Tamagotchi: Party On! Review

Tamagotchi party on ligt in de winkels. Tamagotchi planeet heeft een nieuwe president nodig. De kreet luidt: wees blij, populair en wordt president.

Spelopties
Als je enkel het doosje in handen hebt, de leeftijdsaanduiding (3+), de felle kleurtjes en de maffe wezentjes op het hoesje ziet staan, heb je al snel de indruk dat je met een kinderspel te maken hebt. En als je de achterkant leest, wordt deze indruk eigenlijk alleen maar bevestigd. Als je het spel opstart, krijg je vier vakjes te zien die de mogelijkheden van het spel tonen: board game, challenge mode, collection mode en options. Laatstgenoemde spreekt voor zich, bij de collection modus kun je alles wat je verzameld hebt, tijdens het spelen terugvinden, de challenge mode is opgesplitst in twee delen, waar ik later op terugkomt en de board game is de hoofdmodus van het spel.

Word president van Tamagotchi planeet
Daar startte ik dan ook direct mee. Het is verkiezingstijd en jij moet zorgen dat je de nieuwe president wordt van de Tamagotchi planeet. Dit doe je door de stad te reizen en mensen te helpen waardoor je populariteit stijgt. Hoe hoger je populariteit is, hoe meer mensen tijdens de verkiezingen op je zullen stemmen, wat inhoudt dat je zult winnen. Dit alles speelt zich af op een speelbord. Voordat je hieraan begint, kies je je speler, de kandidaten, het aantal verkiezingen en de volgorde waarin men mag spelen. Sowieso speel je met 4 man, dus jij tegen 3 karakters die de computer bestuurt of 3 echte mensen. Het aantal verkiezingen dat je kiest, bepaalt hoe lang het spel zal duren. Elke verkiezing duurt in ieder geval 7 dagen, ofwel 7 speelrondes. Als je kiest voor 1 verkiezing, heb je de hoofdmodus binnen 30 minuten uitgespeeld. Dit geeft al aan hoe kort de game is.

Bordspel
Het bordspel zelf is niet zo bijzonder. Je hebt als je aan de beurt bent, steeds 3 opties: dobbelen, je dagboek bekijken of de map bekijken. De laatste 2 opties heb je totaal niet nodig en zijn eigenlijk oninteressant. Dus wat je moet doen, is dobbelen. De Nunchuck zal dit hele spel niet aan bod komen, alles doe je met je Wiimote. Het dobbelen is een keer je Wiimote op een neer bewegen , op de A-knop drukken en er verschijnt een getal, daarna mag je naar je vakje lopen. Je hebt niet eens het gevoel alsof je echt aan het dobbelen bent. Je hebt 3 verschillende niveaus waarop je het kunt spelen maar zoals met elk bordspel, en virtueel geldt dat nog meer, is geluk belangrijk. Je hebt niet het idee dat je echt heel erg met een spel bezig bent, want nadat je gedobbeld hebt, moet je enkel aangeven welke kant je opgaat van het speelbord en er verschijnt wat je moet doen of wat je gekregen hebt. Je hoeft bijna niets te doen en kijkt een beetje toe, soms krijg je geld, punten voor je populariteit of moet je een kleine minigame doen. Die minigames zijn erg simpel en saai, zo moet je bijvoorbeeld de Wiimote op en neer bewegen om handjes van mensen te schudden of kort ermee bewegen om vissen te vangen. Het vervelende is nog dat de bewegingen erg simpel zijn maar niet altijd goed geregistreerd worden waardoor de besturing niet altijd vlekkeloos verloopt.

Geen betrokkenheid
Op elk vakje waar je op terechtkomt verschijnt een uitleg met wat er gebeurd is of wat je moet doen. Zo krijg je bijvoorbeeld punten voor je populariteit als je oude mensen geholpen hebt. Ook hierbij ben je niet betrokken, want het is gewoon een korte mededeling met een klein plaatje van twee oudjes en je punten worden bijgeschreven. De gehele game vond ik dan ook saai, ik kon moeilijk mijn aandacht erbij houden. Ik was onderdeel van een spel maar had het idee dat ik af en toe eens een knop moest indrukken om weer verder te gaan. Daarboven op komt dat het erg jammer is dat er veel te weinig aandacht besteed is aan het geluid en de grafische kant van de game. Het geluid is saai, herhalend en daarom irriteert het al snel. Dit is zeker het geval wanneer je weer moet dobbelen en je het irritante deuntje hoort of je voor de zoveelste keer de hoge piepgeluidjes van de tamagotchi hoort; het is werkelijk waar niet om aan te horen. Verder oogt de game spuuglelijk. Enkel felle kleurtjes sieren de game maar het lijkt eerder 2d dan 3d, ik durf te beweren dat er kinderen rond lopen die nog een mooiere kleurplaat kunnen maken dan hoe het uiterlijk van deze game is vormgegeven.

Te saai en te kort
Naast de hoofdmodus heb je de challenge mode maar veel hoef ik hier ook niet over te zeggen. In totaal heeft de game 15 minigames wat natuurlijk veel te weinig is. Daarvan had je een groot deel van de minigames al gespeeld bij de board game, dus je hebt niet het idee dat je echt wat nieuws aan het doen bent. Het spel is echt te saai en te kort van speelduur en uitdaging valt ver te zoeken. Werkelijk alles duidt erop dat dit spel voor de (hele) kleintjes is maar als het daarvoor echt bedoeld is: waarom is het spel dan enkel in het Engels te spelen en niet in het Nederlands? Eigenlijk kan ik niet zoveel goeds verzinnen over dit spel en raad ik je het alleen aan als je snel een spel wilt uitspelen en hersenloos te werk wilt gaan.