Polders Review - Lekker op zijn Hollands

Heb je wel eens een roll & write gespeeld en toen gedacht: "Was er maar wat meer interactie"? Wij in ieder geval wel. Natuurlijk hoort het een beetje bij het genre, maar een potje Railroad Ink voelt toch alsof we met zijn vieren elk een singleplayer spel aan het spelen zijn. Dit stoorde Inge van Dasselaar en Alexander Kneepkens ook. Dus bedachten zij een manier waarop vrienden samen een spel in dit genre kunnen spelen, maar ook interactie hebben. En zo maakten ze uiteindelijk Polders: Flip & Write.

Oké, dus dit is een flip & write, en niet een roll & write. Maar tussen jullie en ons, dat is praktisch hetzelfde. Dus wij zeggen niets als jullie dat ook niet doen! Pak je stift, flip de kaarten en teken wat symbolen in jullie polders!

Vind je flip/roll & write spellen leuk, maar vind je het jammer dat iedereen gewoon zijn eigen ding doet en niemand invloed heeft op elkaar? Zit je vol Hollands trots, en wil je dat representeren met een bordspel in je spellenkast? Vind je het leuk als een spel een zekere culturele accuratie bevat? Kan jij als geen ander kruizen, rondjes en streepjes tekenen, en wil je dat demonstreren aan je medespelers? Dan is Polders misschien iets voor jou.

In roll/flip & writes probeer je elke beurt het beste te maken van wat je krijgt, en kijk je aan het einde wie er het slimste mee om is gegaan. Leuk, maar dat zorgt er wel voor dat iedereen eigenlijk dezelfde puzzel aan het maken is. Ze worden alleen aan het einde met elkaar vergeleken. Het is alsof je allemaal in een kamer zit en aan dezelfde sudoku werkt, maar er is ook een bingoman die steeds roept om je te vertellen welk nummer je in mag vullen. Natuurlijk heeft het zijn eigen charme, anders was het nooit een groot bordspelgenre geworden. Maar als je iets in dit genre wil spelen en toch messen in nietsvermoedende ruggen wil steken is Polders misschien wel iets interessants.

Een polder is een "relatief laaggelegen, door de mens permanent drooggelegd stuk land dat door een of meer waterkeringen wordt omgeven en waarvan de waterstand kunstmatig wordt geregeld." Maar als mede-Nederlander weet je dat natuurlijk als geen ander. En als échte Hollander heb je uiteraard ook gehoord van De Purmer, De Beemster, De Schermer en De Wijde Wormer. Want daar speelt dit spel zich af.

In Polders werken we aan, de naam zegt het al, polders. Maar in plaats van dat iedereen een polder heeft en zich daar het hele potje op richt, zoals dat in andere poldergerelateerde spellen gaat, geef je elke beurt je polder door en ontvang je een nieuwe. Zo kun je elkaar blokkeren of per ongeluk in de weg lopen. En dat is toch iets nieuws voor een flip & write!

Elke beurt worden er drie kaarten opengedraaid, elk met een patroon erop. Iedereen moet een van de drie patronen kiezen en tekenen op de polder die voor je ligt. Zo begin je voor het eerst aan een plan die wel of niet gaat werken. Moeilijk te zeggen, want je ziet jouw polder pas weer over een paar beurten. En wie weet hoe het er dan uitziet! De hoop is natuurlijk dat iedereen zijn ding gaat doen in een ander hoekje, maar je ontdekt al gauw dat dat verre van altijd het geval is. Zeker als jij een plan op hebt gezet dat wel erg kwetsbaar is voor vijandige bemoeienissen.

Want wat je wil is gebiedjes van vijf maken, met zoveel mogelijk gebouwen van het juiste type erin. Maar je tegenstanders weten dat. Dus als zij zien dat je drie landhuizen hebt gepakt en ze alleen nog met elkaar moet verbinden, dan weerhoudt dat ze er niet van om de gebiedjes er tussen te claimen en je immens voor de voeten te lopen. Zeker als ze niet echt iets hadden om punten mee op te pakken, of als het toevallig ook uitkomt voor de doelen.

Dus Polders is een interactieve, gemene versie van het flip/roll & write genre. Een genre dat gebruikelijk vriendelijk en gezellig is. Dit gooit het gebruikelijke gevoel van het genre volledig op zijn kant. Dat ligt natuurlijk niet iedereen even goed. Maar als je geen fan bent van competitiviteit had je waarschijnlijk eerder Tiny Towns of iets dergelijks opgepakt!

Het thema van polders is natuurlijk iets super Hollands. Zo Hollands, dat Google je naar de Frysksche pagina van Wikipedia stuurt in plaats van de Engelse, of zelfs Nederlandse. Het is zo Hollands als Goudse kaas, stroopwafels, haringen en klompen. Dus barst jij van de nationale trots en is voetbal niet genoeg voor een outlet? Laten we eerlijk zijn, winnen doen we al een tijdje niet meer. Dan is Polders een leuke plek om dat te uiten.

