Indieontwikkelaars hebben dit decennium bewezen een geweldige poel van talent te zijn voor het maken van platformers. Hue van uitgever Curve Digital is geen uitzondering. Lees in deze Hue preview waarom dit spel een topper wordt!
Platformers waarin het goed inschatten van de juiste tijd en afstand de twee belangrijkste elementen zijn, behoren meestal tot de top van het aloude genre. Op de gamescom in Keulen is gebleken dat die twee zaken in de Britse puzzelplatformer
Hue voltallig samenkomen.
In Hue (Engels voor ‘kleurschakering’) kruipen gamers in de huid van de gelijknamige hoofdpersoon. De missie van Hue is simpel: zijn verloren moeder proberen terug te vinden in een wereld die bijna volledig in zwart-wit gestileerd is. Op het eerste gezicht lijkt ontwikkelaar Fiddlesticks de stijl van genretoppers als
Limbo,
LittleBigPlanet en
Super Meat Boy te hebben afgekeken, maar dan doe je het spel enorm tekort.
Kleurenpalet als unieke eigenschap
Een game met kleurschakering als vertaalde titel kan natuurlijk niet zonder kleuren. En precies die kleuren vormen het unique selling point van Hue. De protagonist beschikt als unieke eigenschap over een kleurenpalet bestaande uit acht kleuren, die gedurende de voortgang in de game in steeds groter getalen beschikbaar raken.
De kunst van het platformen in Hue is het naar je hand zetten van de acht verschillende kleuren in de game. Waar de ‘infrastructuur’ als de bodem en muurtjes een zwart-witte tint bevatten, neemt de achtergrond van de game een van de acht kleuren aan die jij op dat moment selecteert.
Het kleurenpalet wordt gevisualiseerd in een soort tandwiel, dat wordt geopend door de rechterstick toe te passen. De game stort zich dan voor een paar seconden in slow-motion, wat cruciaal is voor de steeds pittiger platformactie in Hue.
Kleuren manipuleren in actie
We zullen een voorbeeld noemen om het enigszins abstracte concept achter Hue te verbeelden. Stel je voor dat de achtergrond in een van de zeker 40 levels een paarse kleur heeft. Verderop op je beeld zie je boven dodelijke punten aan de onderkant van het scherm tweeplatformen zweven.
Een is blauw (dus zichtbaar tegen de paarse achtergrond); in het midden gaapt een groot gat dat je met een sprong nooit kunt overbruggen; en aan de rechterzijde hangt een rood platform in de lucht. De clou is dat het tweede platform onzichtbaar is, omdat het paars is net als het decor van het level. De enige game die iets doet wat in de buurt komt, is de
Nederlandse Kinect-game FRU.
Wat je nu moet doen, is het volgende. Eerst spring je op het blauwe platform, om tijdens de sprong naar het tweede (nog onzichtbare) platform het kleurenpalet tevoorschijn haalt en tijdens de getriggerde slow-motion selecteer je razendsnel een andere kleur, bijvoorbeeld geel. Hierdoor wordt het paarse platform plots zichtbaar en kun je ook meteen het derde (rode) platform bereiken.
Hue wordt steeds complexer en breinbrekender
Dit klinkt al aardig ingewikkeld, maar het is slechts een zeer simpele puzzel in Hue. Verderop in de game, zo belooft marketing manager Nick Marshall van Curve Digital, moet je met alle acht kleuren ontzettend goed nadenken en timen. Later in de game krijg je bovendien nog te maken met vijandelijkheden als lasers en een modderachtige substantie die je het virtuele leven bemoeilijkt.
Verderop in de previewsessie wordt duidelijk dat backtracking een belangrijk onderdeel van Hue wordt. Als een ware Metroidvania kun je namelijk op ieder moment terugkeren naar een eerder voltooid level, om daar geheime objecten en doorgangen te ontdekken die eerder onzichtbaar waren. In de meeste gevallen kun je hier pas naartoe of naar binnen, zodra je jezelf de vereiste kleur hebt toegeëigend.
Dat backtracken gebeurt op een map zoals we die kennen uit
Super Mario World en
Rayman Legends. Fiddlesticks heeft hier een geinige twist aan gegeven, door zijn versie te ontwerpen als een karikaturaal schoolbord, met daarop een centrale
hub en zes
dungeons die onderling weer meerdere levels herbergen.
Hue preview – Hoge verwachtingen van boeiende platformer
De wat minimalistische grafische stijl van Hue is zeker geen minpunt. Het geheel is een beetje voor te stellen als het zwart-wit van
Limbo, vermengd met de kleuren van
Child of Light en de 2D Rayman games. Af en toe bekruipt ons zelfs het idee dat we een game-editie spelen van Annie M.G. Schmidts Pluk en de Petteflet.
Het platformen gaat ongelooflijk soepel, waardoor Hue zich kan meten met de beste platformers van het moment. Als de puzzels later in de game net zo consistent blijken, als in de paar levels die marketing manager Marshall ons liet zien, kunnen we ons enthousiasme voor Hue moeilijk onderdrukken.
Over het verhaal weten we behalve de zoektocht naar Hues moeder nog helemaal niets. Waarschijnlijk zullen we pas op de release van Hue op 30 augustus aanstaande precies weten hoe de vork van Hues zoektocht in de steel steekt. Eén zekerheid is dat wij als redactie heel erg uitkijken naar de release van Hue!
Hue komt op 30 augustus naar de PC, Xbox One en PlayStation 4.