Shovel Knight Review

Er zijn genoeg games die zichzelf 'retro' noemen in de hoop dat nostalgische gamers hun portemonnee trekken. Shovel Knight is ongeacht het 8-bit uiterlijk van een heel ander kaliber. Deze scheppende ridder zorgt met gemak voor een van de beste games van dit jaar.

Als je niet opgegroeid bent met een SNES of NES, betekent het niet dat je geen klassieke games gespeeld hebt. Zelfs de meest flitsende, moderne next-gen titels bevatten nog steeds elementen die je zo kunt herleiden naar de retrogamingdagen. Shovel Knight speelt openlijk leentjebuur bij classics als Super Mario World, Mega Man en Zelda II, maar laat het daar niet bij.

Het mooie aan dit pareltje van Yacht Club Games is dat het deze inspiratie volledig updatet en speelbaar maakt in 2014. Veel van de oude games die je vroeger speelde, zijn tegenwoordig namelijk vaak helemaal niet zo leuk meer om te spelen als je denkt. De controls zijn onhandig, de gameplay is onnodig moeilijk en omslachtige save-systemen maken het onmogelijk om even snel een potje te spelen. Gelukkig laat Shovel Knight zien hoe het wel moet.

Achter de kleurrijke pixelgraphics gaat een verrassend tragisch verhaal schuil. Toen de avontuurlijke Shovel Knight zijn geliefde compagnon Shield Knight verloor, nam een kwaadaardige orde van ridders de wereld over onder leiding van een mysterieuze tovenares. Hoog tijd dus voor onze schepridder om zijn trouwe Shovel weer in handen te nemen en op avontuur te gaan.

Omdat je wapen in deze game geen zwaard maar een schep is, zitten alle levels vol met bergjes en blokken zand waar je doorheen zult moeten ploegen. De complete game is gebouwd op het feit dat jij op avontuur gaat met een stalen schop. Met een druk op de knop zwaai je jouw blauwe schep naar voren, wat tevens je belangrijkste aanvalsmove is.

Ook in de lucht is je shovel veel meer dan een stuk tuingereedschap. Geheel in DuckTales-stijl kun je je shovel naar beneden duwen, om zo een springstok te creëren die niet onderdoet voor die van Scrooge McDuck. Dit komt goed van pas om eindbazen flink wat rake tikken te verkopen, maar ook om veilig door de levels heen te stuiteren.

Voordat je het tegen de tovenares op kunt nemen, zul je eerst door haar leger aan ridders heen moeten ploegen. Iedere Knight zit verscholen in zijn eigen level, dat volledig in de stijl van zijn kenmerken is opgezet. Zo heb je een sneeuwridder met een reusachtige sneeuwschep die zich schuilhoudt in een glibberig ijsland. En gelijktijdig vliegt er een propellorridder rond in zijn grote vliegende schip én wacht een ridder die doet denken aan de Big Daddy's uit BioShock op je aan het einde van een waterlevel.

Dit geeft ieder level een eigen gezicht, zodat je nooit het gevoel krijgt dat je hetzelfde aan het doen bent. Natuurlijk, in iedere stage stuiter je over ravijnen en mep je vijanden met het uiteinde van je schep, maar de omstandigheden zijn steeds anders. Bovendien heeft ieder level (naast de eindbaas) minstens één uniek onderdeel dat je in geen enkel ander deel van het spel tegenkomt. De gigantische vis waar we voor moesten vluchten in het onderwaterlevel zal ons bijvoorbeeld nog lang bijblijven.

Shovel Knight kun je zo moeilijk maken als je zelf wilt. Door de stages heen liggen verschillende checkpoints verspreid, maar in deze magische glazen bollen zit ook altijd een berg aan juwelen. Besluit je om voor het geld te kiezen, dan verlies je een checkpoint, maar verdien je wel een stuk meer goud om upgrades mee te kopen.

Als je het loodje legt keer je terug naar het vorige (niet vernietigde) checkpoint, en verlies je een deel van je geld. Deze geldzakjes blijven op de plek bungelen waar je stierf. Dit houdt de spanning in de game, en zorgt er ook voor dat het nooit te frustrerend wordt. Je hebt immers altijd een kans om je zuurverdiende munten terug te halen.

Wat gameplay betreft zit het dus wel goed bij Shovel Knight, maar deze game verdient dit hoge cijfer net zo goed om alles wat er omheen hangt. Het grafische pixelstijltje is om van te smullen en doet dankzij wat slimme animaties en felle kleuren veel meer dan slechts het nadoen van een SNES-game. Zo zijn er bewegende achtergronden, lopen er allerlei komische personages rond en zijn sommige vijanden angstaanjagend groot vergeleken met ons kleine riddertje.

Ook de muziek verdient een speciale vermelding. Lang na het spelen van de game neuriën we de liedjes nog, en het zal ons dan ook niet verbazen als je de soundtrack van de game na afloop nog eens op zet. Daarnaast sluiten alle sound-effects perfect aan bij de rest van het stijltje. Personages praten in hoge en lage piepjes, explosies kraken door je speaker en het geluid als je een krachtige slag uitdeelt klopt precies.

Er is haast niets wat wij aan kunnen merken op Shovel Knight. Behalve dan dat de nood om het sparen van geld op een gegeven moment verdwijnt, omdat je alles gekocht hebt wat er te kopen valt in de game. Verschillende blacksmiths verkopen upgrades voor je schep en harnas, en ook je levens- en energiebalken zijn uit te breiden door er wat geld naartoe te smijten.

Als je over de helft van de spelwereld gepasseerd bent, is de kans echter groot dat je dit allemaal al gekocht hebt, waardoor de straf van het game-over scherm (het verliezen van je geld) ineens niets meer uitmaakt. Tenzij je de vaak hilarische side-quests overslaat (wat je absoluut niet moet doen), kun je dus geld spenderen alsof het niets is.

Shovel Knight is een mooi kijkje in het verleden van videogames, maar tegelijkertijd ook een voorbeeld van geslaagde moderne sidescrollers. Door strakke controls, een fantastische stijl en een moeilijkheidsgraad die precies hoog genoeg is, kan Shovel Knight met gemak in één adem genoemd worden met de klassiekers waar het een ode aan brengt.