Star Ocean: The Last Hope International Review

Dat Square Enix een uitstekende uitgever is wat Role playing games betreft dat moge duidelijk zijn. Naast onder andere de geweldige Final Fantasy serie zorgt Square Enix ook nog voor de Star Ocean reeks. Zo ook Star Ocean: The Last Hope International voor de PlayStation 3. Weet deze game de sterren te bereiken?

De game Star Ocean: The Last Hope is al een hele tijd uit voor de Xbox 360. 5 juni 2009 zag de game daarop al het levenslicht. Ook een recensie volgde al snel en Koen beloonde de game met een nette 7,5. Nu, ruim een half jaar later, is de game ook eindelijk op de PlayStation 3 verschenen. De game neemt ter compensatie van de lange wachttijd wel enkele extra’s met zich mee, maar is voor de rest een regelrecht port van de Xbox 360 versie.

Om het geheugen nog eens op te frissen nemen we nog een keer vlug de verhaallijn met jullie door. We spelen in het jaar 2087, de Derde Wereldoorlog is net gestreden en op de planeet Aarde is het leven ondraaglijk geworden. Om het leven voor te zetten wordt besloten om een nieuwe leefwereld te zoeken. Met een spaceshuttle verdwijn je in het heelal, maar natuurlijk gaat dit fout en binnen een half uur crash je op een onbekende planeet. Al snel kom je erachter dat ieder wezen het op jouw leven heeft gemunt en met het nodige hakken en zagen maak je korte metten met de vijand. Hierna begint je avontuur in Star Ocean: The Last Hope.

Geef ze ervan langs of krijg zelf een pak slaag
Dit wonderlijke avontuur speel je voornamelijk als Edge Maverick. Deze twintigjarige blondine is heel handig met een zwaard en de meeste vijanden hebben dan ook al snel spijt jou ooit aangevallen te hebben. Heb je even geen zin om een vijand er van langs te geven, dan kun je altijd nog proberen om ze te ontwijken. De gevechten gebeuren namelijk niet willekeurig, maar je ziet de vijanden gewoon lopen. Loop je tegen een vijand aan dan sta je meteen op een slagveld, er zit bijna helemaal geen laadtijd tussen het rondlopen en de gevechten.

Het vechten zelf werkt lekker soepel. Aanvallen schud je zo uit je mouw en wanneer je een enkele vijand voor je neus hebt staan is die dan ook zo verleden tijd. Het wordt echter moeilijker als je tegenover een stuk of vier gevaarlijke monsters komt te staan. Hulpeloos in rondjes lopen is een manier om de vijanden een beetje uit elkaar te lokken, maar als je de strijd gewoon aangaat, dan overleef jij het waarschijnlijk niet. De vijanden weten namelijk zo aan te vallen dat jij steeds een klap krijgt wanneer je uithaalt met je zwaard. Vier vijanden zorgen dan voor vier klappen in je gezicht en het hiernamaals is dichterbij dan je lief is.

Niet genieten van prachtige uitzichten…
Dat de gevechten te zijner tijd een beetje pittig zijn, zou je in eerste instantie niet zeggen als je kijkt naar de uitstraling van deze game. De game ziet er namelijk heel simpel uit, de omgevingen bestaan uit vrolijke kleurtjes en de karakters lijken rechtstreeks uit een Japanse animéserie te zijn gelopen. De vrolijke kleurtjes zijn erg leuk, maar lijkt meer een camouflage voor de slecht uitgewerkte omgeving. De omgevingen waarin je speelt, zien er namelijk ongelooflijk slecht uit. Waar je in andere spellen vrolijk door een weide kunt huppelen terwijl je ook echt door het gras loopt, loop je in The Last Hope over een groene plaat heen, die gras moet voorstellen. Ook de bomen langs de kant lijken meer op een onzichtbare muur met enkele bomen erop geschilderd, dan op daadwerkelijke bomen.

Ook de schaduwen werken niet mee aan goede uitstraling. Zodra het om schaduwen gaat in The Last Hope zijn er enkele mogelijkheden. De eerste optie is de makkelijkste en dat is dat de schaduw van een object niet bestaat. Ook al staat een voorwerp in een nog zo felle zon, sommige dingen kunnen de lichtstralen maar niet tegen houden. Een andere mogelijkheid is dat de schaduw niet overeen komt met het voorwerp. Bijvoorbeeld een boom in de bloei van haar leven staat lekker van het zonnetje te genieten, maar de schaduw laat een boom zien die op het punt staat het loodje te leggen. De laatste optie is dat je een schaduw tegen komt, maar dat het voorwerp ontbreekt. Het zijn kleine details, maar als je het eenmaal ziet, erger je er eigenlijk wel aan.

