MotoGP 17 Review - een stap achteruit in de ontwikkeling

Het MotoGP seizoen is inmiddels weer in volle gang en afgelopen weekend vond de 8e ronde plaats van de koningsklasse in de motorsport. Natuurlijk was dit onze enige echte, eigen TT Assen, waar Valentino Rossi voor de tiende keer de overwinning pakte. In de digitale wereld valt er ook genoeg te genieten met de allernieuwste MotoGP 17. Lees hier onze MotoGP 17 review.

Vorig jaar kwam Codemasters met een briljante racegame die geheel gebouwd was om levende legende Valentino Rossi met driftraces, Motorcross, testraces en Valentino Rossi als je eigen mentor in career mode. Kortom, vele extra’s. De verwachtingen voor MotoGP 17 zijn daarom behoorlijk hoog. Kan MotoGP 17 deze verwachtingen uit laten komen?

MotoGP 17 begint goed met de toevoeging van een gloednieuwe manager career mode. Hierin bouw je van onderaan een team op in de laagste divisie (Moto 3 en Red Bull Rookie Cup) en probeer je een team naar grootse hoogte te brengen door een reputatie op te bouwen en betere rijders aan te trekken.

De toevoeging van deze nieuwe dimensie aan career mode, naast de klassieke carrière, is een zeer goede toevoeging waar je bijzonder veel tijd in kan stoppen. Het team wordt op die manier je eigen team met je eigen merken, kleuren en rijders. De beloning voor de moeite is groot en dat zorgt ervoor dat je vele plezierige uurtjes in MotoGP kan stoppen.

Daar tegenover staat dat de game flink wat stappen achteruit zet op het gebied van content. Alle extra content uit Valentino Rossi the Game die de vorige MotoGP zo goed en leuk maakte om te spelen zijn allemaal weg. Niet langer meer driften in Rossi’s Rally auto, geen rondjes meer over Rossi’s Motorcross terrein en niet langer is Rossi je mentor in de career mode.

MotoGP 17 is terug naar de oude manier van gamen met de klassieke simulatie die centraal staat. Eerlijk is eerlijk: niet iedereen is fan van Rossi en niet iedereen heeft zin om te driften in een MotoGP game. Maar het feit dat dit vorig jaar zo goed uitpakte, liet ons snakken naar meer… en dan biedt MotoGP 17 dat dus niet…

Wel is het mogelijk om met klassieke rijders op pad te gaan zoals Rossi in zijn jonge jaren op zijn klassieke motors, of andere legendes zoals Stoner, Pedrosa en de recentelijk overleden Amerikaan Nicky Hayden. De klassieke rijders en klassieke motoren zijn heel speciaal om mee te rijden en bieden wel dat beetje extra dat in de rest van de game ontbreekt.

Dit betekent alleen niet dat je altijd en overal deze klassieke rijders kan gebruiken. Dit is bijvoorbeeld niet mogelijk in career mode, die ontzettend serieus is en zich enkel en alleen focust op de simulatie van de races. Dit, in tegenstelling tot de voorgaande titel in de serie racegames die meer extra's bood voor de gamer met afwisselende evenementen.

Gelet op de career mode wordt al snel duidelijk dat MotoGP 17 een op en top simulatiegame is die altijd garant voor realistische gameplay. Ook dit jaar is dit niet anders. Wij hadden het gevoel dat de game iets makkelijker geworden was en de motors iets makkelijker onder controle te houden waren. Uiteraard kan iedereen zijn eigen niveau kiezen, maar toen wij alle hulpmiddelen uitgezet hadden, was het alsnog bijzonder moeilijk om rijders als Maverick Vinales en Marc Marquez voor te blijven. Het niveau is dus nog altijd hoog genoeg om ieder niveau speler tevreden te houden.

Zeker ook omdat je de bandentemperatuur en de degradatie van de banden goed in de gaten moet houden. Ga je op het begin agressief van start, dan loopt de bandentemperatuur op waardoor je merkbaar minder controle hebt over de motor. Aan het einde van de race zijn de banden helemaal op en word je aan alle kanten voorbij gereden. Je moet eerder remmen, later op het gas en moet continu de trillingen en het slippen tegengaan.

De goede technische kant van de game maakt nog altijd geen stap naar de grafische kant van MotoGP. Nog steeds zien we achtergronden, details en gezichten die lijken te komen uit een spel van tien jaar geleden. Met krachtige computers en consoles en allerlei HD resoluties op fantastische TV’s moet er meer mogelijk zijn dan MotoGP 17 op het moment biedt.

Dit heeft regelrecht een effect op de belevenis die compleet ontbreekt in MotoGP 17. De cutscènes achter af zijn saai en eentonig, het publiek is stil en afwezig, de AI is niet spectaculair met inhaalacties op crashes en de vooraankondiging van de races met het weerbericht zijn al jaren hetzelfde. De belevenis en de spanning van de races op TV komen niet tot uitdrukking in de game.

Al zou het maar met commentaar zijn, met afwisseling in de soorten races of met afwisselende cutscènes. Presentaties bij transfers, herhalingen achteraf van crashes e inhaalacties van de AI en misschien nog wel het belangrijkste: ook maar enige vorm van feestvieren als je wereldkampioen wordt. Op dit moment juich je op één mogelijke manier tijdens het finishen en krijg je een 20 seconden cutscène na de race net zoals iedere andere race. Kortom: de belevenis ontbreekt compleet.

Wat krijgen we dus uiteindelijk voor onze 60 euro? Een game die een stap achteruit gezet heeft. Met minder content en dezelfde fouten die het al jaren maakt op het gebied van grafische pracht en belevenis. Met Valentino Rossi the Game heeft Codemasters aangetoond dat er meer uit te halen is dan tot nu toe gedaan is, maar bij MotoGP 17 is hier niets meer van terug te zien.

Technisch is de game zeer goed en de nieuwe manager career mode is erg leuk. Maar dit is bij lange na niet genoeg om 60 euro neer te tellen voor MotoGP 17. Enkel en alleen als je per se de nieuwe team-indelingen en nieuwe motoren wilt gebruiken is deze game de moeite van het aanschaffen waard. Anders kun je beter 60 euro in je zak houden en aan de slag gaan met Valentino Rossi the Game.