J.U.L.I.A. Among the Stars Review

Stel je voor, je gaat op ruimte-expeditie naar een ver zonnestelsel in de hoop een nieuwe 'aarde' te vinden. Wanneer je wakker wordt uit je cryostasis blijkt je ruimteschip in de fik te staan, raakt het zuurstof op en al je vrienden weg te zijn. Het overkomt Rachel Manners in J.U.L.I.A. Among the Stars.

De oplettende lezer zal misschien opmerken dat J.U.L.I.A. in 2012 al uitkwam voor de PC, maar J.U.L.I.A. Among the Stars is toch een slag anders dan deze titel. De remake die deze maand op Steam verscheen huist namelijk nieuwe gameplay, nieuwe puzzels en een nieuw verhaal.

Wanneer Rachel wakker wordt uit haar cryostasis, gaat de astronaute op onderzoek uit naar wat er precies gebeurd is met haar crew. Al snel blijkt de missie - het verkennen van een nieuw zonnestelsel - grandioos mislukt te zijn. Rachel heeft namelijk zestig jaar in haar bevroren slaap gelegen en in die tijd zijn al haar collega's overleden. In de game probeert Rachel uit te zoeken wat er precies gebeurd is tijdens de mislukte expeditie.

Dit doet zij met twee kompanen: J.U.L.I.A en Mobot. De eerste is de computer aan boord van het ruimteschip, die Rachel helpt in haar queeste langs de vreemde planeten. Mobot is een robot die Rachel bestuurt vanuit het ruimteschip, en de machine door wiens ogen jij de game beleeft.

Wat J.U.L.I.A. Among the Stars uniek maakt is de focus op het narratieve gedeelte van de game. Alles wat je doet gebeurt om het verhaal verder te vertellen. Van de gesprekken tussen de drie protagonisten tot de tientallen puzzels die je tegenkomt: alles wordt gebruikt om het verhaal van de game verder uiteen te zetten.

Daarnaast zet het verhaal van J.U.L.I.A. Among the Stars je redelijk tot nadenken. De game geeft je op verschillende momenten in het spel de mogelijkheid om een keuze te maken. Deze beslissingen hebben niet een diepgaande impact op het resultaat van het verhaal - iets wat wel jammer is -, maar laten je wel nadenken.

Onderwerpen als je verantwoordelijkheid tegen (buitenaards) leven, opoffering voor onbekenden en de effecten van eenzaamheid komen voor. De game biedt daardoor niet alleen een spannend verhaal over de gebeurtenissen van de crew, maar laat je ook wat dieper nadenken.

Waar J.U.L.I.A. Among the Stars nog meer in uitblinkt, zijn de verschillende puzzels die in de game te vinden zijn. Deze vertellen niet alleen het verhaal op een interessante manier, maar zijn ook erg divers en uitdagend. Denk bijvoorbeeld aan een enorme rij met getallen, waarbij elke combinatie van twee cijfers voor een letter staat. Aan jou de taak om uit te vogelen welke letter bij welke combinatie hoort, om zo een code te ontcijferen.

De puzzels wisselen het point-and-click deel van de game af, waarbij je bij het laatste vooral de juiste objecten in de juiste volgorde moet activeren. Ook het tempo van J.U.L.I.A. Among the Stars is erg goed, aangezien je nooit te lang met een van beide delen bezig bent, maar deze altijd op het 'juiste' moment worden afgelost.

Niet alleen de puzzels en het verhaal zijn om van te genieten in J.U.L.I.A. Among the Stars, ook de 2D graphics zien er prachtig uit. De verschillende locaties worden vol detail in beeld gebracht. Denk hierbij aan ijswerelden waar de sneeuw je om de oren vliegt, en een junglewereld die wemelt van het leven. Chapeau voor de designer hiervan.

Waar J.U.L.I.A. Among the Stars het echter niet zo goed doet, is qua animaties. Deze slaan namelijk vaak de plank mis. Denk aan de lipsynching van J.U.L.I.A. en Rachel, of de manier waarop Rachel knoppen intoetst in het ruimteschip. Het ziet er allemaal een beetje lomp en houterig uit, als een robot waarvan de moteriek nog niet goed werkt. Jammer, aangezien dit negatief opvalt tussen de rest van de verder prima graphics.

Als laatste zijn de dialogen in de game soms vreselijk irritant. Niet omdat deze slecht geschreven zijn, maar omdat de ontwikkelaars soms een sarcastisch sausje over de gesprekken gooien. Vooral Rachel en J.U.L.I.A. katten elkaar af en toe enorm af, alsof ze elkaar helemaal niet mogen.

Dat een computer zoveel begrijpt over sarcasme daargelaten, is het ook erg vervelend om naar deze tirades te luisteren. Het voelt namelijk te vergezocht, alsof de makers de personages dingen willen laten zeggen die niet bij hun persoonlijkheid passen.

Dit betekent overigens niet dat je constant naar kattende vrouwen luistert. J.U.L.I.A. Among the Stars weet verder namelijk goede, boeiende en interessante dialogen neer te zetten, maar wanneer het sarcasmesausje haar kop opsteekt valt dit erg op en had dit misschien wel beter uit de game kunnen blijven.

De ontwikkelaars weten met J.U.L.I.A. Among the Stars een prima remake neer te zetten. De game biedt uitdagende puzzels en weet deze ook in een goed tempo naar de speler te brengen. Nog belangrijker is misschien wel het verhaal - door de focus op narratie in de game - die niet alleen intrigerend en spannend is, maar ook na het uitspelen je nog even goed aan het denken zet.