Ghost Recon Wildlands Review - Ultiem co-op avontuur

De release van een tactische shooter is één zaak, maar een tactische shooter op open-world niveau is geheel andere koek. Weet Ubisoft een welkome twist aan de aloude franchise te geven en daarmee het wiel opnieuw uit te vinden? Dat ga jij ontdekken in deze Ghost Recon Wildlands review.

Stel dat Nederland binnen een nacht tijd ineens verandert in een staat waar criminelen het voor het zeggen hebben. De politie knijpt een oogje dicht en politici zitten er voor de schijn of raken zomaar vermist. In plaats van orde heerst er chaos, veroorzaakt door de ongelofelijke dingen waar de onderwereld toe in staat is om drugshandel zo soepel mogelijk te laten verlopen. Precies deze zaak is aan de hand in Ghost Recon Wildlands.

In de game is Bolivia ingelijfd door een drugskartel genaamd Santa Blanca. El Sueño, de meedogenloze leider hiervan, heeft zo goed als alle touwtjes in handen met behulp van onderbazen. Amerika, professioneel bemoeial als het gaat om drugs en veiligheid, stuurt er een aantal specialisten naar toe om het land te bevrijden en weer terug te geven aan de oorspronkelijke inwoners.

Alhoewel dit concept niet bepaald vernieuwend is, is het in zekere zin wel vermakelijk. Je mag heerlijk op boevenjacht, waarbij elke provincie een ander kopstuk heeft vanuit de criminele organisatie. Elk gebied kent daarmee zijn eigen verhaal, lore, aanpak en thema. Dit is goed uitgewerkt met bijkomende video’s en informatie die meer inzicht verschaffen over de aan te pakken boef.

Ook als is het tof dat je telkens weer andere provincies bezoekt en diverse schurken voor de kiezen krijgt, niet vaak krijg je het idee dat er een sterke samenhang is. Het totaalplaatje ziet eruit als een verzameling episodes. In de ongeveer vijf hoofdmissies per gewest vermaak je je wel, maar wordt er zelden een diepgang bereikt dat meer inhoud heeft dan de beker waaruit je koffie drinkt. Precies datzelfde gevoel krijg je tijdens missies.

Om maar gelijk van wal te steken, de hoofdmissies zijn vaak erg kort en alweer voorbij voordat je het door hebt. Ook al zijn er daardoor maar een kleine hoeveelheid memorabele momenten, doorspelen blijf je toch wel. Opdrachten zitten desalniettemin vrij aardig in elkaar en zijn op veel vlakken amusant. Ghost Recon Wildlands schittert namelijk in het ontvoeren van boosdoeners en het uitschakelen van badguys.

Naast de verplichte missies, weet de game te trakteren op een grote hoeveelheid aan optionele opdrachten. Deze zijn onder te brengen in twee verschillende categorieën. Allereerst is er de roeping om voertuigen van Santa Blanca te onderscheppen en daarvoor grondstoffen te verzamelen. Aan de andere kant zijn er rebellenoperaties die zorgen voor betere ondersteuning van je team tijdens gevechten.

De optionele taken gaan, net als de hoofdmissies, niet verder de diepte in dan “steel voertuig X” en “bescherm punt Y”. Juist door de enorme hoeveelheid en laagdrempelige opdrachten, kan er behoorlijk snel herhaling optreden. Toch is het aan de andere kant ook wel weer prettig dat je weet dat je nog even een upgrade kan scoren zonder meer dan een paar minuten kwijt te zijn.

Alhoewel de verhaallijn en missies dicht aan de oppervlakte blijven, weet Ghost Recon Wildlands met zijn grondbeginselen wel de diepte in te gaan. Het is en blijft namelijk een tactische shooter en dat wordt alsmaar weer duidelijk. Met een paar kogels in je lichaam lig je namelijk al te spartelen, wachtend op je teamgenoten. De moeilijkheidsgraad zit dus wel goed en blijft trouw aan de franchise.

Elke situatie kent zijn eigen aanpak, waarbij je zelf je team kan aansturen. Kies voor je AI-gestuurde militairen posities uit, of laat ze hergroeperen. Waar erg sterk is, is dat je ook meerdere doelwitten kan markeren die je in één keer uit kan schakelen met gesynchroniseerde schoten. Mocht je niet al te veel op de kunsten van je team vertrouwen, dan heb je zelf ook nog handige hulpmiddelen.

