Call of Duty: Ghosts - Onslaught Review

Het is weer tijd om terug te springen in de wereld van de digitale oorlogsvoering. Call of Duty: Ghosts heeft zijn eerste uitbreiding mogen ontvangen en het is tijd om te kijken of Infinity Ward goed werk heeft afgeleverd.

Call of Duty: Ghost introduceerde de populaire shooterserie eind dit jaar aan de huidige generatie consoles. De game wist tevens een heleboel kritiek op te wekken en de stijgende verkoopaantallen begonnen terug te dringen. De serie lijkt zijn beste tijd dan ook gehad te hebben. De eerste digitale uitbreiding voor de nieuwste Call of Duty, Onslaught, laat zien wat Infinity Ward verder met Ghosts in gedachten heeft en hoe men de komende paar maanden haar favoriete shooter gaat spelen.

Ondanks dat de serie al een aantal jaren meegaat, is het concept voor alle uitbreidingen nog altijd onveranderd. De multiplayer wordt opnieuw aangevuld met vier nieuwe digitale slagvelden en ook de Extinction modus mag een nieuw hoofdstuk verwelkomen. De hoogste tijd om poolshoogte te nemen.

Onder het motto 'bewaar het beste voor het laatst' begint de lijst bij de map Fog. Fog schotelt een grimmige map voor die zo uit een horrorfilm lijkt geplukt. Met een aantal kille loopgraven en een verlaten villa is het level alles behalve gezellig. De grauwe kleuren benadrukken heel erg de kwaliteit van de map. Fog is van de vier nieuwe mappen de minst toevoegende van de groep, ondanks dat je de kans krijgt om in de huid van Michael Myers te kruipen om vervolgens met een bijl rond te rennen.

De speciale actie is vrij te spelen middels de bekende Field Orders, die kunnen worden opgeraapt als de best scorende tegenstander de dood ingejaagd wordt. Het is meer een cosmetische verandering dan een baanbrekende toevoeging. Spectaculaire actie kun je vinden op Ignition, een remake van de map Scrapyard uit Call of Duty: Modern Warfare 2. De layout is heel erg herkenbaar, maar het geheel heeft een ander laagje make-up gekregen.

Pak je hier een Field Order op, dan ontketen je een lancering die ongelukkige spelers levend roostert. Een andere plek waar je maar beter niet kunt lopen is om en nabij de testraket. Met een simpele druk op de knop wordt het gevaarte geactiveerd en komt er een allesvernietigende vlam uit. De map is verder exact hetzelfde als de map die een paar jaar geleden is uitgebracht en dat laat nog maar eens duidelijk zien wat Call of Duty nou is: een achtbaan van herkenning.

Die herkenning is ook terug te vinden in Bayview. De map heeft een San Francisco-achtig stijltje en ligt prachtig aan de kust. De map laat heel goed het verschil zien tussen mappen van collega-ontwikkelaar Treyarch en Infinity Ward. Waar Treyarch veel symmetrie in haar mappen verwerkt, houdt Infinity Ward daar helemaal niet van. Bayview is aan de ene kant dan ook dichtgebouwd, terwijl het aan de andere kant stikt van de open gebieden. De trolley die door de map heen rijdt, zorgt voor een extra dynamiek en hierdoor moet je constant opletten om niemand te missen.

Bayview is een mooie map, maar de nummer een van dit pakket is toch Containment. Vechtend in een verlaten Mexicaans dorpje merk je dat de map, die er op het eerste oogopslag heel simpel uitziet, wel degelijk wat te bieden heeft. Met een radioactieve truck in het midden die de map stoort en veel hoogteverschil, is de map een genot om op rond te rennen. Vijanden kunnen overal verstopt zitten, maar diezelfde tegenstanders kunnen ook via meerdere wegen bereikt worden. Containment is een heerlijk kat-en-muisspel dat Ghosts alleen maar goed doet.

Ondanks de populariteit van de multiplayer, ligt de focus van Onslaught toch bij het nieuwe hoofdstuk van de Extinction modus. Nightfall is het eerste deel binnen een vierdelige serie die het verhaal van Extinction moet vertellen. De ietwat simpele verhaallijn laat zien dat het militaire ingrijpen in het originele Extinction level niet genoeg was om de aliens een halt toe te roepen. In een geheime basis ergens in Alaska moet jij ingrijpen om de levens van miljoenen mensen te redden. Het klinkt als een spannend avontuur, maar in werkelijkheid ben je vooral hetzelfde aan het doen als wat je in het vorige level ook al deed: golven van vijandige aliens tegenhouden terwijl je korf na korf wegboort.

Desalniettemin is Nightfall een stuk leuker dan de originele map. Er zijn een aantal interessante nieuwe tegenstanders toegevoegd, waarvan een kolossaal monster - The Breeder - het meest imponeert. Er zijn tevens nieuwe wapens te vinden, waaronder de Maverick, die ook in de multiplayer te vinden is, en de Venom X. Het laatstgenoemde wapen schiet hetzelfde giftige zuur dat door één van de vijanden op jou wordt afgeschoten. De lay-out van de map zorgt er ook voor dat de actie beter verdeeld wordt dan in het originele level en opnieuw zijn er een aantal leuke verassingen verstopt die het zeker waard zijn. Hierdoor is Nightfall toch wel het hoogtepunt van deze DLC.

Onslaught luidt het nieuwe DLC-seizoen in en biedt de eerste extra content voor Call of Duty: Ghosts. De multiplayer is weer vier mappen rijker, waarvan er twee echt de moeite waard zijn. Nightfall is tevens een solide uitbreiding voor de Extinction modus, met twee splinternieuwe wapens en een aantal vette toevoegingen aan het concept van de originele game. Toch voelt het geheel angstvallig herkenbaar aan, mede dankzij het hergebruik van een oude map. Toch is Onslaught zeker een pakket dat menig speler zal vermaken.