After the Storm Review (DVD) - Na regen komt...

Het leven van een gokverslaafde is niet de makkelijkste. Dat klinkt als een willekeurige opmerking. Maar wanneer je After the Storm hebt gezien zal je begrijpen waar deze opmerking vandaan komt. In deze After the Storm review krijg je alvast een klein voorproefje.

Hiroshi Abe speelt in After the Storm een aan lager wal geraakte schrijver. Dat klinkt misschien niet direct als het meest originele begin van een goed verhaal en dat is het ook niet. Maar de film vertelt het verhaal wel degelijk op een originele manier. Daarnaast is de setting van de film er ook een die niet iedereen dagelijks ziet.

De film speelt zich namelijk af in Japan. Japan in een tyfonenseizoen om precies te zijn. Als je één en één bij elkaar optelt kun je nu al een klein beetje aanvoelen waarom de film precies After the Storm heet. Het belangrijkste deel van de film speelt zich namelijk middenin een storm af.

Wat vooral opvalt aan de film is het gebrek aan muziek. Het is alsof je als kijker met de personages meeloopt waardoor het verhaal wat dichterbij lijkt te komen. Je begint mee te voelen met Ryota, de schrijver, en de mensen die hij door zijn keuzes benadeelt.

De film start met de moeder en de zus van Ryota, waar direct de toon voor de film wordt gezet. De twee zijn de bedankbriefjes na de crematie van hun man en vader aan het schrijven terwijl ze grappen maken over het ingewikkelde leven van de man. Daarnaast wordt tijdens hun geroddel direct duidelijk dat het met hun zoon en broer dezelfde kant op lijkt te gaan.

Wat volgt is een frustrerende tijd in het leven van Ryota. Niet frustrerend omdat de acteurs hun werk niet doen. Integendeel, Hiroshi Abe en zijn tegenspelers doen in After the Storm een duit in het zakje ten gunste van de Japanse filmindustrie. Als kijker ga je jezelf ergeren aan de verkeerde keuzes die Ryota maakt, denk hierbij aan het stelen uit het huis van zijn moeder om dit vervolgens aan een pandjesbaas te verkopen en het afpersen van verschillende mensen.

Dat afpersen doet Ryota door middel van zijn werk als privédetective. Wanneer de ene partij hoger biedt dan de partij die hem in eerste instantie heeft ingehuurd, wil hij nog wel eens gaan spelen voor de tegenpartij. Het mag duidelijk zijn dat Ryota geen sympathiek persoon is en als kijker begin je zoals gezegd de hoop wat op te geven.

Hoewel dit werk als privédetective misschien als een spannend onderdeel van de film klinkt, is dit juist het zwakst uitgewerkte onderdeel van de film. Waar de dialogen tussen Ryota en zijn ex-vrouw en de gesprekken met zijn moeder ijzersterk zijn, lijken de scénes waarin hij werkt als privédetective er een beetje los bij te hangen. Zonder dit werk en het afpersen zie je Ryota namelijk ook al niet als de meest sympathieke persoon op aarde.

Ryotas werk is overigens het enige zwakke aan een anders prettig voortkabbelende film. Het tempo van de film ligt namelijk niet al te hoog. Maar daar is helemaal niets mis mee. Je wordt als kijker voor een uur en vijftig minuten meegenomen in een familie waar het zo hier en daar niet helemaal lekker lijkt te lopen.

Hoewel het er duimendik bovenop ligt welke boodschap de film wil overbrengen, is deze boodschap niet minder sterk. After the Storm laat met een flinke dosis acteergeweld zien dat het leven niet altijd loopt zoals we zouden willen en je hard moet werken om iets te bereiken. Klinkt misschien wat cliché, maar zoals het wordt overgebracht in After the Storm is daar helemaal niets mis mee.

Al met al levert After the Storm een flinke portie emotie verpakt in een mooi Japans pakket. Als je bereid bent verrast te worden door een film die met een enigszins treurig einde je toch positief gestemd uit je stoel wil laten komen dan is deze film iets voor jou. Hiroshi Abe laat in de film zien waarom hij nog steeds een van de grotere Aziatische acteurs van dit moment is.

De tegenspelers laten het in After the Storm ook niet afweten en dat zorgt voor een film die prettig wegkijkt, je laat nadenken en daarnaast gewoon goed in elkaar steekt. Hoewel de film misschien niet perfect is, is het geen straf om After the Storm in elk geval gezien te hebben.