…en ook een rustige strandwandeling zit er niet in
Dat laatste voorbeeld heeft te maken met de pop-ups waar de game last van heeft. Deze komen namelijk in overmaat voor in deze game. De mooie grote wereld waarin je rondbanjert, doet maar leeg aan. De wereld is echter helemaal niet zo leeg, maar je ziet al levendigheid pas al je ongeveer tien meter ervandaan bent. Dit is natuurlijk erg vervelend, vooral omdat deze pop-ups ook werken met vijanden. Een romantische strandwandeling bij ondergaande zon is zo verstoord door een monster dat vanuit het niets opeens voor je neus staat. Ook als je items aan het zoeken bent, is het niet fijn om iedere vierkante meter af te zoeken in de hoop dat je niks over het hoofd ziet.

Het laatste puntje van kritiek is bewaard om het over de camera te hebben. De camera is het meest frustrerende aspect van de game. Het werkt gewoonweg niet. Als je in een bos of grot tekeer gaat, dan is het heel prettig om een oogje te kunnen houden op jouw vijanden. De camera in de game maakt dit echter heel moeilijk. De camera blijft gewoon op een en dezelfde plek hangen en ook als jij besluit om halverwege een pad om te draaien dan blijft de camera gewoon staan. Je kijkt dan Edge recht aan en ziet helemaal niet meer waar je naartoe loopt. Nu kun je wel met het rechterpookje de camerastand aanpassen, maar ook dit gaat niet soepel genoeg. De camera schiet hierbij vele kanten op, maar zelden de juiste.

Japanse stemmen zijn geweldig
Maar genoeg negatief gebrabbel over The Last Hope. De game heeft natuurlijk ook haar goede punten en een van de meest eruit springende is er eentje die exclusief is voor de PlayStation 3 versie van de game. Een van de extraatjes die je namelijk in de International versie krijgt, is de taal. Star Ocean: The Last Hope International geeft jou de mogelijkheid om de game volledig in het Japans te spelen. Nu zullen de meesten van jullie dat niet zo interessant vinden, maar het geeft echt ontzettend veel toegevoegde waarde aan de game. Het hele verhaal komt beter over in het Japans, ook al versta je er geen woord van, maar daar heb je de ondertiteling voor. Het is veel echter, veel authentieker.

De synchronisatie van de personages lopen dan ook gelijk met de gesproken tekst en de Engelse stemmen zijn gewoon slecht te noemen. Daarnaast is het over het algemeen veel fijner om een JRPG ook daadwerkelijk in het Japans te spelen. Heb je dit nog nooit gedaan, probeer het dan zeker een keer uit in The Last Hope International. Het is de eerste keer misschien even wennen, maar als je het eenmaal weet te waarderen wil je ook niet meer terug naar het Engels.

Sowieso is al het geluid in The Last Hope erg goed. De stemmen, de effecten en ook de muziek passen uitstekend in de game. Zoals het techno-rifje dat begint wanneer je een gevecht begint, je krijgt er gewoon zin van om de vijand er extra hard van langs te geven. Het zwaardgekletter had recht voor je neus kunnen gebeuren, zo echt klinkt het in deze game. En ook de relaxte muziek die je door de speelvelden heen leidt, is er eentje om van te genieten.

Die andere JRPG
Je zult The Last Hope dan ook niet snel vergeten. Het verhaal houdt je met spannende plottwisten in zijn greep en als je eenmaal in de game zit dan wil je natuurlijk ook weten hoe het afloopt. Gelukkig ben je met de game een geruime tijd bezig en ben je wel dertig uur verder voordat je het spel tot een einde weet te brengen. Helaas voor deze game is het zo dat er nog een andere RPG staat te popelen om wereldwijd gamers te gaan verblijden. Final Fantasy XIII is nog maar een lang weekend van ons verwijderd en eerlijk is eerlijk, maar dat is toch echt een betere RPG dan Star Ocean: The Last Hope. Deze game zul je dan wel een tijdje spelen, maar zodra FFXIII in je collectie verschijnt, zal The Last Hope International een hele tijd stof liggen te happen in de schaduw van die andere JRPG.

Conclusie
Star Ocean: The Last Hope International weet zich ook op de PlayStation 3 prima te redden. Met een interessant verhaal weet deze game je uren geboeid te houden. Het vechten gaat soepel en is lekker uitdagend. Het geluid is een genot voor het oor en de mogelijkheid om de game met Japanse stemmen te spelen is een erg goede toevoeging ten opzichte van de Xbox 360 versie. Het is wel jammer dat het zo lang heeft moeten duren voordat de PlayStation 3 bezitters het verhaal met Edge Maverick mochten beleven. In die tijd had de ontwikkelaar zeker iets aan de ronduit slechte graphics of de vervelende pop-ups kunnen doen, maar helaas is dit niet het geval en zorgt dit ook in de International versie voor ergernissen. The Last Hope International weet helaas de sterren niet te bereiken, maar is toch nog een zeer vermakelijke RPG geworden.