Mile 22 Review (Blu-ray) -35 kilometer aan bombastische actie

Sommige acteurs en regisseurs vormen ijzersterke samenwerkingen die tot geweldige films leiden. Peter Berg en Mark Wahlberg is zo’n samenwerking die toffe films als Deepwater Horizon opgeleverd heeft. Deze Mile 22 review bewijst jammer genoeg dat in het verleden behaalde resultaten geen garantie voor de toekomst bieden. De film biedt namelijk behoorlijk dikke actie, maar niet meer dan dat.

Regisseur Peter Berg weet precies wat hij aan Mark Wahlberg heeft. De twee hebben namelijk al vaker samengewerkt en Wahlberg heeft door Berg al een paar hele toffe rollen vertolkt én intussen drie films geproduceerd. In Lone Survivor vertolkte Wahlberg bijvoorbeeld de rol van Marcus Luttrell, de enige overlevende van een (waargebeurde) Taliban hinderlaag en in Patriots Day speelt hij agent Tommy Saunders die na de aanslag op de (wederom waargebeurde) Boston Marathon de jacht op de dader opent. In Mile 22 kiest het duo Wahlberg en Berg voor een fictief verhaal, waarin een informant veilig door een land gesmokkeld moet worden.

James Silva (Mark Wahlberg) is onderdeel van Overwatch, een paramilitaire eenheid die in het diepste geheim opereert, terwijl de overheid alle betrokkenheid ontkent. Een ideale manier om regels te negeren en op die manier conflicten en dreigingen de kop in te drukken. Silva runt zijn team met harde hand en zorgt ervoor dat dingen volgens plan verlopen. Intussen wordt het team vanuit de lucht ondersteund door een drone.

Silva en zijn team krijgt een missie in Indocarr, een land in Zuid-oost Azië, toegewezen. Er is een aantal pakketjes met een nucleair poeder vermist en het team moet deze koste wat het kost vinden. Ieder pakket kan namelijk een grote stad onbewoonbaar maken. Een informant genaamd Li Noor (Iko Uwais, bekend uit de spectaculaire martial arts films The Raid 1 en The Raid 2) heeft de locaties van de pakketten op een versleutelde geheugenkaart staan, maar in ruil voor het wachtwoord wil hij het land uit geholpen worden.

Dat is nog niet zo gemakkelijk, want het vliegtuig dat exact 22 mijl verderop landt kan slechts tien minuten aan de grond blijven en de route naar de landingsbaan loopt dwars door een corrupte politiestaat. Er staat het team en de informant een heftige rit te wachten, waarbij terroristen en corrupte agenten al snel opduiken om ze het vuur aan de schenen te leggen. De missie die stilletjes moest verlopen, mondt dan ook snel uit in een aaneenschakeling van vuurgevechten, explosies en achtervolgingen.

Het gevolg is een route bezaaid met onderdelen van de wagens en motoren evenals een berg lijken en een heleboel bloed. Voor liefhebbers van actie is dit een film om van te smullen. De actie is dan ook waar Mile 22 het van moet hebben en dat is precies wat deze film vanaf het begin tot het eind biedt. Het spektakel dat gedurende 90 minuten op je scherm voorbij komt is groot, maar komt jammer genoeg niet altijd even lekker uit de verf.

De actie is soms bijvoorbeeld niet goed te overzien doordat er veel van scène gewisseld wordt en de camera behoorlijk schudt. Dit zorgt ervoor dat sommige dingen niet meteen opvallen die juist sterk zijn. Zo is het team op een gegeven moment in een appartementencomplex. Het ene moment zien we Wahlberg en Uwais lopen, op zoek naar de rest van het team. Een seconde later zien we het beeld vanuit de andere kant van de gang en wordt er geschoten. In luttele seconden gaat de camera heen en weer naar beide kanten van de gang, terwijl de kogels heen en weer suizen.

In de tussentijd zien we ook nog dat elders in het complex gevochten wordt, maar door de chaos is niet goed volgen wat er nu precies gebeurt. Het is jammer, want dit soort momenten komt nu niet helemaal tot zijn recht, hoewel de actie wel degelijk goed is. Scènes waarbij personages rustig staan te praten zijn daarbij schaars. Let wel, het is ons duidelijk dat dit de stijl van de regisseur is, maar het is een kwestie van: you like it or not.

De actie kent enkele rustmomenten, waarin de teamleden en de informant zich proberen te herpakken, maar al snel barst het weer los met een ontploffing of een nieuwe kogelregen. Deze rustige momenten worden gebruikt om een kijkje te nemen in de operatie van de terroristen of bij de missieleiding Mother (John Malkovich) die met een drone meekijkt. Verder worden de momenten zonder actie gebruikt om de karakters wat uit te diepen, al lukt dit nergens echt goed.

In het begin van de film wordt in een gehaaste poging uitgelegd waarom Silva zo streng is en waar zijn woedeprobleem vandaan komt. Daarnaast krijgen we van zijn collega Alice Kerr (Lauren Cohen, The Walking Dead) te zien dat ze problemen thuis heeft, omdat ze zoveel op missie is. Het voegt niets aan haar karakter toe, althans niets waardoor ze beter uit de verf komt. De karakters in Mile 22 blijven plat en de mislukte poging tot verdieping draagt niet bij aan de kwaliteit van de film.

Uwais, de onbetwiste martial arts koning van dit moment die sinds zijn vechtpartijen in de The Raid films steeds vaker gecast wordt, vertolkt onder de cast van Mile 22 misschien nog wel de beste rol in de film, maar ook hierbij zal je als kijker de nodige vraagtekens hebben. Hij is een informant die duidelijk hulp nodig heeft van een eliteteam, maar als het erop aan komt is hij degene die vier man zonder al te veel moeite in elkaar slaat terwijl hij aan een bed geboeid zit. Het is een vraagteken dat gedurende de film voorbij komt, maar later wel uitgelegd wordt.

Het acteerwerk van de verschillende hoofdrolspelers tilt het niveau van de film verder wat omhoog en het is duidelijk dat iedere acteur in de cast ervaring heeft met actie en wapens. Mark Wahlberg vertolkt een goede rol als leider van Overwatch als je door het agressieve heen kijkt dat zijn karakter opgelegd is en Cohen weet overtuigend van zich af te bijten in de film. Hetzelfde geldt voor Ronda Rousey en Malkovich die allebei prima rollen vertolken, maar niet genoeg in beeld komen.

Het duo Berg en Wahlberg was al drie keer succesvol met films als Deepwater Horizon en Patriots Day, maar met Mile 22 doet het duo iets nieuws, namelijk een fictief verhaal opvoeren. Helaas komt dit iets minder sterk over, al is er niets mis mee als je op zoek bent naar een hersenloze actiefilm. Het verhaal wordt voorzien van spectaculaire achtervolgingen, vuurgevechten en het nodige bloedvergieten.

Houd er alleen wel rekening mee dat het de stijl van de regisseur is om dit geheel op een ietwat chaotische manier aan de man te brengen. Verder is het jammer dat personages niet (genoeg) uitgediept worden. Dat zorgt ervoor dat je niet echt meeleeft met de hoofdpersonen. Mile 22 voelt hierdoor als een ritje in een op hol geslagen achtbaan: het gaat razendsnel en je krijgt maar de helft mee van iets dat nu leuk is, maar veel sterker had kunnen zijn. Al valt er over smaak uiteraard te twisten.