Vampire Academy (film) Review

Er is wederom een nieuwe film die gaat over vampiers en liefde-zoekende tieners. Ondanks de clichés die bij voorbaat al door je hoofd vliegen bij het denken aan een vampieren film zijn er zeker lichtpuntjes te vinden in het inmiddels uitgemolken genre. Van een quote uit Gladiator tot een uithaal naar het beroemde Twilight, het zit er allemaal in.

De verfilming van Richelle Mead’s roman gaat over een wereld waarin drie soorten vampiers leven. Je hebt de Dhampir, Moroi en Strigoi. De Damphir zijn half mens, half vampier en hebben de taak om Moroi vampiers te beschermen. Moroi zijn vampiers van koninklijke afkomst die sterfelijk zijn. Damphirs zijn dus de beschermengelen van de Moroi. Deze beschermers zijn noodzakelijk want ook in deze wereld lopen er kwaadwillenden rond, de Strigoi. Dit zijn onsterfelijke vampiers die alleen gedood kunnen worden door een zilveren staak.

Het verhaal gaat over Rose Hathaway (Zoey Deutch) en Lissa Dragomir (Lucy Fry), die samen in een wereld vol vampiers hun schoolleven moeten lijden en daarbij hun verplichtingen ondanks alle afleidingen niet uit het ogen moeten verliezen. Ja, dit is het stuk waar de mannelijke verleidingen in beeld komen. Het is niet gek dat St. Vladimir je meteen doet denken aan Zwijnstijn. Ook deze school is namelijk gevestigd in een soort kasteel en bestaat uit knusse onderkomens en grote zalen. En ook krijgt men hier les in magie.

Oké, er zitten wat elementen in die we misschien eerder gezien hebben in andere film maar de fans van de boeken prijzen de film omdat men hieraan trouw is gebleven. Dat betekent dat de film het ergens goed doet. Niet alle verfilmingen van boeken krijgen een warm onthaal.

De film zou precies zo zijn zoals Richelle Mead het heeft geschreven, met een ondertoon die wat minder serieus is dan het verhaal. Hoewel er de laatste tijd steeds meer soortgelijke vampierfilms opduiken en ze een hele specifieke groep liefhebbers hebben, is het lastig om de film aantrekkelijk te maken voor een breed publiek. Wederom hebben we een lading mooie jonge acteurs en actices waarbij het onvermijdelijk is dat ze verliefd worden op hun mysterieuze tegenspeler.

Hoewel dit ook bij Vampire Academy het geval is, moet je hier doorheen kunnen kijken en zien dat de film best wel zijn pluspunten heeft en zich weet te onderscheiden van soortgelijke films. De humor die langs komt is soms flauw te noemen, maar geeft toch wat mee aan de film. Hiermee zet de film zich niet neer als een diepgaande roman maar als een wat lossere film waarin ook gelachen kan worden. Een grap is bijvoorbeeld een subtiele uithaal naar het bekende Twilight die meteen aan het begin van de film langskomt waarmee de intenties van deze lossere ondertoon al meteen duidelijk worden.

Actrice Zoey Deutch weet op een prima manier de rol van Rose Hathaway op zich te nemen die zowel serieus als ludiek is. Een vrolijke meid die, zoals het hoort, natuurlijk een oogje krijgt op een man. Hierbij is het probleem dat dit karakter haar oudere en persoonlijke leraar is die haar klaar moet stomen om in de toekomst een volwaardig beschermer van haar Moroi (koninklijke vampier) te worden. Deutch levert prima acteerwerk, het probleem ligt dan ook bij haar medespelers. Zo voelt het acteerwerk van Gabriel Byrne (Viktor Dashkov) wat mager aan. Vooral als je kijkt naar het belang van zijn rol. Het kan natuurlijk liggen aan het karakter maar de acteur laat niet de indruk achter die eigenlijk had gemoeten. Maar voor de rol van de hoofdpersoon is een prima keuze gemaakt. Een frisse jongedame die de rol luchtig en humoristisch vertolkt.

Het verschil in kwaliteit zie je ook duidelijk terug in andere elementen van de film. Ook de special effects zijn van een enorm verschillend niveau. Het ene moment zie je enorm realistisch bloed met nog realistischere wonden. Het andere moment komt er een computeranimatie voorbij die er nog gedateerder uit ziet dan de special effects die in The Lord of Rings zitten. Films die al meer dan tien jaar oud zijn.

Als op zichzelf staande film doet Vampire Academy het redelijk. Het verhaal dat cliché maar wordt gecompenseerd door fris acteerwerk en leuke humor. Wat wel terug blijft komen is het verschil in kwaliteit. Dit zie je in de special effects en acteurs. De hoofdpersonen doen het prima maar sommige bijrollen worden bijzonder slecht vertolkt. Dit niveauverschil komt dan ook terug in de special effects. De ene computeranimatie ziet er recent uit terwijl sommige al gedateerd voelen. Tot slot lijkt de film een duidelijk verhaal te vergeten, er is geen duidelijke rode draad te vinden in het verhaal.