Pac-Man Museum Review

Elke gamer weet wat er op 22 mei 1980 gebeurde. Niet? Dan ben je geen goede gamer. Haha. Serieus: Toen werd het klassieke Pac-Man uitgebracht. Een happend geel ding dat muntjes, spookjes en vruchten gulzig opeet. Pac-Man Museum is een verzameling van heel wat Pac-Man games die de afgelopen jaren zijn verschenen.

Pac-Man Museum is te downloaden voor twintig euro. Daarvoor krijg je in totaal negen oude Pac-Man games die tussen 1980 en 2007 zijn uitgebracht. Daar zit een behoorlijk verschil tussen in jaren, dus je kunt je voorstellen dat de kwaliteit van de games ook enorm verschilt. Er zitten goede games tussen en titels die je echt niet meer na zo'n lange tijd opnieuw wilt spelen. Veel te gedateerd.

Het is leuk om te beginnen met de eerste titel: Pac-Man, uitgebracht in 1980. Dit is gewoon old school Pac-Man zoals de meesten weleens gespeeld hebben. Je moet muntjes happen en spookjes vermijden. Af en toe slik je een speciaal bolletje - nee, geen drugs - en daarmee zijn de spookjes tijdelijk verslaanbaar. Je kunt ze dan opeten en daarmee extra punten vangen. Ook als je af toe onderweg een stuk fruit hapt, levert je dat extra punten op.

Wat die game zo goed maakt, is het verslavende aspect. De adrenaline pompt als het ware door je lijf omdat je racet tegen 'de klok', ondanks dat er geen klok is. Je mag niet opgegeten worden door de spookjes, maar die zijn vliegensvlug bij jou, terwijl jij je een weg baant in een doolhof en muntjes hapt.

Als je niet goed in het doolhof rechts of links gaat, is er een risico dat meerdere spookjes je insluiten en jij door hen opgegeten wordt. Het bliepje dat je dan hoort is zo'n klassiek geluid geworden. You gotta love it! Al wil je natuurlijk liever niet doodgaan. De uitdaging bij iedere Pac-Man is enorm groot, want veel levens krijg je niet.

Minder leuk is het om met Pac-Mania aan de gang te gaan, want daarin wordt een irritant camerastandpunt gehanteerd en zie je maar een deel van Pac-Man en zijn doolhof, in 3D. Niet aan te raden deze versie.

Ook niet zo leuk zijn Pac & Pal en Pac-Land. De eerstgenoemde titel ziet er enorm ouderwets uit en is ook niet heel leuk om te spelen. Je moet sleutels verzamelen om bij bepaalde stukken in het doolhof te komen, maar echt boeiend wordt het niet. Het voelt te geforceerd als een variant op het oude Pac-Man aan. Pac-Land is een soort platform game, en nee, dat moet je met Pac-Man nooit willen doen. Geen aanrader.

Wat leuk voor even is, is Super Pac-Man, een Pac-Man game die veel wegheeft van Pac & Pal, want ook hier moet je sleutels verzamelen. Het grote verschil is alleen dat Pac-Man hier heel groot kan worden, vandaar ook 'super 'in de titel. Toch heb je het na een paar keer spelen wel weer gezien.

Dan is er nog Pac-Attack, waarbij Pac-Man in een soort Tetris-jasje is gegoten. In de game moet je met een Tetris-achtige blokken puzzelen, en zitten er allemaal Pac-Man poppetjes bij die vervolgens weer stukken kunnen weghappen. Best grappig om te spelen, maar het klassieke Tetris spant toch wel de kroon.

Wel echt de moeite waard zijn de laatste drie games van deze Pac-Man collectie: Pac-Man Battle Royale, Pac-Man Arangement en Pac-Man Championship Edition. Niet zo gek, want dit zijn games uit de jaren 2000, terwijl de rest toch wat te gedateerd is om anno 2014 nog leuk te zijn.

Terwijl de games uit de jaren 2000 juist stuk voor stuk heel anders spelen en bovendien verslavend zijn. In Pac-Man Championship Edition kom je op een gegeven moment in een level terecht waarbij er één mega groot spook achter je aanzit. Als je op tijd het speciale bolletje slikt, spat dat grote spook uit elkaar en verandert hij in de bekende kleine spookjes. Die kan Pac-Man dan tijdelijk opeten.

Vervolgens komt het grote spook weer tevoorschijn. De kunst is om niet opgegeten te worden door dat spook, maar hem steeds een stap voor te zijn. En dan kun je binnen een aantal keren alle kleine spookjes opeten, waardoor hij niet meer als groot spook terugkeert.

Het is mooi om te zien hoe een klassiek klein spelletje tot succesvolle nieuwe levels heeft geleid, nog niet zo heel lang geleden. Pac-Man Champsionship Edition verscheen in 2007.

Geconcludeerd kan worden dat van de negen aangeboden games er vier echt de moeite waard zijn, al blijft het natuurlijk wel een kwestie van smaak. Als iemand zich vroeger helemaal heeft vastgebeten in Pac-Man Attack, zal diegene dat nu ook wel weer willen spelen en zijn er opeens vijf goede games.

Al zal de optelsom bij de meesten hetzelfde zijn: slechts de helft van de collectie is de moeite waard en niet iedereen zal alle negen Pac-Man games kapot spelen. Op zich is de collectie een aanschaf waard, maar niet voor twintig euro. Het gaat hier om simpele kleine spelletjes die je even tussendoor doet. Dan was een prijskaartje van een tientje of zelfs nog minder gepaster geweest.