NeverDead Review

Vind jij het ook zo vervelend om neergeschoten, in tweeën gehakt en van grote hoogtes gegooid te worden? Waarschijnlijk wel. Waarschijnlijk, want er is een erg reële kans dat je het daarna niet zelf kunt beamen. Misschien moet je dan overwegen om onsterfelijk te worden. Dan kun je alles aan. Tenzij je hoofd wordt opgegeten en je in een maag moet wachten tot het beest dat jou heeft opgegeten sterft en zo ver weggerot is dat je eruit kunt rollen. En met die verontrustende gedachte beginnen we deze recensie.

Waarom? Omdat we niet anders kunnen dan een beetje verontrustend zijn wanneer er een nieuwe game uitkomt van ontwikkelaar Rebellion. Die studio bezorgde ons eerder namelijk het belabberde Shellshock 2: Blood Trials en het nog slechtere Rogue Warrior. Met zulke games in het repertoire is het moeilijk om meteen enthousiast te zijn over een nieuwe game van Rebellion. Maar iedereen verdient een derde kans en we zullen NeverDead dan ook niet meteen van de kaart schrijven. Eens kijken wat de game ons te bieden heeft.

De legende
Om het verhaal te kunnen begrijpen gaan we vijfhonderd jaar terug in de tijd. Toen leefde hoofdpersoon Bryce Boltzmann namelijk en samen met zijn vrouw jaagde hij op demonen. Zijn vrouw was erg speciaal. Ze was een medium en alleen met haar hulp konden sterkere demonen verslagen worden. In een groot gevecht met de demonenkoning Astaroth wordt de vrouw van Bryce vermoord. Om het nog wat erger te maken wordt Bryce vervloekt met onsterfelijkheid zodat hij eeuwig met het verdriet moet omgaan. Dit achtergrondverhaal wordt in fragmenten in de game vertoond voordat je aan een nieuw hoofdstuk begint.

Ongeïnteresseerd hoofdpersoon
De echte gameplay vindt plaats in het heden. Bryce heeft het een paar eeuwen in zijn eentje uitgehouden en is daar behoorlijk bitter van geworden. Hij geeft nergens meer om en spendeert zijn dagen het liefst dronken in de kroeg. Nu en dan wordt hij opgeroepen door NADA (National Anti-Demon Agency) om demonen te verslaan. Vandaag is het weer zo’n dag. Met tegenzin strompelt hij naar buiten om aan het werk te gaan, zich niet beseffend dat vandaag zijn leven gaat veranderen. Hij komt midden in een slachtpartij namelijk Nikki Summerfield tegen, de beroemde – en verwaande – popster. Terwijl hij haar aan het redden is, komt hij erachter dat zij net als Bryce’s vrouw een medium is, de eerste in vijfhonderd jaar. En dan wordt ze ontvoerd… Het verhaal hangt met clichés aan elkaar vast en weet, net als Bryce, totaal niet boeien.

Je moet je hoofd gebruiken. Of niet?
Onsterfelijk zijn heeft zo zijn voordelen die allemaal eigenlijk terugdraaien naar één punt: je kunt niet dood. Dit zorgt voor een hele dosis aan mogelijkheden, maar ontwikkelaar Rebellion richt zich vooral op het afkoppelen van ledematen. Zoals je ongetwijfeld op de screenshots en in de video’s hebt gezien kan Bryce al zijn ledematen en hoofd kwijtraken, maar de game gaat gewoon door. Wanneer hij onthoofd is, rolt het hoofd vrolijk verder tot het zijn lichaam weer heeft gevonden. Die vergroeien simpelweg met elkaar en Bryce is weer zo goed als nieuw. Hij kan ook letterlijk zo goed als nieuw worden door te wachten tot een metertje rechtsonder in beeld volgelopen is. Met een druk op de knop kan Bryce dan zijn missende ledematen weer laten aangroeien.

