Need for Speed The Run Review

Weg met Skyrim, weg met alle shooters. Het is tijd voor een arcade racetitel: Need for Speed The Run. Een racegame die iets nieuws probeert te doen. Hoe en wat, dat lees je hier. Geef dus snel gas om naar de volgende alinea te racen!

Het zal je maar overkomen: ben je een jonge vent die alles voor elkaar heeft, maar door een overdosis zelfvertrouwen en arrogantie valt alles in het niets. Schulden kun je niet afbetalen, maar nog erger: de maffia zit achter je aan. Kruip in de schoenen van dit ‘slachtoffer’, genaamd Jack Rourke.

In Need for Speed The Run ben je dus het haasje. Maar gelukkig ken je iemand uit het verleden, Sam Harper. Zij wil je wel helpen om het geld bij elkaar te krijgen dat je nog verschuldigd bent aan diverse mensen, zodat er aan al je zorgen een einde komt. Eén ding kun je als geen ander: racen. In Need for Speed The Run ga je daarom meedoen aan een wedstrijd die je meeneemt van San Francisco naar New York. De hoofdprijs is om je vingers bij af te likken: tien procent van 25 miljoen!

Actieve cutscenes
De opening van de campaign is meteen spectaculair en filmisch. Het laat zien dat Need for Speed The Run iets nieuws doet in de raceserie. Je bent namelijk vastgebonden aan een stuur in een auto die op het punt staat compleet verwoest te worden. Twee schurken kijken toe, grijnzend, ze kunnen niet wachten tot jouw noodlot toeslaat. Maar jij neemt het heft in eigen handen. Je weet namelijk te ontsnappen, middels quick time events.

Die quick time events zijn nieuw. Waar je in de gemiddelde game passief naar cutscenes zit te kijken, word je in The Run meteen de actie ingezogen, omdat je zelf moet meedoen. De gehele game zit vol met dit soort momenten; momenten waarop Jack uit de auto is en jij via quick time events hem moet helpen. Doet het afbreuk aan de game zelf? Absoluut niet. Het wordt er juist filmisch van, een stuk intenser en het ondersteunt het verhaal. Daarnaast vullen de quick time events nog geen tien procent van de game, wat betekent dat alles nog steeds draait om het racen zelf. En zo hoort het ook.

Korte, maar intense campaign
Need for Speed The Run beslaat tien stages die voltooid moeten worden. De geruchten die eerder opdoken op het internet kloppen: de campaign is kort. Maar in twee uur de campaign uitspelen zoals eerdere berichtgeving aangaf, blijkt klinkklare onzin. Want het verhaal is leuk om te volgen en de cutscenes moet je gewoon bekijken. Het is zonde om die te negeren. Daarnaast race je altijd wel een keer fout, want zonder kleerscheuren voltooi je die campaign zeker niet. Simpelweg omdat deze uitdagend is.

Wat je doet verschilt per keer. De hele campaign zit namelijk vol met diverse races. Zo is er bijvoorbeeld de inhaal-race, een race die bestaat uit het inhalen van diverse tegenstanders. Dus haal bijvoorbeeld tien tegenstanders in voordat je de finish bereikt. Dit is niet altijd eenvoudig, want er kan zomaar een race zijn waarbij de politie je op de hielen zit en ook moet je goed uitkijken voor naderend verkeer als je aan het spookrijden bent. De politie zal niet altijd achter je aangaan, naderende auto’s zoef je daarentegen steeds voorbij. Het is jammer dat alles nogal voorgeprogrammeerd zijn, de politie altijd achter jou aankomt en nooit de rest van de auto’s, maar desondanks blijft het uitdagend. Dus, houd altijd goed je ogen op de weg, want voor je het weet, rijd je je bak total loss.

Als dit gebeurt is er geen man overboord, want in de game beschik je over requests. Afhankelijk op welke moeilijkheidsgraad je speelt (eenvoudig tot aan extreem), beschik je over meer of minder requests. Door deze te gebruiken kun je een stukje opnieuw proberen en hoef je dus niet de hele race vanaf de start over te doen. Maar laten we nog even teruggaan naar de races zelf.

Niet altijd zul je bezig zijn met het inhalen van tegenstanders, een andere race die je tegen zult komen, is de controlepost-race. Deze races zijn puur bedoeld voor het inhalen van tijd. Elke keer moet je binnen een X-aantal seconden controleposten bereiken, bijvoorbeeld vijf in een rit. Het zijn slechts twee voorbeelden van races die verwerkt zitten in Need for Speed The Run. Ook heb je bijvoorbeeld nog de battle-race of rivaal-race. In elke stage zit in ieder geval genoeg uitdaging en saai wordt het dan ook nooit. Stuk voor stuk zijn ze leuk.

