Maffe Maandag - Gotta love commercialism

Het is de maandag na de Super Bowl. Dat kan maar één ding betekenen: een hele lading reclames om te doorploegen. En helaas ook slecht nieuws.

We beginnen de week helaas met slecht nieuws. Acteur Philip Seymour Hoffman is overleden. De man was een geweldig acteur en is een groot gemis voor de filmwereld. Persoonlijk staat zijn rol in een van mijn favoriete films me nog goed bij (voornamelijk omdat ik de film op maandelijkse basis kijk): The Big Lebowski. Hoffman speelt op geweldige wijze Brandt, een zenuwachtige, onderdanige assistent die perfect past bij de andere bijna cartooneske personages in de film. Iedere keer weer lig ik in een deuk om zijn nerveuze lachje als The Dude iets ongepast zegt. En de wijze waarop hij meneer Lobowskiâs over-the-top dramatiek nog net wat aanzet. Heerlijk! Het is jammer dat hij ons niet meer zal verblijden met zijn geniale acteerwerk (op de reeds geschoten films na, natuurlijk).

Nog meer slecht nieuws: het gaat absoluut niet goed met Nintendo. Het bedrijf voorspelt verlies, de leiding moet snijden in haar salaris en zelfs de familie die Nintendo heeft opgericht ziet het niet meer zitten. De Yamauchi-familie, die het bedrijf tot 2002 altijd heeft geleid, wil haar aandelen verkopen. Het is niet de eerste keer dat dit gebeurt, maar een slecht teken is het wel als (de familie van) de oprichters geen vertrouwen meer in de consolefabrikant hebben. Hoewel, laat ik eerlijk zijn: ik kan ze geen ongelijk geven. Ik ben dol op Nintendo, maar mijns inziens leeft de gamegigant nog altijd met één voet in het verleden. En zo run je geen miljardenbedrijf.

Momenteel staat mijn Wii U stof te happen - toegeven, dat deed mijn PlayStation 4 ook tot ik âm aan Rox in bruikleen gaf. Kijk ik naar de releaselijst voor de console, dan schrik ik. Een nieuwe Donkey Kong Country, Mario Kart 8. Thatâs it. Mochten Bayonetta 2 en Super Smash Bros. ook dit jaar uitkomen, wordt het al iets beter, al noem ik het nog steeds geen vetpot. En ik kan me niet voorstellen dag ik de enige ben die is teleurgesteld door de Wii U en de bijbehorende line-up. Zeker de line-up van dit jaar. Zijn jullie het met mee eens, of zit ik er compleet naast? Ik hoor het graag!

Dan iets wonderbaarlijks: ik ga over sport beginnen! Dat gebeurt niet vaak, dus koester dit moment. Maar om de Super Bowl kan ik niet heen. En dan met name de reclames die tijdens de Super Bowl getoond worden. Reclamebedrijven hebben het trucje door: je moet humor hebben tijdens het enorme evenement (dat voor een halve minuut reclame zoân vier miljoen dollar vraagt). Gooi er bijvoorbeeld een paar Muppets in, een lading jaren tachtig references of een slow clap. Gotta love the slow clap. Maar mijn voorkeur gaat uit naar onderstaande reclame. Because itâs so good to be bad. Niet genoeg commercialisme? Klik dan hier.