Rocketbirds: Hardboiled Chicken Review

Een 2D-sidescrolling game waarin je een kip bestuurt die het kwade regime van Putzki de pinguïn omver moet werpen. Dit is in één zin de complete game. We snappen dat na dit gelezen te hebben de drang om de pagina te sluiten heel groot is, toch vragen we nog even de aandacht. Zo slecht is deze game namelijk niet.

Het lijkt erop dat met Angry Birds de populariteit van vogels in games stijgt. Het is de vraag of er behoefte is aan een spel als Rocketbirds: Hardboiled Chicken, want wanneer je deze naam hoort zul je niet gelijk aan een topper denken. Je verwachtingen van dit spel zullen zelfs in een nog rapper tempo dalen, wanneer je te horen krijgt dat het over kippen en pinguïns gaat. Toch is dit niet terecht, want Rocketbirds is een heel stijlvolle game, waarvan deze recensie zeker even een paar minuten van je aandacht waard is.

Veel charme
Het verhaal van Rocketbirds: Hardboiled Chicken is niet bepaald bijzonder en over één (hanen)kam te scheren met menig ander oorlogsverhaal. Je kruipt in de veren van een kip genaamd Harboiled Chicken. Deze vecht tegen het kwade regime van de pinguïns om de stad Albatropolis te bevrijden. De man, of beter gezegd pinguïn, achter dit regime is de kwade Putzki. Deze pinguïn oogt misschien wel gevaarlijk maar is eigenlijk een lafaard en laat al het vuile werk opknappen door zijn handlanger Brno, ook een pinguïn, maar wel één die verdacht veel weg heeft van Arnold Schwarzenegger.

Het verhaal is dus niet erg bijzonder, maar speelt zich wel af op een ronduit interessante setting. Het sfeertje dat de game daarentegen neerzet is werkelijk waar om van te smullen. Overal door de levels heen zie je propagandamateriaal en kom je ander gevogelte tegen dat zich onderdrukt voelt. Zo komt het kwade regime echt heel goed naar voren en begin je als speler zelf ook een hekel te krijgen aan de pinguïns. Verder zit de game vol met sfeervolle liedjes die ontwikkelaar Ratloop Asia op precies de juiste momenten in het spel heeft weten te plaatsen. De muziek samen met het cartoonachtig uiterlijk van Rocketbirds maken de tussenfilmpjes die je ziet werkelijk een lust voor oog en oor. Je geniet als speler dus echt van de sfeer in de game, maar aan alleen charme heeft een spel jammer genoeg niet voldoende om te slagen.

Vliegende kippen en pinguïns
Met de sfeer van de game zit het wel snor, maar hoe zit het dan met de gameplay? Deze stelt helaas toch teleur. Een van de redenen hiervoor is dat je doelen vrijwel altijd hetzelfde zijn. Wanneer je je een weg baant door de levels zul je steeds weer drie deuren tegenkomen die niet opengaan. Om deze te openen moet je elders in het level een blauwe, groene of rode sleutelkaart vinden. Je snapt natuurlijk dat de eentonigheid snel toeslaat, wanneer je dit keer op keer moet doen. Gelukkig wordt er om de zoveel levels iets totaal anders voorgeschoteld. Alle pinguïns en kippen trekken dan een jetpack aan om het gevecht in de lucht voort te zetten. De game verandert dan van 2D-sidescrolling naar een 2D-luchtgevecht. Voor gevogelte dat normaal gezien niet kan vliegen, voelen de karakters zich aardig thuis in de lucht. Deze verandering van gameplay biedt een welkome afwisseling van het anders zo eenvoudig kaartjes verzamelen.

De omgevingen zijn wat eentonig en de missies stellen jammer genoeg teleur, maar het vechten zelf valt gelukkig mee. Als Ramboheld Hardboiled Chicken heb je natuurlijk een arsenaal aan wapens tot je beschikking. Je hebt de basis dingen zoals een shotgun, granaten en een pistool, maar de lol begint bij de Brainbugs. Dit apparaat werkt in principe net als een granaat, alleen verschilt het effect. Een granaat resulteert in rondvliegende ledematen terwijl de Brainbug ervoor zorgt dat je de controle over een vijand verkrijgt. Wanneer je dus een vijand ziet lopen op een plek waar je zelf niet kunt komen, kun je met een welgemikte worp die vijand overnemen. Dit zul je vaak moeten gebruiken wil je een schakelaar omzetten waar je zelf niet bij kunt. De game kent dus ook een soort van puzzelelement. Buiten het omzetten van een schakelaar kun je natuurlijk je nieuw verworven bondgenoot ook gebruiken om de weg vrij te maken van vijanden. Deze vangt dan alle kogels op, waardoor jij munitie bespaart. Wanneer je je speelmaatje zat bent kun je hem met een druk op de knop zelfmoord laten plegen.

Soms heb je het zo druk met vechten dat je geen tijd hebt om een Brainbug te gebruiken. Dan zul je dus op je ervaring met het vuurwapen moeten rekenen. Aangezien je niet kunt lopen en schieten tegelijk zit er een tactisch element in de game. Wanneer je namelijk bent ingesloten door vijanden en van alle kanten bestookt wordt met kogels, zul je het niet lang volhouden. Je moet dus met zorg je posities uitkiezen wil je je vijanden overmeesteren.

Twee linkervleugels
Een co-opmodus doet het vrijwel altijd goed zou je zeggen, maar in Rocketbirds is dit absoluut niet het geval. Wanneer je het co-op ‘avontuur’ begint, kun je uit een aantal karakters kiezen met elk zo zijn specialiteiten. Klinkt goed zou je zeggen, ware het niet dat ieder karakter maar één wapen heeft en je dus verplicht bent om met dit ene wapen heel het spel te doorlopen. Aangezien er ook geen jetpack missies inzitten is er dus weinig variatie te bekennen in de gameplay. Wanneer we naar de levels kijken, zien we dat die gelukkig wel meevallen. Dit komt omdat het exact dezelfde levels als in de singleplayer zijn!

Het verhaal van de singleplayer stelt al niet heel veel voor, maar dat van de co-op is ronduit waardeloos. Het is zelfs amper een verhaal te noemen, want het enige wat je doet is achter een vrouw aan rennen. Wanneer je haar eenmaal hebt ingehaald, wat één keer per level gebeurt, rent ze weer weg. Je begint jezelf dus de hele tijd af te vragen waar je in hemelsnaam mee bezig bent. Al met al voelt de co-opmodus dus aan alsof de ontwikkelaar deze op het laatste moment aan de game heeft vastgeplakt.

Sfeervolle bende
Een paar uurtjes verder en je hebt de vijftien levels van de singleplayer doorlopen en Putzki ten val gebracht. Je luistert nog één keer naar de sfeervolle muziek tijdens de aftiteling alvorens je het spel afsluit. Dan is het gedaan. De game speelt namelijk lekker weg, maar snel opnieuw oppakken zul je hem niet. Je hebt het namelijk allemaal wel gezien na één speelsessie. Wanneer we terugkijken op Rocketbirds: Hardboiled Chicken hebben we gemengde gevoelens. Ook al is de game een grote lust voor het oog, wat betreft gameplay heeft dit spel een paar tekorten. Aan het eind van het avontuur kun je geen sleutelkaart meer zien! Verder is de sfeer en charme van Rocketbirds onvergetelijk, terwijl je de co-opmodus juist probeert te vergeten. De enige reden waarom wij deze zouden doorlopen is vanwege de trophies. Al met al is Rocketbirds: Hardboiled Chicken een heel verfrissende game geworden, die jammer genoeg een paar steekjes laat vallen.