State of Decay 2 Review - Overleven op eigen risico

Wij herinneren het ons nog als de dag van gisteren. We konden heerlijk koppen rammen van massa’s zombies en onze basis verbeteren in State of Decay. In onze State of Decay 2 review lees je of het vervolg ook een goede indruk maakt.

Na vijf jaar wachten krijgen we nu eindelijk het vervolg in de vorm van State of Decay 2. Deze belooft genoeg veranderingen te bieden, zoals een online coop-functie. Je hoeft dus niet meer alleen te overleven in een door zombies overlopen wereld. Nu kan het ook met een groep vrienden.

In de eerste momenten van State of Decay 2 kun je niet raden dat dit niet je typische zombie-game is. Waar je misschien denkt dat het leuk gaat om verrotte schedels rammen met een aantal vrienden, wordt na een uur duidelijk dat er meer achter zit. Het is eigenlijk een gedetailleerde survival simulator waarbij zombies de achtergrond invullen. Het doel is niet afslachten, maar overleven.

Dit is dan ook waar je je voornamelijk mee bezig gaat houden in de indrukwekkende, levende open wereld. Dit valt niet alleen te merken aan de constante stroom zombies die overal in de wereld groepen vormen, maar ook aan andere overlevenden. Er ontstaan constant nieuwe missies waarbij je andere overlevenden moet helpen en het is aan jou om daar wat mee te gaan doen. Hierdoor verzamel je nieuw materiaal om je kamp te onderhouden en ontstaan nieuwe relaties, zodat de bewoners gelukkig blijven.

Na verloop van tijd is de nieuwigheid er snel af en ga je jezelf toch afvragen of er meer is dan alleen het onderhoud. Voor een tijdje is het een leuke afleiding, maar je wilt toch weten of er echt een doel is waar je naartoe werkt. Hier zijn dan ook wel hints naar, maar dit wordt nooit echt gerealiseerd met een pakkend verhaal.

Stiekem hoop je dat er meer aan het spel te beleven valt dan alleen overleven. Dit komt niet alleen door de eentonigheid, maar ook door de incompetente uitleg. Zo worden vrijwel alle mechanics van het spel met drie tot vier regels tekst aan de speler bekendgemaakt. Dit laat aan de ene kant zien dat maker Undead Labs de speler niet aan de hand wil vasthouden, maar zorgt ook voor frustraties omdat de hulp niet altijd even duidelijk is.

Microsoft" class="img-responsive" src="https://cdn.xgn.nl/upload/201805/t/state-of-decay-2-review-1526470990.jpg" />

Het kost wat tijd, maar wanneer je eenmaal goed de basis van wat State of Decay 2 is onder de knie hebt, wil je de controller niet meer wegleggen. Het is in hart en nieren een survival game, waarbij het van groot belang is welke keuzes je maakt. Door de keuze te maken om je kamp te vergroten, beïnvloedt je alles wat er in het kamp gebeurt. Het heeft invloed op het moraal van de andere kampleden, hoeveel resources je moet verzamelen om het kamp te onderhouden en op de gameplay.

Het ene kamplid kan namelijk heel goed zijn in vechten, maar daar heb je niet zoveel aan als je liever op afstand wilt blijven van de zombies. Misschien wil je zelfs wel eerst een zo goed mogelijk kamp opbouwen en daarvoor heb je mensen nodig die slim zijn en een goede conditie hebben. Wie langer kan rennen en meer kan dragen, kan vanzelfsprekend meer verzamelen.

Er is altijd wel iets nieuws te doen of iets te ontdekken en dat motiveert je om op ontdekkingsreis te gaan. Het is alleen wel belangrijk dat je goed oplet waar je loopt, want de grote wereld is overlopen door zombies. Deze bieden je ook genoeg problemen als je niet goed voorbereid bent. Zo biedt de eerste echte schermutseling met een Z-squad (één van de bijnamen voor een horde zombies die meestal uit vijf tot tien zombies bestaat) een flinke uitdaging waar je goed op voorbereid moet zijn, omdat je anders vrij snel je hersenen gaat verliezen.

Wanneer er maar twee of drie ondoden rondlopen, voel je je vrijwel altijd onoverwinnelijk. Het is alleen wanneer de hordes beginnen te vormen dat je goed op je hoede moet zijn, want deze zullen je hoe dan ook verrassen. Wanneer je net de jackpot aan voorwerpen hebt gevonden en terug naar je basis wilt gaan, hoop je dan ook geen horde tegen te komen. Natuurlijk wil je de buit met je leven bewaren, maar een horde neemt je leven met alle plezier van je af.

