State of Decay Review

Zombies, het is een genre opzich. Tientallen films en games hebben de herrijzende lijken al gebruikt als inspiratie op zowel de voor- als achtergrond. State of Decay lijkt op het oog niet zoveel anders, maar wat gebeurt er als je er dieper in graaft?

Terwijl het leven vooralsnog rustig doorgaat zijn er genoeg mensen die geloven dat daar ooit een eind aan zal komen. Meteorieten, overstromingen, infecties, alles is wel een keer voorbij gekomen. De laatste optie stond nog niet zo lang geleden centraal in de PlayStation 3 exclusive The Last of Us. Je hebt geen idee wat zich in de grote wereld afspeelt en er heerst een heleboel chaos. State of Decay start op precies die manier.

Jij speelt als Marcus, een wandelaar die erg van vissen houdt. Als hij na een lange visvakantie samen met zijn vriend Ed aanmeert naast Mount Tanner komt het tweetal erachter dat er nogal wat stront aan de spreekwoordelijke knikker zit. Een groep zombies heeft het op Ed gemunt en jouw eerste taak bestaat uit het redden van jouw trouwe vispartner. Na de heldendaad besluit je naar het kantoor van de lokale ranger te gaan en zo wordt duidelijk in wat voor een wereld jij je bevindt.

Hier start het standaard zombieverhaal. Mensen herrijzen nadat ze zijn overleden, vallen medemensen aan en zo wordt het virus verspreid. Dit is nu een paar weken gaande en alle communicatie ligt plat. Erg diep gaat de verhaallijn niet en is dus niet vergelijkbaar met de eerder genoemde PS3-game. Er zit maar een ding op: overleven. Laat dat in State of Decay nou wel heel goed kunnen.

Al snel krijg je toegang tot de enorme wereld die de game je biedt. Door middel van exploratie krijg je een beeld van je omgeving en kun je op zoek gaan naar voorraden, overlevenden en schuilplaatsen. Er is heel veel te vinden, maar daar moet je wel moeite voor doen. Overal strompelen zombies rond die jou zelfs in kleine hoeveelheden makkelijk kunnen overmeesteren.

Gelukkig is hier aan gedacht en elke keer als jij overlevenden helpt verdien je influence. Hiermee kun je voorwerpen uit de voorraad van jouw vluchtelingenkamp halen, waardoor het vechten je iets makkelijk gemaakt wordt. De game kent tal van wapens die variëren van koekenpannen tot molotov cocktails. Naarmate je bepaalde wapens vaker gebruikt zal je meer ervaring krijgen, wat resulteert in bijvoorbeeld een stabielere houding tijdens het schieten of hardere klappen tijdens het vechten.

Dan zie je pas in hoe diep State of Decay gaat. De skill trees komen om de hoek kijken, het inrichten en verbeteren van schuilplaatsen komt aan bod en de game biedt steeds meer diepgang. Naarmate de game vordert zullen ook keuzes die je maakt zwaar gaan meetellen in het verloop van het verhaal. Je kunt bijvoorbeeld andere overlevenden op pad sturen, maar als zij tijdens hun karwei gepakt worden en dood gaan is die gebeurtenis permanent. Je ziet hem of haar nooit weer terug.

Het is dan ook jammer dat de game toch wel last heeft van een aantal grove fouten. Zo is de framerate een groot issue. Haperingen zijn dikwijls aanwezig en verpesten de sfeer soms heel abrupt. Ook de graphics zijn niet van superhoge kwaliteit. De lijst is niet mals, maar stiekem maakt dat niet zoveel uit. Het overleven met Marcus en zijn companen is gewoon een groot spektakel. De game biedt een heleboel uren aan vermaak, meer dan de meeste retailgames. Het schrappen van een co-op in de game is een gemis, maar ook alleen zul je je niet vervelen.

State of Decay biedt een enorme speelwereld vol met mensen die hetzelfde lot tegemoet gaan als jijzelf. Aan jou de keuze of jij ze helpt of alleen verder gaat. Doormiddel van diverse skill trees en een heleboel loot kun je in ieder geval een heel eind komen. Ontwikkelaar Undead Labs heeft al laten weten dat State of Decay puur een benchmark voor zijn opkomende game Class 4 is en op dit moment kan dat alleen maar euforie brengen. Want als het prototype al zo goed is, wat mag er dan wel niet van het complete pakket verwacht worden?