Inside Out 2 Recensie: Familiefilm geeft realistisch beeld van opgroeien

Inside Out 2, de nieuwste film van Pixar onder leiding van regisseur Kelsey Mann, volgt Riley terwijl ze haar tienerjaren doormaakt. Hier ontmoeten we nieuwe emoties die haar puberteit beïnvloeden. De film verschijnt negen jaar na het eerste deel. 

Riley (Kensington Tallman), nu 13 jaar oud, is veel gelukkiger met haar nieuwe leven in de Bay Area. Ze heeft goede vrienden, is gepassioneerd over ijshockey, en straalt positiviteit uit. Haar emoties - Joy (Amy Poehler), Anger (Lewis Black), Anxiety (Tony Hale), Disgust (Liza Lapira), en Sadness (Phyllis Smith) - werken samen om haar door de meeste situaties te loodsen.

Vlak voor Rileys ijshockeykamp slaat de puberteit toe, symbolisch weergegeven door plotselinge ‘bouwwerkzaamheden’ in het Hoofdkwartier. Dit brengt nieuwe chaos met zich mee door de komst van nieuwe emoties. Vooral de nerveuze Anxiety (Maya Hawke) probeert de baas te zijn, wat leidt tot conflicten in het hoofdkwartier.

De enige nieuwe emotie die er echt toe doet in het verhaal is Anxiety (Maya Hawke). Van alle nieuwe emoties die worden geïntroduceerd, is Anxiety degene die wordt uitgediept. Maya Hawke speelt deze rol fantastisch, waarbij ze een emotie neerzet die Riley het beste wil, maar haar leven kan ruïneren als het de overhand krijgt.

Net als bij Sadness moet Joy leren om ruimte te maken voor Anxiety. De andere emoties zoals Envy en Ennui voelen eigenlijk alleen maar aan als opvulling voor het team. Ze bieden wel komische momenten in de film, maar voegen inhoudelijk niet zoveel toe aan het plot.

Het verhaal en de richting van Inside Out 2 voelen natuurlijk aan, niet geforceerd zoals sommige Pixar-vervolgen. We zagen Riley als kind en nu ze opgroeit, worden de zaken complexer en ervaart ze nieuwe emoties. De film laat goed zien hoe emotionele veranderingen plotseling opkomen in de vroege tienerjaren, belichaamd door negen personages die strijden om een mentaal controlepaneel dat eigenlijk voor vier bedoeld is.

Het verhaal ontvouwt zich op een boeiende en persoonlijke manier. Anxiety zit aan het roer en maakt overuren om zich op alles voor te bereiden. Riley's zelfbeeld verandert terwijl ze indruk probeert te maken op oudere spelers. Wat ervoor zorgt dat Riley's vriendinnen haar niet meer herkennen.

De animatie heeft een flinke upgrade gekregen. De eerste Inside Out ziet er nog steeds prachtig uit, maar deze film is adembenemend met meer details en levendige kleuren. De nieuwe geloofssystemen zijn visueel indrukwekkend en de volwassen thema's worden op een kindvriendelijke manier behandeld.

Hoewel het jammer is dat er niet meer aandacht was voor kernherinneringen, is Rileys zelfbeeld wel fascinerend. Dit had wellicht beter uitgewerkt kunnen worden, maar het concept is zeker boeiend.

Het plot vertoont gelijkenissen met de eerste film, waarin Joy en Sadness uit het Hoofdkwartier worden gezet en hun weg terug moeten vinden, nu vergezeld door Anxiety, Anger, en Disgust. Het verschil zit in het verkennen van de fysieke en emotionele effecten van onverwachte nieuwe gevoelens, zowel in Riley's echte wereld als in haar hoofd.

Sommigen zullen het nadeel vinden dat het verhaal erg lijkt op dat van de eerste film, met conflicterende emoties die een avontuur beleven door Riley's hoofd. Maar het is wel het natuurlijke proces van opgroeien wat er nou eenmaal bij hoort.

Inside Out 2 biedt wat je zoekt in een familiefilm. Het spreekt niet alleen kinderen aan, maar heeft ook lagen voor oudere kijkers. Het verhaal binnen Rileys hoofd draait om het heroveren van controle door de oude emoties nadat ze verdrongen zijn, wat leidt tot een spannend avontuur. Vooral de vertolking van Maya Hawke en de herkenbare tienerproblemen van Riley maken de film de moeite waard om te zien.