Final Fantasy 7 Switch Review - Een klassieker om mee te nemen?

Het is inmiddels alweer 22 jaar geleden sinds het revolutionaire Final Fantasy VII voor het eerst verscheen op de originele PlayStation. Met baanbrekende graphics en ongekende vrijheid werd de game één van de beste games ooit genoemd. In onze Final Fantasy 7 Switch review lees je of al die mooie woorden vandaag de dag nog steeds gezegd kunnen worden.

In de Japanse RPG Final Fantasy VII speel je als Cloud Strife, een huurling die door de ecologische “terroristische” groep AVALANCHE wordt ingehuurd om tegen het machtige bedrijf Shinra Electric Power Company te vechten. De ecologische strijders worden geleid door Barret Wallace en doordat kindervriend Tifa Lockhart zich ook bij de groep heeft aangesloten, besluit Cloud zich ook in te zetten om het machtige bedrijf dat de planeet verwoest te stoppen.

Het klinkt als een typisch underdog verhaal waarin je als de held een scala aan obstakels moet overkomen, maar als snel blijkt dat niet zo te zijn. Je neemt het namelijk niet alleen op tegen Shinra, maar ook tegen de kwaadaardige Sephiroth die er op uit is om de wereld te vernietigen. In je avontuur om de wereld te redden kom je verschillende personages tegen die je team versterken en ontmoet je talloze leuke personages.

Die memorabele personages zijn dan ook de kracht van de game, want het duurt nog geen uur voordat je gehecht bent aan de grote cast. Je krijgt tijdens je tocht steeds meer informatie over personages als Red XIII, Aerith en Barret. Het schept een emotionele band, waardoor je alleen maar dieper in het verhaal getrokken wordt en je de game eigenlijk in één keer uit wil spelen.

Dit gaat alleen niet zo snel aangezien de game meer dan 35 uur van je tijd in beslag zal nemen, maar dat is zeker geen straf. Eigenlijk wil je alle hoeken en gaten van Gaia, de wereld van Final Fantasy VII ontdekken en dat is het ook meer dan waard. Hierdoor kom je bijvoorbeeld Yuffie tegen die zich ook aansluit bij de groep en je kan helpen in de strijd om de wereld te redden. Hem tegenkomen is volledig optioneel, wat boekdelen spreekt over hoe vrij je bent om te gaan en staan waar je wil in Final Fantasy VII.

Nintendo" class="img-responsive" src="https://cdn.xgn.nl/upload/201904/t/final-fantasy-vii-switch-review.jpg" />

Je moet alleen wel erg je best doen om de weg te vinden in Gaia, want grafische is de game zwaar verouderd. De handgetekende sprites zijn ontzettend gedateerd waardoor je soms maar moeilijk kunt zien waar je wel of niet heen kunt. De vaste camerapunten helpen hier overigens ook niet in mee aangezien je hierdoor niet kunt zien wat er bijvoorbeeld achter een gebouw zit. Het komt best wel vaak voor dat er een ingang aan de achterkant van een huis zit en die moet je dan op de gok vinden.

De enige manier waardoor je überhaupt weet ergens een ingang is, komt door de voordelen die deze port heeft. Die geeft je namelijk de mogelijkheid om een pijltje boven elke in- en uitgang te zetten. Hierdoor heb je toch nog een klein beetje hulp in wat anders een hopeloze zoektocht vol proberen en leren zou zijn.

De enige visuele upgrade die te vinden is, zit hem in de modellen van de karakters. Hoewel de personages een kleine upgrade hebben gekregen, zien deze er nog steeds bizar uit in vergelijking met hedendaagse personages. Iedereen lijkt eerder op een Stickman-figuurtje met een likje verf dan op een realistisch personage.

Gelukkig kijk je hier na een paar uur wel doorheen en richt je je op het plezier dat te vinden is in het verhaal, de personages en het vechtsysteem. Dat plezier is zoals je van een RPG uit die tijd verwacht. Turn-based, waarbij je met een team van drie personages tegen verschillende vijanden vecht. Dat vechten doe je met normale aanvallen met zwaard of pistool, magische spreuken die je gedurende je reis kunt verdienen en door het oproepen van mythische wezens die elke vijand een bloedneus weet te bezorgen.

Hoewel je om beurten vecht en je daar steeds op moet wachten, zit je terwijl je wacht steeds op je nagels te bijten. Omdat de game zo oud is, kun je niet standaard zien hoeveel levenspunten de vijand heeft en elke vijand is ontzettend onvoorspelbaar. Hierdoor kan een vijand in slechts een paar beurten een einde brengen aan je avontuur en als je dan niet recent bij een opslagpunt hebt opgeslagen, moet je zeker weer een deel opnieuw spelen.

Gelukkig heb je wel de mogelijkheid om je team sterker te maken door even goede dosis experience (EXP) te verzamelen door gevecht na gevecht te winnen. Hierdoor kun je het spel met een uurtje extra werk wat gemakkelijker voor jezelf maken, maar goed, dat is natuurlijk je eigen keuze. Voor een ieder die van turn-based games kan genieten, kun je met Final Fantasy VII op de Switch zeker uit de voeten.

Wie op zoek is naar de beste versie van Final Fantasy VII, moet alleen niet bij de Switch-versie zijn. Als je de game onderweg overal mee naar toe wil nemen, is het heerlijk om de Switch-versie te kiezen. Je kunt de game altijd pauzeren en het spelen onderweg werkt fantastisch. Helaas moeten we wel zeggen dat de game niet geoptimaliseerd is voor de Switch.

Het formaat van de game is niet aangepast, waardoor de zijkanten van het scherm niet gebruikt worden en dus zwart zijn. Je zou verwachten dat de rest van het scherm wel benut wordt, maar er zijn ook kleine zwarte randjes aan de boven- en onderkant van het scherm te vinden. Het enige handige is de eerdergenoemde functie waardoor je overal in in- en uitgangen kunt zien en de mogelijkheid om de snelheid van het spel keer drie te zetten. Hierdoor loop je een stuk sneller door de omgevingen die er niet meer zo goed uitzien.

Het nadeel is wel dat de muziek daardoor ook twee keer zo snel gaat en dat is ontzettend jammer. De muziek uit Final Fantasy VII is iconisch en blijft dagenlang in je hoofd ronddwalen. Deze is namelijk niet zo bombastisch als in eerdere delen en juist wat rustiger, waardoor de momenten waarop de spanning toeslaan alleen maar beter zijn doordat er dan wél een bombastisch orkest wordt ingezet.

Net zoals 22 jaar geleden is de muziek van Final Fantasy VII nog steeds fantastisch dankzij de iconische tonen die dagenlang in je hoofd blijven zitten. Hetzelfde mag gezegd worden over het verhaal. Je blijft alleen maar denken aan de wereld van Gaia, hoe je die gaat redden en wat er allemaal nog meer in te ontdekken valt. Op deze vlakken is de game nog net zo iconisch als vroeger.

Helaas zijn er ook verschillende aspecten die flink verouderd zijn, waaronder de graphics. Destijds baanbrekend, maar nu spuuglelijk. Gelukkig kun je daar vrij snel doorheen kijken als je de enige, handige optie van deze emulatie gebruikt. De rest van de Switch-port is helaas teleurstellend. Wie deze klassieker nog nooit heeft ervaren is het zeker aan te raden om de game op de Switch te spelen, maar voor wie de game nog een keer wil spelen kan beter wachten op de in 2015 aangekondigde Final Fantasy VII Remake.