieping kun je in een gigantisch spinnengrot zitten, om je daarna weer een weg te moeten banen door een stinkend labyrint aan riolen.

Je weet niet hoeveel verdiepingen een Nephalem Rift heeft en ook niet hoe hoog de moeilijkheidsgraad is, maar er staat een gigantisch leger aan vijanden in alle soorten en maten garant, die jou dood willen hebben. Als je genoeg monsters terug naar Diablo hebt gestuurd, dan mag je het als spreekwoordelijke kers op de taart nog opnemen tegen een grote sterke eindbaas. Iedere Nephalem Rift is weer een complete verrassing op zich en juist die onbekende wateren die je constant weer betreedt, zorgen voor een hoge verslavingsfactor.

Alle pijlen wijzen ernaar dat Blizzard heeft geleerd van de gebreken die Diablo III vertoonde en bouwt daarnaast verder op waar de game in uit wist te blinken. Reaper of Souls brengt die typische grimmige ondertoon die de reeks typeert weer terug naar de gamer en voegt daar meteen een groot aantal subtiele, maar erg belangrijke features aan toe. De Crusader is een godsgeschenk om mee te spelen en Adventure Mode biedt, dankzij de bounties en zwaar verslavende Nephalem Rifts, weer talloze uren aan guilty pleasures. Reaper of Souls zou best eens de ideale uitnodiging kunnen worden om de verloren fan weer terug te brengen naar de helse wereld van Sanctuary.