In deze
Pokémon Gold review lees je alles over de nieuwe uitgave van de klassieker uit 2001. Is deze game je tijd en geld nog steeds waard? Lees het hier.
Pokémon Gold kwam in 2001 samen met Pokémon Silver uit voor de Game Boy Color, als sequel voor Pokémon Red, Blue en Yellow. In die tijd was het één van de beste games voor de
Nintendo handheld en
Pokémon Gold en Silver worden door velen nog steeds gezien als de beste sequels ooit. Nu, bijna twintig jaar later, zijn de games opnieuw uitgegeven voor
Nintendo 3DS. Met het oog op alle ontwikkelingen in de game-industrie stellen we de vraag: zijn deze games nog steeds zo goed als ze waren in 2001?
Tienjarig jongetje vertrekt met monster op wereldreis
Je begint als tienjarig jongetje dat van de professor die in hetzelfde dorp woont een Pokémon krijgt om even wat op te halen in de volgende stad. Wanneer je bij je bestemming aankomt, is ook daar een professor. Deze ziet potentie in jou en vraagt je om alle Pokémon in de regio te vangen.
Dus je gaat met het pakketje terug en komt een ander tienjarig jongetje tegen dat je uitdaagt voor een gevecht. Na dit personage te verslaan noemt hij je nog steeds slecht. Je loopt naar huis en komt erachter dat je tegenstander een Pokémon heeft gestolen (natuurlijk net de Pokémon die sterk is tegen die van jou) en je vertelt aan een agent zijn naam: Mongolo. Of welke naam jij dan ook wil doorgeven.
Je vertelt de ene professor over de andere professor en voordat je het weet zeg je vaarwel tegen je moeder en ga je als tienjarig jochie op wereldreis met je monstervriendje. Je vecht tegen trainers, verslaat gyms en je komt Mongolo ook zo nu en dan tegen. En elke keer wanneer je hem verslaat noemt hij je een slechte trainer.
Ouderwets en ouderwets moeilijk
Dit is het begin van Pokémon Gold in een notendop. Een game uit 2001, heruitgegeven in 2017, zonder Z kristallen of Mega Evolutie. Een game waar je Pokémon niet kunt aaien, voeren en wassen. Een game waar je geen 802 Pokémon hebt, maar 251 Pokémon.
En dat klinkt op zich niet slecht. Lekker back to basics, een Pokémon game zonder alle tierelantijntjes die later zijn toegevoegd. Maar in de realiteit is het bijzonder moeilijk: zo heb je geen optie om te rennen en voelt je personage constant traag. Ook heb je maar beperkte ruimte om dingen mee te dragen en zul je keuzes moeten maken over de items die je wel of niet meeneemt.
Ook de gevechten lijken moeilijker, niet in kleine mate omdat je Pokémon minder snel groeien. Sommige Gym Leaders (Whitney) zullen je compleet kapot maken als je niet genoeg traint. Ook hebben sommige Pokémon (Whitney’s Miltank) hele irritante aanvallen waardoor je ze zo snel mogelijk uit wilt schakelen. Trainen, vooral het herhaaldelijk verslaan van wilde Pokémon tot je dat ene level omhoog gaat, is iets dat je veel zult doen in deze game.
Twee keer één Pokémon game
Wat Pokémon Gold (en Silver) zo bijzonder maakte in 2001 is ook vandaag nog steeds van toepassing. De game is eigenlijk lang en groot genoeg om twee games te vullen. Want je speelt eerst door je thuisregio Johto en verslaat daar alle gyms. Maar daarna ga je naar Kanto, om ook daar alles en iedereen compleet in te maken.
In Kanto kun je dan zien hoe het gaat met de regio uit Pokémon Red, Blue en Yellow twee jaar nadat deze games plaatsvonden. Je kunt zien hoe de regio veranderd is en wie er nu de sterkste trainers zijn. Het is een nostalgische reis voor iedereen die de eerste games heeft gespeeld.
Als je dan ook iedereen in Kanto hebt laten zien wie de superieure trainer is, dan kun je naar de Elite Four. Deze vier trainers zijn vier van de sterkste trainers uit de wereld en ze worden geleid door de Champion. Ook deze trainers laat je zien we de baas is, waarna je triomfantelijk terugkeert naar de professor die je ooit heeft gevraagd om alle Pokémon te vangen. Die stuurt je dan Mount Silver op, om de allersterkste trainer te vinden en te verslaan.
Teveel eenvoud is ook niet goed
Pokémon Gold is weliswaar een ouderwetse Pokémon game zonder teveel toevoegingen, maar daar ligt ook meteen de grootste valkuil van de game. Sommige dingen zijn toegevoegd aan latere games omdat ze nodig waren, niet omdat het leuk leek. Laten we rennen als voorbeeld nemen. Tegenwoordig willen we als spelers gewoon graag dat ons personage zich snel kan verplaatsen.
Ook heeft de game geen online mogelijkheden. Je kunt lokaal andere spelers uitdagen voor een gevecht of vragen om een ruil, maar er is geen mogelijkheid om dit online te doen. Gamen is tegenwoordig niet alleen meer vermaak, maar ook een optie tot socialiseren. De optie om online de game te spelen mist dus ook gewoon.
Een ander, kleiner probleem is dat Gold een remake heeft gehad voor de DS genaamd Heart Gold. Deze versie van de game heeft veel meer opties qua gameplay. Je hebt ze zeker niet allemaal nodig, maar de kleine verbeteringen die zijn toegevoegd, zoals bijvoorbeeld de mogelijkheid om te rennen, zijn zeker niet onbelangrijk.
Pokémon Gold review – Ouderwets speelplezier, met oude valkuilen
Pokémon Gold was voor zijn tijd een geweldige game en is dat nu nog steeds. Hij is lang, uitdagend en geeft een mooie blik terug in de tijd. Maar de ouderwetse game heeft ook meteen zijn valkuilen, de game heeft vitale onderdelen niet die fans van modernere games zullen missen. Als je daar doorheen kunt kijken, dan is Pokémon Gold een game zonder enige minpunten.
Cijfer: 7.5