Column: Geen goed superheldenjaar

Waar er in de gamewereld nagenoeg niets gebeurt in januari, verschijnen er deze maand juist wel heel erg veel vette films. The Wolf of Wall Street en Philomena gooien namelijk hoge ogen. Geen comic-helden in de bios in januari, maar daar sta ik dit jaar toch al niet om te springen.

Over tien dagen worden de Oscarnominaties bekendgemaakt en filmfans zijn druk bezig met het bekijken van films die mogelijk op de zestiende voorbijkomen bij de bekendmaking van de nominaties. Tegelijkertijd zijn ze ook bezig met trailers checken, want 2014 zit ook weer bomvol grote films. Heel veel superheldenflicks, maar die staan niet in mijn top tien 'films-waar-ik-naar-uitkijk'.

De reden is niet dat ik moe word van die superheldenhype, want dat is iets wat van mij echt nog wel even mag doorgaan. Zo heb ik heel erg genoten van Thor dankzij Chris Hemsworth en Tom Hiddleston, en van die toffe Pepper en de humor in Iron Man. Man of Steel en The Dark Knight waren fijn duister, heerlijk! Het is alleen zo dat de superhelden die we dit jaar op het witte doek zien me simpelweg niet weten te raken. Of ze raken wel, maar op de verkeerde plek.

Captain America bijvoorbeeld. De eerste film waarin we Chris Evans de supersoldaat zagen uithangen, was oké. Grappig om 'Mr Smith uit The Matrix' terug te zien in de rol van Red Skull. Het probleem is dat ik het ongepast vond hoe die film speelt in de realiteit van een oorlog die echt plaatsgevonden heeft. Als er toen een supersoldaat was zoals hij, waarom hebben dan al die mensen moeten sterven?

Uiteraard realiseer ik me dat dit niet echt is en zelfs uit een comic komt, maar ik houd de wereld van superhelden toch graag weg uit de geschiedenis. Prima dat er superheldenfilms zijn die vandaag de dag spelen in het heden, maar moeten ze nu een bijzonder traumatische periode nemen en daar dan, als het ware, een soort sausje bij serveren dat het eigenlijk allemaal heel anders maakt? Die films moeten gewoon gemaakt blijven worden en die comics helemaal, want mensen genieten ervan. Ik sla ze echter liever over. Echte oorlog associeer ik met hele andere elementen en dat wil ik zo houden.

Dan is er nog een superheldenfilm die dit jaar verschijnt en mijn hart niet sneller laat kloppen. Het is X-Men: Days of Future Past. Met de comic van X-Men ben ik begonnen, om precies te zijn The Astonishing X-Men, die geschreven is door Agents of S.H.I.E.L.D.-regisseur Josh Whedon. Na tien comics ben ik er toch mee gestopt, omdat de X-Mannen met zovelen zijn. Elke paar paginaâs komt er wel weer een nieuwe mutant bij en voor elk probleem kan een nieuwe kracht/mutant worden bedacht als oplossing. Beetje makkelijk toch?

En zo zijn er dus al twee films die ik heus in de bios ga kijken, maar die me waarschijnlijk niet gaan wegblazen. Gelukkig zijn er genoeg mensen over die wel fan zijn en er veel plezier aan gaan beleven. Bovendien is er wel een superheldenfilm waar ik naar uitkijk. Ik was zelfs een van de weinigen die de eerste film heel vet vond, namelijk The Amazing Spider-Man 2. Jamie Foxx ziet er indrukwekkend uit als de schurk Electro. Emma Stone is sowieso al om op te vreten en helemaal als Gwen Stacy. Hoewel ik ook best eens teleurgesteld kan worden bij het zien van deze film. Of niet dan, comicfans?