Tiger Woods PGA Tour 12: The Masters Review

Het is de achttiende hole. Een briesje bij het afslaan, mijn caddy wijst de richting aan en ik wacht tot het windstil is. Mijn handicap is vier en zweetdruppeltjes van concentratie lopen onder mijn pet over mijn voorhoofd. Langzaam beweeg ik de rechterstick naar beneden en ineens kom ik tot het besef dat ik gewoon op de bank voor de TV zit. Is golf echt zo realistisch in Tiger Woods PGA 12? Of is het gras groener op de golfbaan?

Zoals elk jaar brengt Electronic Arts ook nu weer een golfgame uit met onze meest besproken golfer, al was dat meer om een andere reden, op de cover. Tiger Woods PGA 12 heeft ook nog een ander woord achter de naam staan, The Masters. Waarschijnlijk kunnen we dus een aantal epische momenten in de geschiedenis van het golf verwachten, uitgevoerd door de meesters van de sport. En ja hoor, zodra de game wordt opgestart wordt je al in een situatie gegooid waarin Tiger Woods op de achttiende hole de winst af moet pakken door een birdie te slaan.

Een willekeurige golfleek zal niet bekend zijn met de termen als birdie, eagle, bogey en par. De game trekt zich hier niets van aan en het wordt aan je eigen vaardigheden overgelaten om erachter te komen wat alles in de game precies betekent. Maar gelukkig gaat het er uiteindelijk slechts om dat je het balletje in zo min mogelijk slagen in het kleine zwartje putje onder de vlag krijgt.

Golf is een teamsport?
In PGA 12 sta je er nooit alleen voor. Je wordt ten alle tijden bijgestaan door een caddy die je verschillende schoten voorstelt, uitlegt hoe je het best kunt putten, en je gewoon een extra steuntje in de rug geeft. Het is een zeer welkome toevoeging, maar een beginner zal zich toch even aan het hoofd krabben en vragen waarom die wandelende golfencyclopedie naast je zelf niet de club in handen neemt en een hole-in-one slaat.

De caddy is de meest zichtbare vernieuwing in PGA 12. Het is ook zeker een welkome vernieuwing, omdat het een hoop realisme aan het spel toevoegt. Iets dat natuurlijk onmisbaar is voor een golf sim.

De grootmeesters
Een andere vernieuwing die minstens zo groot is als de caddy is te vinden in de naam van de game. Net spraken we er al even over, maar Masters is veel uitgebreider dan dat. Het is inderdaad mogelijk om bepaalde mooie momenten uit de geschiedenis te herhalen, maar er is meer. Eigenlijk is de Masters een eindtoernooi voor de grootsten der golfers, en jij moet daar natuurlijk ook terecht zien te komen. Hiervoor moet je eerst een hele carrièremodus doorlopen, wat op zich wel leuk is, want je voelt het spel steeds wat moeilijker worden, en je wil zo graag winnen.

Uiteindelijk blijft golf gewoon golf. Je slaat met een club tegen een balletje aan, en veel uitgebreider dan dat is de gameplay gewoon niet. Er zitten nog steeds geen actiescenes in waarbij je een golfkarretje die door Tiger wordt bestuurd over de holes racet en ondertussen het spel van je concurrenten saboteert. Nee, het is en blijft een hele degelijke beschaafde game, en dan moet je misschien wel eens een gaap onderdrukken tijdens het spelen.

Andere manieren om het balletje te slaan
Om het toch een beetje leuk te houden ga je de andere modi opzoeken. Al snel komen we terecht bij de partymodi, die nou eerlijk gezegd geen feestje van de game maken. Toch is het wel leuk om wat competitiever bezig te zijn, en online tegen wat andere gamers te spelen, kijken wie het balletje het dichts bij de bulls-eye kan schieten in de Target-modus. De meeste gamers zouden zich dus uiteindelijk wel even kunnen vermaken met de game.

De doelgroep voor PGA 12 blijft natuurlijk de gamer die van golfen houdt, en wat dat betreft zit het gewoon helemaal goed met deze game. Je hebt veel controle over je schot en je moet gewoon eventjes geduld hebben om de perfecte slag te kunnen geven. De besturing van de game en de kernfeatures zijn dan ook onveranderd gebleven. Des te meer focus ligt er op de golfbanen zelf, en we moeten zeggen dat EA daar zeer net werk heeft geleverd.

Ook mooier dan vorig jaar
Alle golfbanen zijn zeer gedetailleerd en de 16 banen die we hebben zijn flink gevarieerd. Bunkers, water, afstand, positie van de fairway, alles is correct uitgebalanceerd en voelt professioneel aan. Toch is er een ding dat wel zuur aanvoelt. Als we namelijk zien dat er 25 golfbanen beschikbaar zijn voor de Wii, en slechts 16 voor de PlayStation 3 en de Xbox 360 voelt dat wat magertjes aan. Al helemaal als blijkt dat op de dag van de release er veel extra banen via downloadbare content verkrijgbaar zijn. Als dan ook nog eens blijkt dat deze banen vereist zijn voor sommige momenten in de carrièremodus, kijken wij een beetje boos in de richting van EA.

Weer een stukje beter
Tiger Woods PGA Tour 12: The Masters is gewoon de beste golfsim die je zou kunnen wensen, maar juist daardoor voelt de game ook wat magertjes aan. Het feit dat er extra banen bijgekocht moeten worden is een groot minpunt. De gameplay is niet veranderd omdat het al zo goed als vlekkeloos was, en er zijn maar twee ‘grote’ nieuwe toevoegingen. De game doet niets echt verkeerd, maar het is gewoon niet veel aantrekkelijker dan vorig jaar. Als je deze game wil kopen zijn we verplicht je te vertellen dat dit het beste is dat je kunt krijgen, maar ook dat mensen die het vorige deel al hebben niks missen als ze deze voorbij laten schieten. Wij gaan liever de echte golfbaan op.