Summer Athletics Review

De Olympische Spelen zijn in volle gang en ook de gamesindustrie wil daar graag een graantje van meepikken. Onlangs kwam Beijing 2008 al uit voor de PlayStation 3 en Xbox 360, nu is er daar het ongelicenseerde Summer Athletics bijgekomen. Dat belooft niet veel goeds maar is dat ook zo?

Summer Athletics is, zoals de titel al doet vermoeden, een sportgame. De game biedt je 26 verschillende evenementen in zeven disciplines: rennen, springen, gooien, zwemmen, duiken, fietsen en boogschieten. Zoals jullie wellicht wel weten, zijn de mogelijkheden dus minder dan bij die andere onlangs uitgekomen game: Beijing 2008. In dit spel kun je namelijk kiezen uit 38 verschillende onderdelen, maar betekent minder automatisch slechter?

Besturing
Sportgames als deze kun je eigenlijk onder verdelen in twee soorten categorieën, één waar je enkel aan het button mashen bent of één waarbij dat juist niet het geval is. Met Summer Athletics hebben we een game in handen waarbij je, wat betreft de Xbox 360 versie, veel werkt met de triggers en de analoge sticks die je erg veel heen en weer moet bewegen. Dit doe je op en neer, van links naar rechts maar ook herhaaldelijk draai je er cirkeltjes mee. Dit komt de game absoluut niet ten goede, want de besturing werkt voor geen meter dus schrijf die gouden medaille maar op je buik.

Elke keer krijg je van te voren netjes in je scherm uitgelegd wat je precies moet doen. Meestal zijn dit drie stapjes, bijvoorbeeld de linker trigger indrukken, loslaten zodat je bijvoorbeeld begint te fietsen, met je linker analoge stick beweeg je je op de baan en door je rechter analoge stick op en neer te bewegen, maak je snelheid tijdens het fietsen. Zelfs tijdens het sporten verschijnt er steeds in je scherm welke knop (lees: trigger of analoge stick) je moet gebruiken. De uitleg is dus simpel maar de uitwerking daarna helaas niet. Er is geen pijl op te trekken hoe snel je dan met je analoge stick heen en weer moet gaan om snelheid op te bouwen. Als je denkt dat dit is door heel snel heen en weer te bewegen, heb je het mis, maar hoe het wel exact moet, blijft de vraag. Door gebruik te maken van je Wiimote op de Wii wordt het allemaal iets beter maar ook hier werkt de besturing niet naar wens.

Moeilijkheidsgraad
Ook met de rest van de sporten is dit niet altijd duidelijk. En als het wel duidelijk is, is de precisie en timing om van te huilen, want hoe jij het ook in gedachten hebt: het lukt niet! En niets is frustrerender dan een game te spelen waarbij je wel wilt, maar iets niet lukt, terwijl het dan niet aan jou ligt. Wat betreft de sporten zelf, ligt de moeilijkheidsgraad ver uiteen. Je hebt weliswaar de keuze om te kiezen uit vier diverse moeilijkheidsgraden maar op één en hetzelfde niveau is er nog een fors verschil. Het boogschieten is bijvoorbeeld erg eenvoudig en valt prima te leren in één keer maar het duiken is zowaar een missie apart!

Om een voorbeeld te geven van de Xbox 360 versie: je staat op de plank en eerst moet je goed timen zodat bepaalde cirkeltjes in beeld in één vakje komen, dit is al een hele klus. Vervolgens spring je van de plank, en daarna moet je draaien met je analoge sticks om allerlei kunstjes in de lucht te maken en beland dan nog maar eens normaal in het water. Klinkt dat lastig? Goed opgemerkt, want dat is het ook!

Minpunten
De game kun je met vier spelers doen, maar let op: dit is alleen offline. Online valt er met deze game niets te beginnen en daar slaan de makers de plank mis. Is het immers niet de bedoeling van een sportgame om ook eens lekker met iemand de strijd aan te kunnen gaan? Niets is minder waar. In de game zelf zitten slechts een paar modi verwerkt, dus ook deze mogelijkheden zijn beperkt. Het leukste om te doen is de carriere modus maar de duur van de modus is kort, veel te kort. Daar hoeven we niet lang om te treuren, wat de sportspelletjes zelf vallen toch al snel in herhaling en daarom gaat het snel vervelen.

Waar we wel om mogen treuren is dat de game totaal geen licenties heeft. Dus kun je je ooit verbonden voelen aan deze game? Nee, totaal niet! Want heb je ooit gehoord van ene Adam Orkson? Nee he? Dat dachten we al. En dan is daar nog de saaie presentatie van de game zelf. Het is zo klaar als een klontje dat er geprobeerd wordt simpelweg een graantje mee te pikken van de hysterie die de Olympische Spelen teweeg brengt. De game ziet er oud en verschrikkelijk uit, alsof we vijf jaar teruggaan in de tijd. Het kan gewoon niet! De stem van de presentator ben je na een half uur ook wel zat en waar is een leuke soundtrack of waarom leeft het publiek niet?

Het spel maakt geen enkele kans
Dat is het grootste probleem van dit spel. Summer Athletics boeit niet, het leeft niet, het doet niets! Bejing vonden we al geen top spel maar Summer Athletics maakt al helemaal geen kans op een medaille of enige andere vorm van beloning. 26 verschillende elementen zijn te weinig, de game modi zijn schaars, er is geen online functie en de presentatie van het spel is meer dan saai. Het klinkt leuk om met triggers en analoge sticks op je 360 aan de slag te gaan maar helaas is ook dit niet goed uitgewerkt en helaas wordt het voor de Wii niet veel beter. Zoals in inleiding al stond 'het belooft niet veel goeds', helaas is dat bij deze bevestigd.