Mario & Sonic op de Olympische Spelen - Londen 2012 Review

Mario en Sonic gaan beide al vele jaren mee. De twee zijn ooit begonnen als grote concurrenten van elkaar. De strijdbijl is inmiddels begraven, maar wat vriendelijke competitie gaan de twee nooit uit de weg. Vandaar dat ze iedere twee jaar een team optrommelen om op hun eigen Olympische Spelen te strijden om de eerste plaats. Wie gaat er dit keer met het goud naar huis?

Het is niet de eerste keer dat Nintendo en SEGA personages tegen elkaar laten strijden. Vier jaar geleden kwam de eerste game uit, die de Olympische Spelen van Peking nabootste. Twee jaar daarna mochten we uitvechten wie er het beste in de sneeuw spelen kon. Nu is het weer de beurt aan de Zomerspelen die volgend jaar gaan plaatsvinden. Net als de echte Spelen, zal het strijdtoneel in de game zich in Londen bevinden. Daar merk je in eerste instantie vrij weinig van. Wanneer je aan het sporten bent, had de game zich in iedere andere stad kunnen afspelen. Niet een heel groot probleem, maar er had zeker mee gedaan kunnen worden.

Brits feestje
In de Londen Party modus wordt dat gelukkig wel gedaan. Deze modus is eigenlijk een kleine versie van Mario Party. Met maximaal vier spelers loop je van bovenaf door een topografisch incorrect Londen. Je kunt vrij door de straten lopen tot jij of een van de andere spelers iemand tegenkomt die een uitdaging klaar heeft. Dit is meestal een sport waarin je het beste moet scoren. Daarmee kun je dan stickers verzamelen. De eerste die zijn of haar plakboek helemaal vol heeft, wint de uitdaging. Een erg leuke partygame, die met enkele vrienden zeker voor wat lol kan zorgen. Speel je het alleen, dan kun je beter iets anders spelen.

Er gaat niets boven echte tegenstanders
Hoewel dat laatste eigenlijk geldt voor de gehele game, zou je met de solosporten nog een hoop plezier kunnen beleven in je eentje. De computergestuurde tegenstanders zijn namelijk niet eens zo slecht. Al geldt dat niet voor alle sporten. Zo zul je bij de 100 meter sprint of de schietsport nooit verliezen. De sporten waarbij je wat meer handelingen moet verrichten zijn daarentegen een stuk lastiger. Probeer bijvoorbeeld bij de ruitersport maar eens de eerste plaats te bemachtigen. Het zal misschien wel lukken, maar gemakkelijk gaat het niet.

Het overgrote deel van alle sporten zijn overigens wel gewoon zonder al te veel moeite te winnen. Het is daarom ook aan te raden om een paar tegenstanders van vlees en bloed te charteren voor deze game. Mario & Sonic op de Olympische Spelen - Londen 2012 is namelijk een echte partygame en een feestje in je eentje is nou eenmaal een stuk minder leuk. Heb je wat vrienden paraat staan die wel een beetje competitief ingesteld zijn, dan is dit spel erg geschikt voor een potenteel leuke avond.

Intensieve gameplay
Pas dan wel op dat niet iedereen naar huis gaat met spierpijn. Mario & Sonic is een erg intensieve game als je wilt winnen. Bijvoorbeeld bij de 400 meter estafette is het de bedoeling dat je de Wii-mote heel snel op en neer beweegt om te rennen. Als je dit een paar keer doet krijg je al gauw een lamme arm. Gelukkig zijn er ook sporten die wat minder energie kosten, zoals het trampolinespringen. Hierbij hoef je alleen een beweging te maken om te springen, waarna je de Wii-mote alleen nog maar hoeft rond te draaien om een salto of iets dergelijks te maken.

Blijft niet lang leuk
Helaas heb je al die minigames na één keer spelen wel gezien. Daarna verdwijnt Mario & Sonic de kast in om er eventueel tijdens een feestje nog eens uit te komen. De herspeelbaarheid is dus simpelweg niet goed genoeg. Dit kan komen doordat alles meteen al te doen is in de game. In de vorige delen moest je verschillende sporten nog vrijspelen, maar nu is alles vanaf het eerste moment al te spelen. Er is dus geen goede reden meer om de game vaker op te pakken en door te gamen. Natuurlijk heeft het ook zijn voordelen dat je meteen kunt doen wat je leuk vindt, maar de uitdaging ontbreekt nu toch wel volledig.

Je kunt behalve de normale sporten wel nog verder gaan met de droomsporten. Deze droommodus zat ook al in het vorige deel, maar de sporten zijn nieuw. Wat speciaal is aan deze modus is dat de sporten zich in verschillende game-werelden afspelen. Zo kun je verspringen in een level gebaseerd op Kirby’s Epic Yarn of hordelopen op een planeet die rechtstreeks uit Super Mario Galaxy lijkt geplukt. Zo kom je nog eens ergens.

Audiovisueel in orde
Ook in Londen ziet alles er strak uit. Voor Wii-begrippen, welteverstaan. Al heb je vrij weinig tijd om van de omgevingen te genieten omdat je je echt op de game moet concentreren. Een muziekje helpt je daarbij. De muziek is dan ook prima in orde, maar niets nieuws in vergelijking met het vorige deel. En waarom zou SEGA het aanpassen als het eerder ook al zo goed heeft geklonken? Een nieuwe toevoeging die wellicht leuk was geweest, is een commentator die de wedstrijden wat meer leven inblaast. Gemiste kans, maar over twee jaar zijn er weer de Olympische Winterspelen en daar komt ongetwijfeld ook weer een game van.

Bronzen medaille
Er is één ding heel duidelijk aan Mario & Sonic op de Olympische Spelen - Londen 2012, en dat is dat het een echte partygame is. Met meerdere personen staat het gegarandeerd voor plezier (en spierpijn). De besturing had alleen best wat minder intensief gemogen, maar aangezien je de game toch weer in de kast gooit na één keer door de lage herspeelbaarheid, is dat een blessure waar overheen te komen is. Een gouden plak is daarom iets te hoog gegrepen voor Mario & Sonic op de Olympische Spelen - Londen 2012. Maar met een lagere positie op het erepodium mag de game zeker niet ontevreden zijn.