Interstellar Review - Billenknijpend goede actie

De nieuwste blockbuster van Christopher Nolan is een feit. Sinds een paar dagen draait Interstellar. Nolan heeft veel krediet opgebouwd met zijn eerdere, zeer succesvolle films. Kan Nolan de hype waarmaken? Je leest het in deze Interstellar recensie.

Hoe zou het zijn om andere planeten te bezoeken? Iedereen heeft hier weleens over nagedacht en dit is de grote aantrekkingskracht van Interstellar. Interstellar begint meteen lekker sfeervol: de aarde is stervende. Allerlei gewassen sterven uit, er is sprake van langdurige droogte, zandstormen. Er is bijna alleen nog maïs te eten.

Iedereen is er dan ook op gericht om voedsel te verbouwen, maar het is dweilen met de kraan open. Wetenschappers beseffen dat de aarde een verloren zaak is en de mensheid er weg moet, maar ruimtevaart kan alleen stiekem bedreven worden, omdat alle aandacht op voedselproductie gericht is.

Gelukkig is er opeens een wormgat verschenen bij Saturnus, wat leidt naar een ander sterrenstelsel. Dit is de broodnodige uitweg en NASA stuurt 12 (!) astronauten in het geniep op verkenningsmissies naar 12 planeten aan het andere eind van het wormgat. Matthew McConaughey speelt Cooper, de beste piloot die er is om in experimenteel ruimteschip Endurance de vervolgmissie te volbrengen, en te kijken welke planeet het meest geschikt is om de mensheid voort te zetten.

Nolan heeft er goed aan gedaan Matthew McConaughey te strikken voor de hoofdrol. McConaughey heeft de laatste jaren een ijzersterke comeback gemaakt met fantastische rollen in bijvoorbeeld Mud, Dallas Buyers Club en True Detective. En bovendien speelde hij niet een onverdienstelijke rol in de scifi Contact.

In Interstellar zet hij weer een goede acteerprestatie neer, hoewel we zijn lage en rustige stem met indringende blik nu wel kennen. Zo niet dan ken je deze na de bijna 3 uur lange zit in de bioscoop wel. De lengte is niet storend, maar je merkt dat de film op sommige momenten inkakt. De vaart wordt er met heftige gesprekken af en toe helemaal uitgehaald.

Daarnaast is het personage van Anne Hathaway, die meegaat in de Endurance, een rommelig karakter dat vreemde keuzes maakt. Ook de andere figuren en verhaallijnen in de film lijken af en toe slordig te zijn uitgewerkt. De achtergrond van Cooper bijvoorbeeld: alleen de band tussen Cooper en zijn dochter is eigenlijk van belang.

Desalniettemin heeft Cooper nog een zoon, gespeeld door Casey Affleck, en een random oude man in huis gespeeld door John Lithgow. Het is een raadsel waarom deze personages in het script zitten, aangezien ze weinig tot niets aan de film toevoegen en je geeft dan ook werkelijk niets om wat er met hen gebeurt.

Enfin, dit is niet zo storend want het draait uiteindelijk om de duik in het diepe en wat je daar vindt, en dit element is zeer geslaagd. De planeten zijn prachtig verbeeld en komen met de nodige dosis gevaar en mysterie. Hans Zimmer componeert zoals altijd weer top-notch muziek die een perfecte bijdrage levert aan de kijkervaring.

De laatste acte brengt een mystiek element aan in de film, wat een beetje uit de lucht komt vallen en opvalt vergeleken met de sfeer van de rest van de thematiek. Het einde was echter degelijk en je loopt waarschijnlijk met een positief gevoel de bios uit.

Nolan wil heel veel met deze film, en slaagt hier op veel gebieden ook in. Interstellar is bovenal een hele ambitieuze film. Omvangrijk, zowel wat betreft verhaal als productie. Het is verfrissend om een film over het heelal te zien die niet binnen het horrorgenre valt en zich onderscheidt van de meeste sci-fi films. Aan deze onderscheiding draagt (naast de gedurfde combinaties van thema's) vooral het feit bij dat de film is gebaseerd op legit science.

De visualisatie van een zwart gat, de buitenaardse planeten en het ruimteschip zelf zijn des te indrukwekkender als je weet dat dit een wetenschappelijke basis heeft. Op dit vlak gaat Interstellar dan ook Gravity voorbij. Verder is de film niet echt te vergelijken met Gravity of met andere films, wat natuurlijk wel voor de hand ligt om te doen. Het is een originele film die gaat om het avontuur van het ontdekken, en de menselijke aard.

Een spannend concept dat grotendeels goed uitpakt. Er zit een flinke scheut filosofie in, die ervoor zorgt dat je na Interstellar toch blijft nadenken over bepaalde thema's. Dit is een kwaliteit die je bij sommige andere *kuch -Marvel- kuch* blockbusters niet hebt. De andere kant van deze medaille is dat het af en toe iets te sentimenteel is, maar de actiescènes zijn wel billenknijpend goed uitgevoerd.

Het geheel is uiteindelijk iets minder dan de som der delen, maar nog steeds bovengemiddeld charmant. Hoewel een paar personages en tempo-problemen slordig overkomen, zorgen het goede acteerwerk, het filosofische verhaal, de indrukwekkende special effects en de goed passende soundtrack voor een uitstekende filmervaring.