Maffe Maandag - Microsoft, Moon Hooch en emoties

Het is maandag, maar geen goede maandag. Het zelfs een hele slechte maandag. Waarom? Let me tell you!

Het spijt me dat ik het moet zeggen: ik ben chagrijnig. Flink chagrijnig. En dat is de schuld van Microsoft. Microsoft heeft me namelijk heel wat kopzorgen bezorgd en evenzoveel tijd gekost. Waarom? Omdat het bedrijf een ongelofelijk gevaarlijke functie inbouwt, gewoon onder de rechter muisklik op het bureauscherm. Gevolg: de PC geeft geen video-output meer door aan de monitoren. Oftewel: ik heb geen beeld meer. Helemaal geen beeld.

Oplossing: de PC terugzetten naar een oudere versie, waarbij geen bestanden maar wel programma's verloren gaan. En dat is erg vervelend. Vooral omdat dit niet op mijn eigen computer is gebeurd, maar op die van mijn ouders (waar ik housesit voor twee katten, een schattige kitten en vier kippen).

Inmiddels draait de PC gelukkig weer en is de zoektocht naar de illustere Office 365-code begonnen. Want die is ergens, maar waar? Niemand weet het, en de klantenservice wil niet helpen zonder die code. Schiet lekker op. Vandaar dat ik dit stukje verbolgen in Open Office tik. Kak.

Maar van mijn problemen worden jullie natuurlijk niet vrolijk. Daarom presenteer ik met ongepaste trots mijn meest favorietste band ooit van dit moment: Moon Hooch. Denk aan clubmuziek, maar dan met twee saxofonen en een drumstel. Voeg een beetje jazz en een snufje rock toe en je hebt gave, upbeat muziek die je je problemen even laat vergeten. Heerlijk.

Nog meer vrolijkheid? Oké, wat denk je van Nintendo die flink aan zelfspot doet? Het spelletjesbedrijf laat in de nieuwe 'trailer' voor Project Giant Robot Reggie Fils-Aime, CEO van Nintendo America aka de My Body Is Ready-dude, vechten tegen een robot. En met robot bedoel ik een robot zoals ik die zo maken: kartonen dozen en ducttape. En Reggie laat zich besturen door niemand minder dan Mario's Shigeru Miyamoto. Waarom? Waarom niet!

Dan is er nog een laatste wapenfeit dat mij gelukkig stemt: het WK is voorbij. Geen populair feit om blij van te worden, ik weet het, maar ik kan het niet ontkennen. Voetbal is simpelweg niets voor mij en het met pijn in mijn hart beantwoorden van 'fijne wedstrijd hè' met 'ja jij ook!' begon toch wel erg ongemakkelijk te worden. No more! Ik kan me weer mentaal voorbereiden de komende twee jaar. En weer aanpappen bij al mijn voetbalvrienden die me haten. Daar heb ik die twee jaar wel voor nodig...