Vice Review - Sublieme Christian Bale redt de film niet

Christian Bale herkennen wij vooral als Batman uit de filmtrilogie van Christopher Nolan. Bale is een echte methodeacteur die helemaal opgaat in zijn rol. Iets wat je merkt in de film Vice, aangezien Bale een dikke laag make-up draagt en de film naar nieuwe hoogtes tilt. Toch is het geen ijzersterke film, waarom dat is lees je in onze Vice review.

Vice draait om het leven van politicus Dick Cheney, die onder George W. Bush van 2001 tot 2009 vicepresident van de Verenigde Staten is. De film vertelt het verhaal van Cheney en hoe hij als lanterfanter van Yale wordt afgeschopt, maar vervolgens een politieke carrière weet op te bouwen als stagiaire in het Witte Huis.

Bij velen zal de naam Cheney niet direct een belletje doen rinkelen, maar de beste man dwaalt al sinds de jaren 70 rond in het Witte Huis. Toentertijd zwaaide president Nixon nog de scepter, maar na het Watergateschandaal neemt Ford de macht over. En dan groeit de macht van Cheney ook, want hij wordt onder Ford de stafchef van het Witte Huis.

Eigenlijk draait Vice daarom: macht. Hoe Cheney, waar eerlijk gezegd weinig over bekend is, één van de machtigste vicepresidenten ooit wordt en met zijn aansturingskracht Bush en anderen weet te overtuigen om groots uit te pakken. Volgens insiders is Cheney verantwoordelijk voor de zogenaamde ‘War on Terror’ en de invasie in Afghanistan en Irak.

Regisseur Adam McKay probeert dit verhaal op eenzelfde manier te presenteren als zijn andere succesvolle film, The Big Short. Die film had meerdere onderbrekingen, zoals Margot Robbie die in een bad een lesje over de Amerikaanse banken geeft. Vice heeft niet zoveel absurdistische scènes, maar de scène waarin een ober (gespeeld door Alfred Molina) diverse mensenrechtenschendingen voorstelt alsof het culinaire hoogstandjes zijn, is erg vermakelijk.

Ook krijgen wij een soort schaakbord te zien, waarmee McKay aangeeft wie nu eigenlijk de macht op een specifieke politieke plek heeft. Het is een slimme zet van de regisseur, want zo maakt hij de veelal lastige materie van de Amerikaanse politiek iets eenvoudiger voor de kijkers. Bovendien schenkt het ons een inzicht hoe onbekommerd sommige politici denken over bepaalde problematische kwesties.

Maar helaas zijn er te weinig van dat soort scènes om het verhaal naar een hoger niveau te tillen. The Big Short had nog een interessant relaas, maar bij Vice ontbreekt het daaraan. Dat komt vooral door het gebrek aan bronmateriaal, want zoals we al eerder hebben gezegd: er is weinig bekend over Cheney en de keuzes die hij heeft gemaakt.

Het verhaal wordt daardoor te simpel uitgelegd door regisseur en schrijver McKay en lijkt op bepaalde momenten eerder een persiflage om Cheney zwart te maken. Alsof de beste man alleen maar een machtsbeluste dictator is die Irak wil binnendringen voor enkele miljoenen vaten olie.

De film voelt daardoor al heel snel aan als een politiek statement tegen één van de machtigste mannen aller tijden en hoe slecht hij wel niet is geweest. Behalve dit is de manier waarop McKay Cheney wil neerzetten ook zonder enige vorm van focus. De film kent tal van flashbacks, flashforwards, televisiefragmenten, uitlegscènes van ene Kurt (gespeeld door Jesse Plemons) en de onderbrekingen die wij net al benoemen. McKay wil té veel in Vice stoppen en dit werkt averechts.

Gelukkig focust McKay zich wel op Cheney zelf en die wordt ijzersterk neergezet door een onherkenbare Christian Bale. Met een dikke laag make-up op zijn snuit, ziet en ademt hij eigenlijk Cheney. De norse stem, zijn rustige attitude in het algemeen, de handbewegingen; je hebt echt het gevoel dat je naar Cheney zit te kijken.

Ook de rest van de cast weet een prima invulling te geven aan de personages. Zo is Amy Adams subliem als de vrouw achter de machtsbeluste man, Lynne Cheney, en worden ook George W. Bush (Sam Rockwell) en Donald Rumsfeld (Steve Carrell) geloofwaardig overgebracht. Bij Bush is vooral op te merken dat Rockwells gestalte van een knullige en ietwat naïeve Bush veelal overheen komt met de invulling die Josh Brolin geeft in de film W., die ook om Bush draait.

Daardoor is Vice een gemengd pakket. Aan de ene kant schittert een fantastische Bale op eenzame hoogte die een fenomenale Cheney weet neer te zetten, gevolgd door de rest van de ijzersterke cast. Maar aan de andere kant zien we een onduidelijk verhaal wat al snel als een politiek statement aanvoelt, geregisseerd door een regisseur die té veel elementen in zijn film wil stoppen. Daardoor wordt de verteltechniek onduidelijk. Het levert een vermakelijke biopic op van één van de machtigste mannen van Amerika, hoe weinig daar ook over bekend is.