Dit onsterfelijk zijn is vooral leuk tijdens de enkele puzzelelementen in NeverDead. Op deze momenten komt het er meestal op neer dat Bryce zijn eigen hoofd van zijn romp trekt om door een ventilatieschaft naar een anders onbereikbare kamer te rollen. In die kamer groeit hij dan een nieuw lichaam om vervolgens een knop om te draaien. Er is op zulke momenten altijd maar één richting die Bryce op kan gaan. Dus ondanks dat je letterlijk je hoofd moet gebruiken, is dat figuurlijk gesproken absoluut niet nodig. Dan nog zijn de puzzels een welkome afwisseling tussen het afslachten van demonen door, want daar krijg je al snel genoeg van.

Repetitief en frustrerend
Van de zes tot acht uur dat de game duurt, bestaat negentig procent uit het verslaan van demonen. Hoe indrukwekkend die eerste klap met je zwaard ook aanvoelt, het is tergend saai om het de hele game door te doen. Tel daarbij op het verhaal dat weinig voorstelt en je snapt dat NeverDead niet de leukste game is om te spelen. Wat afwisseling had de game zeker goed gedaan. Waar je wel een soort van afwisseling in hebt, zijn de wapens. We hadden het eerder al over een zwaard, maar je kunt er ook voor kiezen om de demonen te beschieten. Het zwaard lijkt echter veel meer schade aan te richten dan je geweren, dus het grootste gedeelte van de game zul je het ook nog bij hetzelfde wapen houden. Eigenlijk komen de geweren alleen van pas bij de eindbazen, waar je zwaard nauwelijks nut heeft.

Het werkt allemaal wel en als je het niet erg vindt om constant hetzelfde te doen in een game zou de game nog wel te spelen zijn, ware het niet voor één simpel ding. Je bent onsterfelijk. Het klinkt erg cool om je ledematen van je lijf te scheuren en gewoon door te gaan, maar in de praktijk is het frustrerend in het kwadraat. Probeer maar eens iemand te slaan wanneer je armen aan de andere kant van de kamer liggen. Of zie maar eens een aanval te ontwijken als je benen opgegeten zijn door een of andere demon. Maar het ergste van allemaal is dat je je hoofd zo ongelooflijk vaak kwijtraakt. Dan komt het er op neer dat je meer tijd besteedt aan het rond rollen als een kop zonder kip dan dat je daadwerkelijk aan het vechten bent. Zit je eindelijk weer aan je lichaam vast, dan ben je zo omringd door vijanden dat een seconde later je hoofd weer door de lucht vliegt. Verschrikkelijk frustrerend!

Online co-op
Nadat je het verhaal hebt uitgespeeld zul je de game waarschijnlijk nooit nog een keer opstarten. Om de gameplay toch een beetje te rekken zijn er dertien multiplayer missies om te voltooien. Met maximaal drie andere personen kun je online verder spelen. Vijf van de missies zijn competitief en omdat je maar met vier man bent, zijn deze vrij weinig aan. Dan houd je acht missies over waarin je moet samenwerken en deze kunnen eigenlijk best leuk zijn. Een groot nadeel is echter dat deze missies alleen online te spelen zijn. Een split-screen optie was erg welkom geweest. De online community van NeverDead is erg klein, dus het was perfect geweest voor met wat vrienden op de bank. Gemiste kans.

AlreadyDead
Het moge duidelijk zijn dat NeverDead niet de ideale game is geworden. We moeten ontwikkelaar Rebellion wel een pluimpje geven omdat het eens iets origineels probeert in het shooter genre, maar de afwerking is niet van erg hoge kwaliteit. Het verhaal stelt niets voor en de ongeïnteresseerde Bryce weet ook totaal niet te boeien. De gameplay is zo slecht nog niet, maar na vijf minuten weet je al precies wat je de komende uren gaat doen en dan ben je het al gauw moe. Het onsterfelijk zijn is erg cool bedacht, maar in de praktijk is het ontzettend frustrerend. De online coöperatieve modus is wel leuk voor even, maar we hadden dit veel leuker gevonden offline in split-screen. NeverDead was al dood voordat de game in de winkels kwam te liggen.