Pride of Nations Review

Met spellen als Europa Universalis III en Hearts of Iron III is uitgever Paradox Interactive zeker geen onbekende in de wereld der strategiegames. De uitgever komt nu met Pride of Nations, maar zal deze nieuwe game het succes van voorgaande RTS-games kunnen overtreffen?

Uitgever Paradox Interactive staat bekend om het uitbrengen van erg diepe, vaak moeilijke strategiegames die geschiedkundig erg accuraat zijn. Ditmaal brengt het bedrijf ons Pride of Nations, een game die je de controle geeft over een wereldmacht en je hiermee de wereld laat veroveren. Pride of Nations is een turn-based game die zich afspeelt op een gigantische wereldkaart. En dan zijn de vergelijkingen met de Total War franchise snel gemaakt. Maar dit zou ongegrond zijn aangezien Pride of Nations veel dieper gaat dan Total War en geen realtime gevechten bevat en je enkel via de wereldkaart laat manoeuvreren.

Prestige
De campaign van Pride of Nations brengt je naar de Victoriaanse tijd en gaat van start in 1850 en eindigt in 1920. Je kunt spelen met één van de acht grootmachten uit die tijd waaronder Frankrijk, Japan en het Verenigd Koninkrijk. Een verhaal ontbreekt en dus is het aan jou om in 70 jaar tijd zoveel mogelijk prestige te halen door militair, industrieel of economisch uit te blinken boven alle andere landen. Waar één beurt in andere turn-based games vaak enkele maanden in beslag neemt, is één speelbeurt in Pride of Nations slechts vijftien dagen. Hierdoor bestaat de campaign uit maar liefst 1680 beurten. Je hoeft deze niet allemaal te gebruiken, wanneer je prestige aanzienlijk hoger is dan de concurrentie, heb je de overwinning behaald.

Diepgaand
Maar de overwinning ligt niet voor handen, dit is namelijk een van de meest diepgaande strategiegames die we al in handen hebben gehad. Er zijn enorm veel gebouwen en troepen waar je mee kunt werken en geschiedkundig is alles tot in de puntjes perfect. Zo lopen alle onderhandelingen met Nederland via Koning Willem Alexander en eerste minister Johan Rudolf Thorbecke. Hetgeen dat Pride of Nations zo moeilijk maakt, zijn het overweldigende aantal menu’s en kadertjes waar je allerlei informatie uit kunt halen. Ruilhandel, voedselvoorzieningen, militaire overwegingen, je hoeveelheid kool en staal, en zelfs de bevolkingsklassen en je regering moet je elke beurt goed in de gaten houden. Het is geweldig om te zien dat je zo ver kunt gaan in alle aspecten van je regering en je land.

Ook andere landen aanvallen is geen eenvoudige doelstelling. Wanneer je troepen zich aan het verplaatsen zijn, moet je continu rekening houden met weersomstandigheden en is het ook zeer belangrijk om goede voedsellijnen aan te leggen om te veel honger en vermoeidheid tegen te gaan. Je kunt legers bouwen van duizenden en duizenden troepen, alleen krijg je ze enkel te zien via een kadertje onderaan je scherm. De slagvelden die hier op volgen worden weergegeven op papier. Je krijgt een schema te zien met de resultaten van de strijd.

Doorzetten
Het gebrek aan heel wat animaties hoeft zeker geen minpunt te zijn. Maar het zorgt er wel voor dat Pride of Nations geen game is voor de meeste gamers. Er zijn zoveel menu’s, mogelijkheden en statistieken dat zelfs de tutorial, die de basis in grote lijnen uitlegt, je niet voorbereid op het echte werk en dus zul je al spelend moeten leren. Enkel diegenen die tal van uren doorzetten om alles uit te pluizen en niet bang zijn van het aantal menu’s zullen verslingerd raken aan Pride of Nations. Beginnende spelers kunnen dan ook maar best met het Verenigd Koninkrijk starten omdat dit land erg rijk is vanwege alle kolonies. Fouten maken is dus zeker in het begin niet zo’n ramp.

Naast de grote campaign zijn er ook nog historisch correcte gebeurtenissen die je kunt herbeleven zoals de Boerenoorlog in Afrika, de opstand van Indië tegen het Verenigd Koninkrijk en de oorlog tussen Japan en Rusland. Deze extra mini-campagnes voegen wel wat toe, maar zijn vooral bedoeld voor de geschiedenisfanaten.

Ondermaatse graphics
Veel grafisch genot zul je niet terugvinden in deze game. De wereldkaart is erg mat en hoewel je weersomstandigheden, steden en sommige gebouwen kunt zien, is het niet indrukwekkend. Er zijn niet veel details terug te vinden en het geheel is soms gewoon lelijk te noemen. Toegegeven, het is niet de bedoeling dat deze game Total War achterna gaat, maar een kleine grafische update had wonderen kunnen doen. De achtergrondmuziek van de game zit helemaal goed en brengt klassieke, en bekende instrumentele liederen uit de Victoriaanse tijd.

Voor de doorgewinterde strateeg
Pride of Nations is een zeer diepgaande en realistische game die perfect is voor strategen die de tijd en het geduld hebben om heel wat uren te besteden aan de tutorials en de algemene werking van het spel. Het grootste nadeel van Pride of Nations is de gebruiksvriendelijkheid. Je verdwaalt al snel in alle menu’s en weet vaak niet waar je alles kunt terugvinden. Daarnaast zijn de graphics van een laag niveau maar dit laatste kan enigszins vergeven worden door de schappelijke prijs van 19,99 euro. Duidelijk een spel voor de doorgewinterde strateeg die afwisseling zoekt van de vaak te eenvoudige strategiegames die de game-industrie zo rijk is.