This War of Mine Review - Onvergeeflijke survival game

In games zien we heel vaak oorlog als setting voorbij komen. En bijna iedere keer is het zaak om zoveel mogelijk vijanden af te knallen. Dit keer is het de andere kant van oorlog die belicht wordt: de doffe ellende die de onschuldige burgers ondervinden. Lees mee in de This War of Mine Review.

Oorlogsgames heb je in alle soorten en maten, maar er zijn er maar weinig die zich op de humanitaire kant van oorlog richten. De kant waar je in de rol van de burger kruipt die onschuldig weggedoken zit in een krot. Wachtend op hulp terwijl je probeert te overleven.

This War of Mine – The Little Ones richt zich precies op dat aspect van de oorlog. De gruwelijke, donkere kant, waar iedere dag een gevecht op leven en dood is. Het doel in This War of Mine is om zolang mogelijk te overleven.

Je begint de game in de Survival modus waar je drie overlevenden onder je duim krijgt. Je wordt hierbij meteen aan je lot overgelaten en moet zelf alles uitzoeken. Normaliter is dat een minpunt, want je wil wel even weten wat je moet doen in een game. Maar in dit geval is het juist realistisch.

Als de pleuris echt uitbreekt wordt tenslotte ook niet even vooraf verteld hoe je moet overleven. Natuurlijk krijg je de besturing wel even uitgelegd middels een schema. Daarbij is er in de game een dagboek aanwezig waarop je kunt vinden waar men behoefte aan heeft. Je moet dus alles zelf ontdekken en gaandeweg van je fouten leren.

En fouten ga je zeker maken. Tenminste, voor je gevoel. This War of Mine voert namelijk ook al snel de druk op. Je begint rustig met een schuilplaats waarin je een en ander aan voorwerpen kunt vinden. Daarmee hou je het wel een paar dagen uit. Intussen moet je wel flink aan de bak om iedereen in veilig en in leven te houden.

Je moet ervoor zorgen dat alle dingen effectief ingezet worden. Zo moet je ramen dicht timmeren tegen plunderaars, bedden bouwen zodat je karakters kunnen rusten en een werkbank maken zodat je weer wapens en gereedschap kunt maken. Dat gereedschap is weer handig om puin te ruimen of deuren open te breken.

Maar met alleen gereedschap en een lekker bed overleef je de oorlog niet. Er moet ook gegeten en gedronken worden, plus daarbij raken je karakters nogal eens gewond en worden ze ziek. Lukt dat niet, dan verhongert er iemand of raakt iemand in een depressie, met alle gevolgen van dien. Het is zeg maar een gitzwart variant op The Sims.

Om in alle behoeften te voorzien, zul je 's nachts ook op pad moeten. Voordat je met iemand op pad gaat om de voorraden aan te vullen moet je de thuisblijvers even indelen. Je kunt iedereen laten slapen, maar dan loop je het risico om beroofd te worden. Ook kun je iemand op wacht zetten om deze kans te verkleinen.

Vervolgens kun je een locatie op de kaart kiezen waar je wil rondsnuffelen. In het begin van de game krijg je een beperkt aantal locaties die bovendien redelijk veilig zijn, maar al snel krijg je meer en gevaarlijkere locaties. Er kunnen namelijk al mensen zijn. De een biedt een ruilhandel aan, terwijl de ander je aanvalt.

Het kan ook zo zijn dat je een neutraal persoon tegenkomt en dat alles in dat level dus al een eigenaar heeft. En dan heb je weer een keuze te maken. Beroof je diegene en kom je met een gevulde rugzak thuis of draai je je om en lijdt iedereen een dagje honger?

Moeilijke keuzes als dit blijven steeds weer voorbij komen. Later in de game komen The Little Ones, de kinderen, samen met een groeiend aantal andere mensen ook naar je schuilplaats. De game wordt steeds lastiger. En dan wordt het steeds aanlokkelijker om dat bejaarde echtpaar om te leggen voor een pleister.

Je wordt wanhopiger naarmate je voorraden krimpen en de mensen steeds meer honger krijgen. En datzelfde geldt voor bewoners van andere plekken. De wereld in This War of Mine is grauw, heel grauw. Ontwikkelaar 11 Bit Studios heeft het wat dit betreft echt heel goed voor elkaar in deze game.

De depressieve sfeer wordt namelijk overal door versterkt. De soundtrack is niet bijster vrolijk, terwijl je overal nog schoten hoort. Dan is er nog het gebruik van de donkere kleuren en de schetserige stijl waarin de game is vormgegeven. Alles ziet er goed uit en ademt een sfeer alsof je echt in een dergelijke situatie zit.

De factor die de grauwe sfeer nog het meest versterkt zijn toch echt wel de kinderen, die blijven lachen en spelen terwijl ze midden in de ellende zitten. Maar de emotionele lading die de game afgeeft neemt na enkele uren en pogingen in de game wel flink af. En dan maak je wat makkelijker de keuze om iemand dood te laten gaan, wat natuurlijk niet de bedoeling is.

Een ander element die de emotionele lading flink af doet nemen is de bediening. Op zich is alles logisch ingedeeld, maar toch zul je een aantal dingen storend vinden. Dat komt vooral door de reactietijd van je karakters. Als je een trap op of af wil, doen ze dat soms gewoon niet of niet meteen. Dit kan in sommige situaties gewoon levens kosten en is dus heel irritant.

Bovendien bevat This War of Mine maar één modus. Deze is wel ingedeeld in meerdere opties, maar toch is de gameplay hiermee niet echt heel diepgaand uiteindelijk. Je speelt een aantal scenarios na met verschillende personages of maakt. In het begin zijn dit er drie, maar je speelt er later meer vrij.

En dan is er nog een eigen scenario, waarbij je alles in kunt stellen. Welke personages er in het begin zijn, wanneer het winter wordt, hoe intens de oorlog is, hoe de temperatuur is, etcetera. Dit laatste is wel leuk als je door de standaard scenario's heen bent, maar biedt verder geen extra’s of zo.

This War of Mine –The Little Ones is een game met een flinke lading. De grauwe sfeer en soundtrack passen precies bij het thema en de game is diepgaand en uitdagend. Alleen heeft de game enkele problemen die wat afdoen aan het geheel.

De besturing is niet altijd even responsief en het morele gevoel verdwijnt al snel. De replaywaarde van de game is door gebrek aan afwisseling ook niet echt hoog. Maar toch is de game het kopen zeker waard.