Shape of the World Review - Alsof je constant 'high' bent

Geel, groen, oranje. Elke keer veranderen de kleuren voor je neus en verschijnen er plots obstakels die er niet zijn. Tijdens de Shape of the World Review hadden we telkens het idee dat je op legale wijze een flinke hoeveelheid 'drugs' krijgt aangeboden.

Shape of The World is duidelijk een maffe indie-game. Je bevindt je in een spelwereld waarin alles bestaat uit simpele vormen en kleuren. Deze creatieve spelwereld vormt zich terwijl jij er langzaam doorheen loopt. De game begon al als een bizarre Kickstarter, maar is sindsdien uitgegroeid tot een maf spelletje waarbij jij een bijzondere spelwereld ontdekt.

Shape of The World is een simpel spel waarbij je eigenlijk helemaal niets anders hoeft te doen dan vooruit te blijven lopen. Het is aan jou de taak om de driehoekige portals te volgen en zodoende kom je wel weer verder in het spel. Wanneer je door de portals heen loopt verandert de spelwereld: kleuren verschieten en er verdwijnen of verschijnen delen van de spelwereld. Uiteindelijk moet je dan opnieuw door een nieuwe driehoekige portal lopen

De gehele game is opgebouwd met simpele maar interessante polygonvormen. Doordat de kleuren zo vaak veranderen ben je echt doelloos achter driehoekjes aan het aanlopen, waarbij Shape of the World eerder als een therapie-sessie aanvoelt. Om de haverklap krijg je nieuwe kleuren voorgeschoteld en met het verstand op nul door die portals blijft lopen om zodoende weer te ontdekken welke kleurrijke omgevingen het spel daarna voor jou in petto heeft.

Eigenlijk kun je Shape of the World niet als een spel beschouwen. Het is eerder een interactief kunstwerk waarbij jij je de hele tijd blijft afvragen wat de makers nu eigenlijk met dit abstracte werk bedoelden. Ergens geeft het spel het gevoel alsof je constant aan de drugs zit. Terwijl je hele herkenbare dingen als bomen, bladeren, de zon en de wind, in die gekke vormen kunt herkennen, is alles absurd gemaakt door gekke kleuren mee te geven.

En al die kleuren, geven soms het idee dat je wat verkeerds hebt gebruikt. Al helemaal wanneer je plots gekke mannetjes om je heen ziet, of er een zoogdier over komt vliegen. Zo gebeurt het nog wel eens dat er plots een walvis voor je uitvliegt en je toch écht even met je ogen knippert. Zag je dat nu goed, of ben je gek geworden?

Ondertussen schiet er nog geen meter voor je plots een boom uit de grond, om zodoende jouw pad te blokkeren. Met dit spel kun jij je helemaal 'high' voelen zonder ook maar één verboden middeltje te hoeven te gebruiken.

Het is het beste als je bij het spelen maar gewoon niet nadenkt. Je wordt helemaal gek als je overal gaat afvragen waarom alles gebeurt zoals het gebeurt. In plaats daarvan kun je beter achterover leunen en gewoon kijken wat er op je afkomt.

Zo nu en dan word je gevraagd om te interacten met voorwerpen, om vervolgens een grote trap tevoorschijn te toveren. Wanneer je deze trap dan in een sneltreinvaart volgt kom je weer bij een nieuwe portal terecht en begint wederom het riedeltje opnieuw. Er is nog wat afwisseling doordat je collectibles kunt verzamelen die lijken op de zaden van verschillende planten, maar dat gaat ook niet echt diep.

Eén a drie uur lang word je ondergedompeld in roze, groen, geel en andere gekke variaties aan kleuren. Maar waarom moet je al die discokleuren eigenlijk ervaren?

Tijdens die paar uur durende ervaring heb je eigenlijk geen enkel idee waarom je telkens die driehoekige portals aan het volgen bent. Er is geen uitleg, geen context. Het enige wat je hebt zijn jij, je controller, console en deze maffe Indie game die je maar gewoon wat doelloos vooruit laat lopen in de hoop de clue van het verhaal aan het einde van het spel wel mee te krijgen. Laten we je spoilen: dit gaat niet gebeuren.

Al snel is het volledig onduidelijk wat de makers met dit 'kunstwerk' proberen te zeggen. Alhoewel kunstkenners en kunstcritici mogelijk een leuke discussie zouden kunnen hebben over deze game, wordt Shape of the World al snel een titel die in de vergetelheid raakt.

In ieder geval zijn er na het uitspelen van Shape of the World maar weinig redenen om terug te keren naar deze wereld. Het biedt een ervaring die overal schreeuwt dat dit geen echt spel is, eerder een kunstzinnige Indie. Tenzij jij van experimentele indie-games houdt, kun je deze game maar beter aan je voorbij laten gaan. Of je moet graag willen