Scribblenauts Unlimited Review

Hoelang ben jij bereid om op een game te wachten? Als het spel nog in de maak is, heb je natuurlijk geen keuze, maar als je de game op een andere plek in de wereld al kunt spelen, hoelang wacht je dan voordat je er geen zin meer in hebt? Scribblenauts is zo’n game waar we al een hele poos op zitten te wachten. Meer dan een jaar geleden verscheen de game in Noord-Amerika en Australië. In december mochten wij ook eindelijk met Scribblenauts Unlimited aan de slag. Maar was het het wachten waard?

Voor deze recensie zijn we aan de slag gegaan met de Wii U- en 3DS-versie van Scribblenauts Unlimited. Tussen de twee is vrijwel geen wezenlijk verschil aanwezig. De gameplay, het verhaal, de puzzels, het is allemaal gelijk aan elkaar. Qua extra functies is de versie op de Wii U iets uitgebreider, maar daarover zullen we het later nog wel hebben. Zoals het hoort zullen we eerst de algemene inhoud van Scribblenauts bespreken.

In Scribblenauts Unlimited komen we eindelijk wat meer te weten over hoofdrolspeler Maxwell. De vorige games uit de franchise waren erg vermakelijk, maar van een verhaal was nauwelijks te spreken. Unlimited begint met een filmpje waarin uitgelegd wordt dat Maxwell zijn magische schrift van zijn ouders heeft gekregen. Hij wordt er echter maar verwend van en op een dag haalt hij een grap uit met een oude man. Deze spreekt een vloek uit over Maxwells zusje die nu langzaam in steen verandert. Maxwell moet Starites verzamelen om de vloek te verbreken.

Deze Starites zijn delen van een ster. Op verschillende locaties in de game kun je mensen helpen die jou vervolgens zullen belonen met een stuk van een ster. Zo slecht is de vloek dus niet eens, Maxwell wordt er immers een beter persoon door. Dat is althans de bedoeling. Omdat je met het magische schrift alles kunt maken wat je hartje begeert, kun je er ook voor kiezen om klootzak te zijn tegen iedereen. Je krijgt er geen Starites voor en je komt niet verder in de game, maar het is wel leuk. Laat een T-rex los in de stad en iedereen wordt opgegeten. Zet de T-rex een feesthoed op en het feest is helemaal compleet. Het spel straft je hier niet voor. Je kunt gewoon het level resetten en het nog een keer doen.

Maar ja, dat is dus niet de bedoeling, hoe verleidelijk het ook klinkt. Het is de bedoeling dat je mensen uit het diepst van je hart helpt en de waardering die je daarvoor krijgt verzamelt. Hoe je de mensen helpt, bepaal je zelf en daar ligt meteen de charme van Scribblenauts. Als het doel is om een kat uit een boom te redden, kun je dat oplossen hoe jij wilt. Je kunt in je schrift ‘ladder’ schrijven en die tegen de boom aan zetten. Je kunt ook een hengel en een vis combineren en de kat uit de boom lokken met iets lekkers. Geen zin in al die moeite? Roep een bever op die de boom voor jou omver knaagt. Of schrijf ‘brandweerman’ in je schrift en die redt het poesje voor jou. De mogelijkheden zijn als het ware ongelimiteerd.

Hier zit echter een adder onder het gras. De game doet alsof de mogelijkheden eindeloos zijn, maar in de praktijk zijn de oplossingen vrij beperkt. Je creativiteit de vrije loop laten gaan is precies wat de game wilt dat je doet. Maar tenzij je daadwerkelijk bij een oplossing wilt komen schiet je er te vaak helemaal niets mee op om buiten de norm te denken en dat is verschrikkelijk jammer. Leuke pogingen stellen alleen maar teleur als het niet geaccepteerd wordt als antwoord. Het wordt daarnaast alleen maar erger als je met een doodnormale oplossing wél verder komt. Dat zorgt toch wel even voor een flinke dip in het pleziergehalte.

Het is eigenlijk heel jammer dat de game zo met creativiteit omgaat, want wanneer het wel werkt is het een fantastische gebeurtenis. Je voelt je helemaal trots dat jouw hersenen zo’n geniale oplossing kunnen bedenken. Als dat gevoel bij iedere opdracht opgewekt kon worden, hadden we niets te klagen over Scribblenauts Unlimited. Helaas is dat dus niet zo en gebruik je keer op keer voor de hand liggende oplossingen. En als je dat honderd keer achter elkaar moet doen, dan val je zowat in slaap. Lang achter elkaar is Unlimited dan ook helemaal niet leuk. In korte porties van een kwartier vermaak jij je nog wel prima. De 3DS-versie heeft hier dus een streepje voor. Even in de bus Scribblenauts spelen is goed tijdverdrijf.

De Wii U-versie kan ook leuk zijn, maar het is toch te merken dat Scribblenauts een titel is die voor een handheld gemaakt is. Op de Wii U is er een aantal extra opties zoals een co-op modus. Er is nog steeds maar één speler die dingen kan creëren, maar een tweede speler kan rondlopen in de wereld terwijl je samen oplossingen verzint. Heel nuttig is het niet en alles is hiermee wel gezegd. Leuker is een object editor, waarin jij je wildste fantasieën tot leven kunt wekken. Je kunt vrijwel alles maken wat je kunt bedenken. Ben je tevreden, dan kun je jouw object in de game oproepen en het online delen met je vrienden.

De versies van Scribblenauts Unlimited voor de 3DS en Wii U hebben dus allebei zo hun eigen voordelen, maar helaas hebben ze dezelfde nadelen. Voor een game die zo de nadruk legt op het feit dat jouw creativiteit de sleutel tot succes is, kun je vrij weinig doen wanneer je buiten de doos denkt. Je moet het simpel houden wil je progressie boeken, maar als je dat doet wordt het wel erg saai na een aantal levels. Je zult Scribblenauts Unlimited dan ook in kleine porties moeten spelen om het ultieme plezier eruit te halen. Om daar nou een jaar op gewacht te moeten hebben...