The Dressmaker Review (DVD) - Geen meesterwerkje

Het is één van de bekendere filmformules: buitenbeentje keert terug naar haar roots om zo te laten zien hoe succesvol diegene is. En meestal om wraak te nemen. Al vanaf minuut één is dit duidelijk in The Dressmaker. Hoe dat uitpakt, leest je in onze The Dressmaker review.

Midden in de donkere nacht staat een vrouw. Naast haar staat alleen een koffer met allerlei kleren en een naaimachine, maar toch gaat alle aandacht naar haar uit. Blonde lokken, bloedrode lippen en een outfit die haar vrouwelijke vormen vol weergeeft. Na een lange trek van haar sigaret zegt ze: “I’m back, you bastards!”

Het geeft een verkeerd beeld van The Dressmaker, waar je na de eerste minuten al snel denkt dat je een film-noir zit te kijken uit de vorige eeuw. Iets wat sterk komt door regisseuse Jocelyn Moorhouse, die in de jaren 90 furore maakte in Australië met enkele sterke komische dramafilms als Proof, Muriel’s Wedding en A Thousand Acres. De zin die Kate Winslet uit, lijkt dan ook rechtstreeks uit Moorehouse’s mond te komen.

Maar ondanks het sterke begin en de introductie van de personages is The Dressmaker vooral in een film die zelf niet weet wat het wil, of Moorehouse zelf schijnt daar veel moeite mee te hebben gehad. Er zitten namelijk droge en komische elementen in de film, die soms compleet worden ondergesneeuwd door de dramatiek. En dat past in deze film totaal niet bij elkaar, waardoor je als kijker niet zo snel weet wat je ervan moet vinden.

Iets wat bijzonder jammer is, vooral door de sterke cast. Kate Winslet (Titanic) schittert als Myrtle ‘Tilly’ Dunnage, die na een lange afwezigheid terugkeert naar het Australische dorpje Dungatar. We tekenen 1951, een tijd waarin de vrouwenmode nog in haar begindagen staat en de dorpelingen niet gewend zijn aan de creaties en contouren van Tilly’s probeersels.

Ondertussen probeert Tilly ook nog de relatie met haar ‘gekke’ moeder Molly (een magnifieke Judy Davis) te verbeteren, terwijl ze valt voor de charmes van boer Teddy (Liam Hemsworth) en geholpen wordt door politieagent Farrat (Hugo Weaving). Iets wat bijzonder lastig is als het hele dorp tegen je is vanwege een duister mysterie, wat zich langzaamaan ontrafelt.

Juist dat mysterie houdt The Dressmaker op de been, aangezien je graag wilt weten waar elke dorpeling het constant over heeft. Waarom wordt Tilly uitgescholden als hoer en wie is toch de vader van Tilly? Het zijn slechts elementen van het verleden, waar een jongen stierf en iedereen Tilly aanwees als de moordenaar. Zelf ontkent zij alle aantijgingen, maar ze herinnert zich niets. Dan wordt het lastig om je gelijk te halen.

Het is dan wel bijster jammer dat het mysterie na de helft van de film al duidelijk is geworden, waarna de film ontzettend inzakt. Er wordt een beetje geromantiseerd tussen Tilly en Teddy volgens het romcom-perspectief: wordt het wel wat of helemaal niks? Dit terwijl de rest van het dorp valt voor de uitbundige kleding van Tilly.

Er lijkt dan ook niks aan de hand te zijn, maar het laatste half uur telt vooral één grote bloederige bende. Meerdere personages sterven, terwijl diverse bewoners tegen elkaar gaan bekvechten en uiteindelijk ook op de vuist gaan. Op dat ogenblik is Tilly ook nog bezig met haar uiterste wraakplan, wat pas echt duidelijk wordt in de laatste minuten. Het is raar om haar terugkeer in het dorp groots aan te kondigen en pas aan het einde van de film haar intenties duidelijk te maken.

Iets wat ook van toepassing op de The Dressmaker zelf. Met veel tempowisselingen is het einde onverwacht en past niet echt bij de film. Moorehouse gooit de film ineens van de tweede in de vijfde versnelling, waardoor het einde afgeraffeld voelt. De DVD telt bovendien geen extra’s, waardoor je niet een extra lange versie of verwijderde scènes kunt bekijken. Een gemiste kans.

Ondanks dat is The Dressmaker geen dramatisch slechte film. Moorehouse’s project is een oké film, die bij vlagen laat zien wat het in huis heeft: de scènes met Winslet en Davis zijn ijzersterk, evenals het moordmysterie wat zich langzaam ontrafelt. Het is dan alleen jammer dat dit raadsel al snel duidelijk is, waarna de film eigenlijk niet meer weet wat het doet. Het gevolg is een einde waarvan je hoopt dat ze er nog een stukje aannaaien, al zal dat helaas niet zo zijn.