Voor jullie is er dan nog wat extra goed nieuws. De polders in Polders bestaan namelijk allemaal echt. En medebedenker Alexander vertelde ons zelfs dat de layout min of meer overeen komt met deze historische landgoeden. De boerderijen, landhuizen, molens en wegen staan waar ze in het echt ook stonden in de 17e eeuw. Een leuk detailtje, en een leuke manier om spelenderwijs wat te leren over Nederlandse geschiedenis.

Polders is ook niet moelijk om te leren. Elke beurt mag je een patroon van cirkels, kruisjes of streepjes zetten. Elk hoort bij een type gebouw. Zo probeer je gebiedjes op te bouwen, en elk gebiedje is even veel punten waard als zijn grote * het aantal gebouwen van het juiste type. Daarnaast zijn er een aantal doelen dat je bonuspunten kan opleveren of minpunten als je niet aan bepaalde voorwaarden voldoet. Het is gemakkelijk uitgelegd, en als iemand het tijdens de uitleg nog niet helemaal snapt komt dat wel na een beurt of twee, misschien drie. Handig en overzichtelijk.

Maar dat is wel tot op een punt. En dat punt is de puntentelling. Toegegeven, dat is helemaal aan het einde. Maar het kan wel flink de pret bederven. Want niemand heeft zin om dit uit te rekenen, dus wordt het vaak aan een persoon (meestal de eigenaar van het spel) opgedrongen. Oké, we gaan alles tellen.

Want wat wij eerder zeiden klopt niet helemaal. Een gebied is de grote * het aantal gebouwen waard, maar alleen als het niet groter is dan vijf. Dan moet je het delen door twee, of misschien zelfs vier. Al gauw reken je met halve, of zelfs kwartpunten. Het is niet alsof je een diploma wiskunde aan de Universiteit nodig hebt ofzo, maar het is wel een plotselinge en genadeloze rem op je speelplezier.

Daar komt nog bovenop dat Polders eigenlijk iets langer is dan het had moeten zijn. Op de doos staat 30-45 minuten, en dat klopt ook wel ongeveer. Dat klinkt misschien niet zo lang, en we hebben veel langere spellen bijna de hemel in geprezen. Maar als je het niet ziet in minuten, maar in rondes is het een heel ander verhaal.

Waar Excavation Earth bestaat uit drie rondes, heeft Polders er vijf. Tijdens de eerste drie hadden we het steeds prima naar onze zin, en tijdens de vierde ronde ging het ook nog wel. Maar in de vijfde ronde merkten we toch dat we er eigenlijk wel klaar mee waren. En onze tegenstanders ook. Ook is er nu nog nauwelijks ruimte op de polders om überhaupt nog te tekenen. En punten opleveren doet het waarschijnlijk ook niet.

In het eerste potje checkten we zelfs in het spelregelboekje of vijf rondes wel echt klopt. Maar verrek, het staat er toch echt. Misschien is die laatste ronde helemaal onnodig. Oké, we snappen dat het mogelijk de bedoeling is dat je nauwelijks nog wat kwijt kan. Zo word je, mits je slecht gepland hebt of alles tegen zit, misschien wel gedwongen iets te doen wat je punten kost. Een gebiedje gaat bijvoorbeeld net van vijf naar zes. Maar omdat je altijd een ander symbool kan tekenen komt ook dit niet vaak voor. Dus voelde het allemaal een beetje overbodig.

Daar tegenover staan de doelen. Ze zijn simpel, en meestal is het niet iets waar je je volledig in gaat storten. Eentje maakt het zo dat een enkel symbool dat niet deel is van een groter gebied een punt waard is.

Deze doelen zorgen ervoor dat je op andere manieren punten kan scoren. Hierdoor kan je vaker proberen te hinderen zonder dat je teveel punten verliest. Want als je iemand hindert zit de kans er dik in dat dat geen gebiedje gaat worden, maar met doelen kan het toch nog iets waard zijn. En omdat er elke ronde eentje wordt onthuld, ga je ook elke ronde toch nét iets anders spelen. Het is ook goed dat ze een voor een onthuld worden. Als er meteen vier open gedraaid worden aan het begin van het spel zou het allemaal net even teveel zijn. In plaats daarvan blijft het overzichtelijk, en pas je elke ronde je strategie nét even een beetje aan. En je kijkt anders naar wat voorheen een bordje is waarvan je het idee had dat je alles wel uitgevogeld had.

Al met al vonden we Polders een aardig spelletje. Een aanrader voor als je echt van roll/flip & writes houdt maar net even iets anders wil, of als je je nationaal trots een beetje wil delen. Dat gezegd hebbende zouden we het spel niet zo gauw aan iemand anders aanraden. De puntentelling zet een harde demper op het plezier, en het gaat wat langer door dan zou moeten. Polders is een leuke draai aan een populair genre dat een klein beetje te kort schiet.

Ben je geïnteresseerd in Polders? Dan kan je het spel voor €24,95 aanschaffen bij de webshop.