Ninja Turtles: Out Of The Shadows Review - Kinderen zullen er van genieten

In 2014 zagen we hoe de beroemde franchise TMNT opnieuw tot leven kwam. Dit maal in de vorm van een feature film geproduceerd door niemand minder dan Michael Bay. Nu is hij terug en hij heeft weer een hoop special effects voor je klaarstaan. Lees het hier in de Ninja Turtles Out of the Shadows review op XGN.nl

Out of the Shadows gaat verder waar de vorige film stopte. Ondanks het feit dat de Turtles New York hebben gered van Shredder houden ze liever hun bestaan geheim. Vernon Fenwick (Will Arnet) houdt zich aan de afspraak en wordt opgehemeld als held van de stad. Zelfs in tijden dat er weinig kwaad te bestrijden valt zijn Mikey (Noel Fisher), Donnie (Jeremy Howard), Leo (Pete Ploszek) en Raph (Alan Ritchson) constant in beweging.

Muren beklimmen, bekvechten, spelletjes spelen en het eten van New York Pizza, net een stel kleine kinderen. Mikey is het inmiddels wel zat om zich altijd maar te moeten verstoppen en al vroeg in het verhaal start er een conflict tussen de 4 broerders die beetje bij beetje sterker wordt. Gelukkig komt het ‘echte’ verhaal snel opgang wanneer Shredder (Brain Tee), hoofd ninja van The Foot Clan, ontsnapt tijdens zijn gevangenis transportatie. Tijd voor Ninja Turtle actie!

De ontsnapping was een voor opgezet plannetje medemogelijk gemaakt door wetenschapper Baxter Stockman (Tyler Perry). Maar toch loopt alles net iets anders dan gepland. Onze Turtles doen er alles aan Shredder te stoppen, maar deze verdwijnt door een mysterieuze barrière naar een andere dimensie. Shredder sluit een samenwerking af met generaal Krang (Brad Garrett) en keert gewapend terug naar onze aarde.

Om even kort door de bocht verder te gaan is het de bedoeling dat Shredder de 2 laatste delen vindt van een vreemde sleutel om een groot portaal te openen. Op deze manier kan generaal Krang met zijn Technodroom onze wereld binnenkomen om zo samen met Shredder de wereld te veroveren. Duidelijk mag zijn dat Shredder dit niet alleen kan, hij is niet onoverwinnelijk ofzo, en krijgt daardoor een paarse substantie mee die elk mens in dieren kan laten veranderen en vis versa. Loopjongens Rocksteady (Stephen Farrelly) en Bebop (Gary Anthony Williams) zijn de dupe en zullen als neushoorn en zwijn gebruikt worden als wapen in Shredders plan.

Natuurlijk zijn daar onze halve schildpadden nog en met vanzelfsprekend de toegewijde hulp van April O’Neil (Megan Fox). Maar deze film kent ook nieuwe gezichten waaronder helpende hand agent Casey Jones (Stephen Amell). Samen met Splinter en Vernon doet het team er alles aan Shredder te stoppen. Zelfs als dit betekent dat ze hiervoor uit de schaduw moeten treden.

Hoe leuk het ook is om herkenbare karakters, die ook voorkomen in de cartoons, terug te zien op het grote doek is het erg lastig iets moois te maken van generaal Krang. Zijn roze en vooral tentakelige uiterlijk is afleidend en ook zijn drijvende motief bleef uit. Was het nou de wereld veroveren of de wereld kapot maken? Hetzelfde geldt voor Rocksteady en Bebop, twintig keer ‘my man’ zeggen maakt de grap echt niet leuker.

Gelukkig is er naast de slappe humor nog genoeg tijd voor actie. Helaas slaat regisseur Dave Green op meerdere vlakken in deze scenes de plank mis. Dus mocht je geen fan zijn van 3D is het een tip hem gewoon lekker 2D te bekijken. Je kunt het namelijk vergelijken met een achtbaan: de camera valt, draait, vliegt, zweeft en rolt alle kanten waardoor je als kijker eigenlijk niet weet wat je zojuist hebt gezien. Jammer, want het had zoveel meer kunnen worden.

Je zou denken dat scenes waarbij de Turtles uit een vliegtuig springen om zo op een andere te landen, daarna neerstorten in een rivier en vechten tegen een neushoorn en zwijn de boel wel wat op zou krikken. Helaas is dit niet meer dan wat geschreeuw en geweld zonder enig achterliggend motief. De goed oplettende kijker onder ons zal misschien de boodschap over ‘het accepteren van jezelf en andere’ nog mee krijgen. Maar aan het jongere publiek, waar de film het van moet hebben, zal dit compleet voorbij gaan.

Hoewel de mens o.a. April O’Neil en Vernon in het vorige deel nog een grotere rol mochten spelen zijn het ditmaal de Turtles die de show stelen. Voor de fans van Stephen Amell is het dan ook een teleurstelling dat zijn personage een slappere variant van Oliver Queen (Arrow) blijkt te zijn zonder enige achtergrond verhaal. Maar zijn bekende humor, masker en ijshockeystick zijn eigenschappen waar de fans van zullen smullen.

Na het kritiek van de vorige film werd het duidelijk: de kijker wil schilpadden zien! Het is daarom ook niet gek dat Green de meeste veranderingen laat plaatsvinden in het team zelf. Je volgt de emoties en gevoelens van de broers op de voet en dit zorgt toch nog voor een beetje diepgang. Ook de CGI is er beduidend op vooruit gegaan want de Turtles zien er gelikt uit en er is goed gebruikt gemaakt van motion capture.

Green heeft er alles aan gedaan een beter plaatje af te leveren dan zijn voorganger in 2014. De ontwikkelingen in de Turtles komen mooi naar voren en het CGI is een goed staaltje werk. De bekende personages en de vergelijkebare comic zullen goed in de smaak vallen bij Turtle fans. Helaas weegt dit bij lange na niet op tegen het slechte verhaal, schokkerige beelden en vooral onbeantwoorde vragen. Kinderen zullen er zeker van genieten, maar voor de volwassene wordt het een lange zit.