Redactie Top 5 2013: Rick Dijs

Heb je de afgelopen 4 á 5 maanden een artikel gelezen op XGN? Dan is de kans erg groot dat de lap tekst door de handen van Rick Dijs is gegaan. Rick kwam afgelopen zomer bij ons als stagiair, maar is inmiddels uitgegroeid tot iemand die zich over alles ontfermt dat bij ons op de site verschijnt. Hij houdt zich niet alleen bezig met nieuws, maar ook met recensies, impressies en af een toe een show. Dat hij naast dit alles nog tijd heeft om te gamen, is een compliment waard. Bekijk hier de Top 5 van Rick!

Na het briljante Rayman Origins waren mijn verwachting voor diens opvolger hoog gespannen. En Ubisoft heeft ze allemaal waar weten te maken. Nog gekker, brutaler en sneller dan de voorganger, Legends overtreft op elk gebied.

Terug naar Los Santos, één van de werelden waar ik onvoorstelbaar veel heb rondgelopen. Met drie zeer charismatische hoofdpersonen en een gevoel van 'alles kan en alles mag' was dit een sterke titel. Achteraf gezien toch wat té groot opgeblazen.

Als ik Tomb Raider in één zin moet beschrijven, dan is het dit: een filmische achtbaanrit, waarbij ik in de game werd gezogen en dacht dat ik Lara Croft was. De jonge schattenzoekster heeft in deze game maar één doel: overleven, iets wat lastig is als het hele eiland je dood wilt. Spectaculaire reboot van Crystal Dynamics.

Een emotioneel wrak. Dat is waar ik op af stevende na slechts vijf minuten The Last of Us. De unieke relatie tussen de twee hoofdpersonen, met dat fantastische verhaal en die unieke setting, bezorgden mij kippenvel. Simpelweg Naughty Dog's beste werk.

Van Rapture naar Columbia; van de diepe zee, naar de hoge lucht. Infinite zit barstensvol actiescènes, met één van de meest intrigerende en fascinerende verhalen in lange tijd. In slechts een tijdsbestek van dertig minuten ben ik compleet verliefd geworden op Elizabeth. Meneer Ken Levine, ik neem mijn hoed af voor u.

Met Crysis 2 had Crytek toch - enigszins verrassend - mijn hart gestolen. Er was toentertijd geen game waarin ik zoveel tijd stak. Ik verlangde naar Crysis 3, die achteraf gezien ongelofelijk tegenviel. Elke stap voelde als een geforceerde stap, waardoor het plezier gelijk weg was.