Yes, autolog en nitro vrijspelen
Wat ook leuk is, is dat je in de game al snel Autolog inschakelt. Via deze optie kun je tijden bijhouden en vergelijken met vrienden. Je kunt dus steeds zien of je beter bent dan je vrienden of juist niet. Jij wilt natuurlijk als eerste in New York aankomen en als je ziet dat je slomer bent dan iemand uit je vriendenlijst, kun je een race-traject opnieuw doen. Een ander element dat je snel vrijspeelt, is een typisch Need for Speed element: nitro. Een power-boost die maar al te handig is om te gebruiken in de diverse trajecten. Deze power-boost kun je op diverse manieren aanvullen, denk aan driften, sluiproutes nemen, rakelings langs verkeer racen en meer van dat soort gevaarlijke actie. Maar het voordeel van nitro maakt het dat je die risico's graag neemt.

Complimenten voor de grafische pracht
Hoewel de campaign van korte duur is, is het een intense filmische ervaring waarbij je je ogen uit zult kijken. Wat The Run grafisch neer weet te zetten is prachtig. Een ondergaande zon die fel in je ogen schijnt, het lijkt zo ontzettend echt. Elke omgeving kent veel details en je doet nogal wat omgevingen aan. Zo zul je rijden in zandstormen, door sneeuw met vallende rotsblokken, door straten middenin de nacht, door grind, in de bergen en veel, veel meer. Het is jammer dat de game puur om snelheid draait en snel finishen, want het is de moeite waard om op de omgevingen te letten. Een pluim daarvoor, zo simpel is het.

Toffe multiplayer
Dat neemt niet weg dat de campaign behoorlijk faalt in de lengte, na vijf a zes uur heb je het spel al wel uitgespeeld. Eerdere Need for Speed games kenden behoorlijk langere uitdagingen in de campaign, maar eigenlijk moet je The Run daar niet mee vergelijken. Want het is een nieuwe Need for Speed game, beter vergelijkbaar met het principe als een Call of Duty: die campaign is leuk, maar daarna begint pas het echte werk. De reden waarom je nachten doorhaalt: de multiplayer.

In Need for Speed The Run kun je in de multiplayer met acht mensen los gaan. Een wedstrijd zit zo vol met mensen en het speelt allemaal dan ook heerlijk soepel weg. Er zijn zes modi in de multiplayer en de replaywaarde is groot. Bij elke wedstrijd heb je diverse onderdelen die je kunt halen, en als je dit haalt, krijg je experience points. XP krijg je ook in de campaign, die van de multiplayer wordt daar gewoon bij opgeteld. Erg fijn en het gaat ook nog eens tien keer sneller. Zo krijg je bijvoorbeeld XP door de meeste mensen met nitro in te halen, het langste spook te rijden of gewoon eerste worden. Het enige nadeel wat aan de multiplayer kleeft, is dat je wel echt goed op de weg moet blijven. Ga je te snel van de weg af, terwijl je denkt nog makkelijk erop te komen, word je teruggezet naar het laatste controlepunt. Soms gebeurt dit iets te snel en dat werkt vervelend. Need for Speed The Run is soms te geprogrammeerd waardoor je net niet het gevoel hebt alles compleet in eigen hand te hebben. Dat is jammer.

Maar over het algemeen zijn we dus zeer tevreden over de multiplayer. Iets wat we absoluut niet onbesproken mogen laten is een ander nieuw element in de game, de uitdagingenreeks. Er zijn maar liefst elf uitdagingen te spelen, waarvan zes vrijgespeeld moeten worden. Flink wat werk aan de winkel dus om dat voor elkaar te krijgen, want makkelijk zijn ze niet. Zeker als je de hoogste medailles wilt halen. Daarom blijf je de uitdagingen keer op keer opnieuw proberen. Het verlengt absoluut de replaywaarde en laat de korte campaign verbleken.

En de minpunten dan?
Tot zover eigenlijk flink wat lovende woorden voor de game. Zijn er dan geen minpunten? Weinig. Wel krabben we ons achter de oren, wetende dat EA een flink budget te besteden heeft en het dan voor elkaar krijgt om een dt-fout te maken in een tekst. ‘Wordt je’ eindigend op dt, kan toch echt niet. Verder zijn de opties voor sommige raceliefhebbers wat beperkt. Er is geen ruimte om je wagens aan te passen, iets dat in oudere delen van de serie wel kon. De diepgang mist op dat gebied, maar daar staat tegenover dat Need for Speed The Run de ultieme racegame is om in te stappen, erg gebruiksvriendelijk en niet te veel poes pas.

Dé arcade racegame van dit moment
Sommigen zullen denken: wat wordt die Need for Speed serie toch uitgemolken, is er nu alweer een nieuw deel? Die gedachte is absoluut begrijpelijk, maar geef The Run een kans. De game laat je op het puntje van je stoel zitten omdat je zo intens de actie wordt ingezogen. Gooi alle games maar aan de kant waarbij je naar cutscenes kijkt, in The Run beleef je alles zelf: het racen, maar ook het verhaal. Jammer dat de campaign van korte duur is, wel is het er een die je meeneemt langs prachtige locaties en een die je genoeg afwisseling biedt. Daarnaast kun je nog vele nachten doorhalen met de uitdagingen en de multiplayer. Zoek je een arcaderacer en vergeef je dat je soms net niet genoeg vrijheid hebt, dan is The Run zeker jouw game op dit moment. Vooral niet wegrennen voor de game, maar mét de game.