Het is dan ook belangrijk om een goede balans te vinden tussen de hoogmoed en de val die onvermijdelijk een keer zal komen. Gebeurt het niet door een horde, komt het wel door een schreeuwende zombie die tientallen zombies uit de bosjes weet te toveren. Er is namelijk meer variatie dan alleen je standaard hersen eters.

State of Decay 2 bevat een scala aan zombie-types die je waarschijnlijk wel eens eerder tegen bent gekomen, maar dat is niet per se een slecht iets. Al deze ondoden hebben een eigen manier om je in stukken te scheuren, waardoor je goed moet opletten waar je tegen vecht. Zo kunnen screamers je het leven zuur maken door je tijdelijk te verlammen, terwijl ze meer normale zombies aantrekken, en moet je rennen voor je leven wanneer je een juggernaut-zombie ziet. Dan zijn er nog de bloedzombies die je kunnen infecteren waardoor je langzaam maar zeker sterft.

De variatie die op deze manier aangeboden wordt, geeft je dan ook goed de gelegenheid om tactisch te werk te gaan. Mocht je tactiek falen, is dat niet erg want wegrennen is soms simpelweg het beste plan. Toch is dit niet altijd je uitweg, want in een klein huis dat ineens overspoeld wordt door de dood kun je bijna je kont niet keren. Het is dan ook belangrijk dat jij bepaalt wanneer je genoeg tijd en ruimte hebt om bijvoorbeeld een plague heart wil opruimen.

Plague Hearts zijn één van de nieuwe toevoegingen aan het tweede deel van State of Decay. Deze veroorzaken namelijk de kern van één speciaal soort zombie, namelijk de bloedzombies. Dit grote hart zit vaak ergens in een huis verstopt en veroorzaakt een grote rode mistwolk. Het is dan ook belangrijk dat je deze uit de weg ruimt, omdat de bloedzombies sneller dan elke andere zombie voor problemen kunnen zorgen.

De voorbereidingen die je daarvoor treft, zijn daarbij het halve werk. Hiervoor moet je ook weer keuzes maken, want je moet de afweging maken of luide explosies de beste manier zijn om een plague heart uit de weg te ruimen of stilletjes op pad gaan handiger is. Je kunt namelijk ook sneaky een plague heart kapot slaan, maar dan riskeer je wel weer het bloedvirus waar je dood aan kunt gaan.

State of Decay 2 introduceert ook coöp-gameplay, waarbij je met maximaal drie vrienden zombies kunt afslachten. Je kunt spelers uitnodigen in jouw gamewereld, maar ook iemand anders zijn of haar wereld betreden. In coöp zijn een aantal gameplay elementen aangepast, zoals communicatie. Je kunt namelijk verschillende gebaren maken in het spel, zoals bijvoorbeeld huilen of doen alsof je ene zombie bent. Ook hoef je niet bang te zijn dat je minder voorwerpen kunt verzamelen, want de game maakt via kleuren duidelijk wie welke items krijgt. Hierdoor hoef je nooit ruzie te krijgen over de items.

Op het moment van schrijven waren er nog niet voldoende spelers online om de coöp uitgebreid mee te testen. Daarom zullen we de recensie later daarmee aanvullen.

Tegenvaller is wel dat de game op de vreemdste manieren wordt geplaagd door bugs die het plezier uit het spel halen. Zo zijn er verschillende bugs waardoor je bijvoorbeeld niet over stenen kan springen zonder dat je spel in een eindeloze loop vast komt. Ook zijn er onzichtbare muren zijn, blijven deuren haken waardoor zombies op het geluid afkomen, vallen zombies uit de lucht wanneer je aan het rijden bent en het kleinste stootje aan je auto kan ervoor zorgen dat je wagen meerdere malen over de kop vliegt.

De problemen kunnen helaas nog desastreuzer zijn. Stel je voor dat je net ternauwernood een grote horde bloedzombies weet te ontsnappen en vervolgens wordt opgejaagd door een juggernaut-zombie. Je zit met angstzweet op je rug te spelen en net op het moment dat je jezelf veilig hebt gesteld, loopt het spel vast. Het is meerdere malen voorgekomen dat geen enkele knop nog een reactie gaf, waardoor kostbare progressie verloren gaat en je gevoel van meester overlever slaat dan direct om in troosteloos verdriet.

De basis van de nieuwe first-party Xbox One titel State of Decay 2 is indrukwekkend dankzij een levendige open wereld waarin keuzes je speelstijl dicteren. Het is jammer dat de game grafisch ondermaats is en geplaagd wordt door verschillende bugs die soms leiden tot crashes. Hoewel het slachten van zombies goed aanvoelt, wordt het spel al snel eentonig door het gebrek aan een verhaal. Hierdoor weet State of Decay 2 de hoge verwachtingen na het eerste deel toch niet waar te maken.