Gomo Review

De band die iemand met een hond heeft, kan erg sterk zijn. De viervoeter wordt niet voor niets de beste vriend van de mens genoemd. En hoewel een hond altijd blij is om zijn baasje te zien, is die liefde niet altijd wederzijds. Je kunt je afvragen in hoeverre iemand bereid is om zijn hond te redden van een tragische dood. Het kleine wezentje Gomo heeft er wel een reisje naar de andere kant van de wereld voor over.

We hebben het al meer dan eens gezegd, maar we melden het gewoon nog een keertje: point-and-click avonturengames zijn hot! Ze duiken de laatste jaren uit alle hoeken van de wereld op en Gomo, van het Slowaakse Fishcow, is de meest recente die aan de buitenwereld onthuld wordt. In Gomo volgen we de avonturen van een klein sackboy-achtig wezentje van wie de hond ontvoerd wordt door een buitenaards wezen. De alien geeft Gomo twee uur de tijd om een rood kristal te vinden en af te leveren, anders zal hij zijn beste vriend nooit meer terug zien. Een leuk schattig verhaaltje zou je zeggen, maar in werkelijkheid doet Gomo er alles aan om verre van dat te zijn.

Het verhaal is namelijk bijzonder mager. De game start met een cutscène waarin de hond van Gomo ontvoerd wordt en het motief van het buitenaardse wezen duidelijk wordt gemaakt en na twee uur eindigt de game net zo simpel als het begon. Een verhaal hoeft helemaal niet zo goed doordacht te zijn, maar hoe het in Gomo wordt gebracht is best teleurstellend. Tussenin gebeurt helemaal niets, terwijl het juist een point-and-click avonturengame is. Toon ons dan ook een avontuur. En niet het slappe reisje naar een verlaten mijn diep onder de grond wat we nu voorgeschoteld krijgen.

Om het ‘avontuur’ nog wat verdraaglijker te maken, is er nog de nodige humor toegepast. Hoewel de grappen niet altijd even grappig overkomen, moet er wel gezegd worden dat het de complete speelervaring wat luchtiger maakt. Het aantal grappen is wel erg laag, maar ja, wat wil je dan ook van een game die in minder dan twee uur is uit te spelen. Nee, je honger naar avontuur zal niet gestild worden met Gomo.

Het verhaal blijkt erg mager te zijn, maar ook het puzzelen blijft op een verbazingwekkend laag niveau. Het begint al met de inventaris van Gomo die maar drie voorwerpen kan bevatten. Heel gek, aangezien Gomo een wandelende handtas is. Je kunt hierdoor al raden dat de puzzels heel eenvoudig zijn, en dit klopt jammer genoeg ook.

In iedere nieuwe kamer die je binnenloopt zijn er gemiddeld twee tot vijf voorwerpen die je aan kunt klikken. Hiermee moet vervolgens de puzzel opgelost worden. Heel simpel dus, maar dit hoeft in principe geen slecht iets te zijn. Je spreekt immers een veel breder publiek aan met toegankelijke opdrachten. Het probleem dat Gomo echter teistert, is dat de puzzels in hun kamer/gebied blijven. Er wordt niets meegenomen naar het volgende gebied en ook teruggaan naar eerdere gebieden is onnodig. Hierdoor wordt de game niet alleen enorm lineair, maar ook nog eens super simpel met maar een aantal klikbare voorwerpen. Het willekeurig aanklikken van dingen is hierdoor misschien nog wel effectiever dan het daadwerkelijk proberen op te lossen van de puzzels. Ware het niet dat de oplossing in alle gevallen al enorm voor de hand ligt.

Je zou denken dat het niet veel erger kan, maar niets is minder waar. Gomo beschikt over vele functies die aanvankelijk misschien een goed idee leken, maar in werkelijkheid de game alleen maar kwaad doen. De animaties van het hoofdpersonage bijvoorbeeld. Fishcow gaat echt helemaal los met het laten zien wat het allemaal wel niet kan op het gebied van animeren. Heel leuk en aardig, maar het zorgt ervoor dat het spel enorm traag vordert. Een ander punt is het combineren of aanklikken van voorwerpen. Je moet namelijk EXACT naast een object staan, wil je hier iets mee kunnen doen. Dit zorgt ervoor dat niet alleen het tempo uit de game wordt gehaald, maar je je ook nog eens dom voelt doordat zulke simpele puzzels nog zo veel tijd kosten.

Vinden we dan helemaal niets leuk aan Gomo? Nee, er is een punt dat ons wel aansprak en de game van een totale ramp behoedt. De visuele stijl is namelijk erg tof gedaan. Het spel zit boordevol met simpele voorwerpen en personages, maar de textures zorgen ervoor dat de game toch als een serieuze game overkomt. Daarnaast geeft het in combinatie met de muziek een duistere en toch liefelijke sfeer af. Over de animaties moet ook gezegd worden dat deze erg gedetailleerd zijn en goed passen met de visuele stijl van de game. Het punt blijft alleen, zoals we eerder al vermeldden, dat er teveel met alle bewegingen wordt rondgestrooid.

Aan de ene kant hebben we het gigantische aanbod point-and-click games, waar toppers tussen zitten die je als gamer niet gemist mag hebben. En aan de andere kant hebben we Gomo, die op bijna elk vlak steken laat vallen. Gomo is geen totale mislukking, maar als we kijken naar eerdere titels binnen het genre, dan kunnen we een hoop namen opnoemen die jou de tijd van je leven zullen bezorgen. Waarom zou je dan tijd besteden aan een spel met oppervlakkige puzzels, een kliksysteem dat te wensen over laat en een bijzonder mager verhaal. We weten niet hoe het met jullie zit, maar zo is de keuze voor ons al snel gemaakt.