Tracers Review (Blu-Ray) - lachwekkend onlogisch

Een slap filmplot krijgt een gigantische adrenaline-injectie door een groep parkour getrainde tieners in het midden van een zware overal te plaatsen. In Tracers is genoeg actie te vinden, maar helaas maakt dat niet goed voor het ontbrekende verhaal.

Als Taylor Lautner verder wil blijven werken moet hij eerst iets kwijt. Zijn shirt. Terwijl zijn medespelers van Twilight prima bezig zijn, met Robert Pattinson in Maps to the Stars en Kristen Stewart in Clouds of Sils Maria blijft Lautner een beetje achter. Tot nu toe maakt Hollywoods meest bedreven weerwolf alleen maar films waarbij zijn grootste toneelaanwijzing is: "Hij trekt langzaam zijn shirt uit."

Het verhaal speelt zich af in de straten van New York, waar Cam (Taylor Lautner) een baantje heeft als een fietskoerier met een duidelijke adrenaline rush. Je ziet hem door de straten racen alsof hij een doodswens heeft en meteen al in het begin van de film knalt hij tegen een taxi en molt zijn fiets (echt een doodswens dus). Wanneer hij daardoor op Nikki (Marie Avgeropoulos) belandt kun je in principe de helft van de film al raden.

Cam raakt zoals verwacht geobsedeerd door het meisje en gaat druk op zoek naar haar. New York is groot zat, maar op de een of andere manier slaagt Cam erin om haar in de eerste tien minuten al op te sporen. Nikki beoefent parkour en Cam vindt haar in een parkeergarage. Cam is meteen onder de indruk van haar vaardigheden, maar eigenlijk is hij voornamelijk onder de indruk van Nikki.

Naast Cam zijn plotselinge obsessie voor parkour (wat hij ook verrassend snel onder de knie heeft) zitten er ook nog eens een paar ongure types achter hem aan. Wat blijkt, Cam heeft ook nog eens een grote schuld van 15.000 dollar openstaan bij de Chinese maffia. Nou, wie zag zoiets nou aankomen.

Na ongeveer een half uur van actiescenes, waar Cam met zijn groep door de stad aan het stunten is of weer een of andere onguur klusje aan het uitvoeren is begin je je toch af te vragen waar die hele film eigenlijk op slaat. Zit er überhaupt een verhaal in, of moet het constante rennen en onlogische drama ergens op slaan?

Veel ruimte voor de karakters is er ook niet echt. Tussen al het parkour en maffia drama door krijg je niet echt de kans om de karakters te leren kennen. Of we dat willen ...tja. Cam komt op gegeven moment wel met een "emotioneel" levensverhaal, waarvan je dan weer zoiets hebt van 'Ja, en wat heb ik precies aan deze informatie?' Alle bij elkaar genomen is het allemaal een beetje een vlak gebeuren, met weinig diepgang.

Dit is precies het soort film waar Lautner in blijft hangen. Na zijn grote rol in de Twilight films is hij in dezelfde soort films gaan acteren. We hebben hem bijvoorbeeld al gezien in Abduction, een film met hetzelfde probleem. Veel actie en weinig diepgang. We weten best dat je lenig bent en een strak lijf hebt Taylor, maar kan je ook wat anders?

Het enige wat de film nog een beetje verdraagzaam maakt zijn de parkourscènes. Springend door dakramen en skatend over roltrappen is de cast te zien in de film en zo zijn er nog meer actie shots waarvan je in verbazing zit te kijken hoe iemand dat voor elkaar kan krijgen. Vooral als je weet dat Lautner zelf de parkour scènes heeft uitgevoerd dan krijg je toch iets meer respect voor de film.

De scènes flitsen je voorbij, waarbij de acteurs van het ene op het andere moment zich verplaatsen van A naar B. Het is zeker strak gefilmd en voegt ze nodige spanning toe. Misschien was het toch een beter idee geweest om er een documentaire van te maken ... over parkour dus.

Als je zin hebt in een enigzins spannende film zonder enige diepgang of überhaupt een verhaal dan kun je hem zeker kijken. Maar als je zin hebt in een goede film dan kun je Tracers maar beter laten liggen. Het lijkt erop dat films die parkour als thema gebruiken niet best scoren, want dit gebeurde ook al eerder met films als Free runner en Brick mansions.