5 opvallende veranderingen in Paper Mario: The Thousand-Year Door

Mario">Paper Mario: The Thousand-Year Door was volgens velen altijd al de beste Paper Mario. Veel fans hadden hem met open armen op de Switch ontvangen als het precies dezelfde game was als eerst. Maar de remake komt ook met een paar veranderingen die de ervaring zelfs nog verder verbeteren.

In sommige genres is backtracking, dat wil zeggen, eerdere gebieden opnieuw bezoeken, de normaalste zaak van de wereld. In een metroidvania heb je later in de game vaak vaardigheden die alle uitdaging uit die eerdere gebieden halen, zodat je je volledig kan richten op het vinden van items en nieuwe paden. De wereld van Paper Mario: The Thousand-Year door leent zich er wat minder goed voor.

Toch moet je wat verderop in de game flink backtracken, tot ergernis van veel spelers van het eerste uur. Er waren altijd al fast travel-pijpen te vinden in de ruïnes onder hub-stad Rogueport, maar die waren verspreid over twee ruimtes en je kon niet makkelijk zien welke pijp waarheen ging. Nu staan al die pijpen in één kamer, hebben ze het nummer van het hoofdstuk waar ze bij horen én staan ze in cirkels die dat hoofdstuk visueel vertegenwoordigen.

Ook binnen sommige hoofdstukken was het soms nodig om te backtracken, zonder dat je onderweg daadwerkelijk iets nieuws tegenkwam. In een aantal van de ergste gevallen is dat ook verholpen. Er is dan een pijp geplaatst die je rechtstreeks van het ene uiteinde van een pad naar het andere stuurt, zodat je dat pad niet herhaaldelijk hoeft te bewandelen.

Qua opslaan is Paper Mario nog een beetje van de oude stempel. Je moet het handmatig doen bij specifieke save points en als je doodgaat, ga je terug naar de laatste keer dat je opsloeg. Dat kan tot de nodige verloren tijd leiden als je verrast wordt door een moeilijk gevecht terwijl je was vergeten om op te slaan.

Gelukkig is er als je tegen een boss doodgaat nu een optie om het opnieuw te proberen vanaf die scène. Je begint dan opnieuw vanaf het moment dat je de kamer inliep waar de boss is. Dat is handig als je bijvoorbeeld verloor vanwege een strategische fout en niet omdat je niet sterk genoeg was. Als je wel even terug wil om te trainen of items te verzamelen, kun je nog steeds kiezen om vanaf een save point te laden.

De Switch-versie van The Thousand-Year Door is vrij trouw aan het origineel. Beeld en geluid zijn een stuk mooier en er zijn wat aanpassingen, maar het is geen radicaal andere game. Toch durft de game ook wat dingen toe te voegen, zoals de Battle Master Toad.

Deze toad kan je helpen om beter te worden in gevechten. Het gevechtssysteem is weliswaar niet bijzonder ingewikkeld, maar het kan toch zijn dat je iets niet helemaal begrijpt. De Battle Master Toad, die je in elke belangrijke stad of dorp vindt, kan het je uitleggen. Ook kun je action commands van je moves oefenen, wat ook welkom is als je niet van nature heel goed bent in de timing. Een goed uitgevoerde action command maakt een aanval namelijk een stuk sterker.

Soms ben je nog niet klaar met een game nadat je hem hebt uitgespeeld. Niet omdat de game je verplicht om meer te doen, maar gewoon omdat je graag nog wat langer blijft spelen. Paper Mario bood altijd al de mogelijkheid om na het uitspelen van de game te kijken wat je gemist had.

Echte post-game content die er voor het uitspelen van de game niet was, is alleen iets nieuws in de Switch-versie. Het neemt de vorm aan van twee optionele bosses. Eén daarvan vind je in de Glitz Pit en de ander in de Pit of 100 Trials, mits je die twee keer uitspeelt. Het zijn geen makkelijke gevechten, dus zorg dat je goed voorbereid op pad gaat.

Eén van de dingen waar The Thousand-Year Door altijd het meest voor geprezen werd is het verhaal en vooral ook de dialoog. Die dialoog was alleen niet onaangetast in de versie die veel fans gespeeld zullen hebben. In de remake zijn er een paar correcties en wijzigingen die de remake dichter bij de originele Japanse tekst brengen.

De grote verandering die meteen veel aandacht kreeg was het gender van Vivian, één van Mario’s partners. De Engelse en Duitse vertalingen van de originele game hadden het nooit over haar gender, maar daar waren ze de enige in. De Japanse tekst maakte namelijk duidelijk dat ze aan crossdressing deed en impliceerde dat ze misschien transgender was. Bijna alle officiële vertalingen maakten dat laatste vrij expliciet, maar veel spelers hebben die versie dus nooit gezien.

In de remake zijn eindelijk alle vertalingen overstag. Dus ook als je de Engelse versie speelt is Vivian nu bevestigd transgender. Qua gameplay maakt dat natuurlijk niet uit, maar minder censuur is een pluspunt en een positieve rol voor een transgender personage kan ook geen kwaad.