Als speler heb je de beschikking over een verrekijker en een drone waarmee je vijanden kan spotten. De effectiviteit van deze gluurpraktijken is te verbeteren door te investeren in je levelsysteem, waar vaardigheidspunten en grondstoffen uitgegeven moeten worden. Dit role playing game-achtige aspect werkt als een tierelier, en spoort aan om de beloningen van eerder genoemde missies op te strijken.

Waar het levelsysteem onder andere nog meer invloed op heeft, is de mate waarin je wapens handelbaar zijn. Zo kan je voertuigen meer schade toebrengen en wordt de precisie met een sniper beter. Daarbij komt ook nog voor dat je gadgets als C4 en flitsgranaten hiermee kan vrijspelen. De vuurwapens moet je echter nog zelf verzamelen, maar dit is niet bepaald een straf.

In Ghost Recon Wildlands begin je namelijk met een heel beperkt arsenaal, maar kan je deze eigenhandig uitbreiden. Zo zijn er in alle contreien wapenkisten te vinden waarmee je een nieuw schietijzer aan je collectie toe kan voegen. Daarnaast zijn er ook unieke vuurwapens te scoren bij het ombrengen van bazen binnen het kartel. Deze zijn echter niet te personaliseren.

Als je een nieuw wapen hebt gevonden, begint het plezier pas. Zo kan je direct de uitrusting aanpassen en experimenteren met de grote hoeveelheid aan opzetstukken, camouflages en andere opties. Deze mate aan detail en het duidelijke verschil dat erop volgt, is zeer goed uitgewerkt. Tevens geldt voor de opzetstukken hetzelfde als bij de wapens, want je zult ze eerst moeten vinden ergens in Bolivia.

Als er wel één punt is waarop Ghost Recon Wildlands unaniem strepen weet te halen, dan is het wel de digitale weergave van Bolivia. De enorme map is adembenemend mooi uitgevoerd, waarbij je ziet dat de wildernis de overhand heeft. Enorme ravijnen worden afgewisseld met tropische wouden om vervolgens een paar kilometer verder weer besneeuwde bergen tegen te komen. 30 á 40 uur hier doorbrengen is geen straf.

Ook grafisch gezien weet de game te overtuigen. De mogelijkheden van de huidige generatie consoles worden optimaal benut om beelden tevoorschijn te toveren waar je u tegen zegt. Tel daarbij op dat het weer ook meerdere malen de kop op steekt, en je geniet van zelfs van de meest zicht-ontnemende stormen.

Ook al is er de optie om fast-travel te gebruiken, gedurende je reis door Bolivia spendeer je een hoop tijd in voertuigen. Met name de vliegende vervoersmiddelen zijn het proberen waard, waarbij je bijvoorbeeld te maken krijgt met kleine helikopters en vrachtvliegtuigjes. Bovendien kan je natuurlijk de traditionele motor of auto pakken, al is dit een stuk minder lekker uitgewerkt.

Met name wagens rijden alsof ze door een botenhandelaar in elkaar zijn gezet. Zo verlies je snel de macht over het stuur en is het realistische gehalte ver te zoeken. Waar dit vaak voor frustratie zorgt, kan het in de co-op wel grappige momenten opleveren. Want het samenspelen is de beste manier om Bolivia te doorkruisen én de oneffenheden heen te bijten.

Ghost Recon Wildlands is een zeer toegankelijke game qua online multiplayer co-op. Met een eenvoudige druk op de knop kan je in de wereld van iemand anders meedoen, of iemand in die van jouw mee laten doen. Zo hanteert de game een Drop-in Drop-out systeem, waarbij voortgang in het Bolivia van iemand anders, ook naar jouw playthrough overgeheveld wordt.

De online co-op hanteert een maximum van vier spelers. Hierdoor worden de computergestuurde kameraden vervangen door mensen van vlees en bloed. Toch betekent vier spelers niet gelijk dat je meer kans op slagen hebt. Juist met een kleiner team, van bijvoorbeeld twee mensen, wordt het minder stressvol en chaotisch.

Het samen spelen met andere mensen geeft Ghost Recon Wildlands een frisse draai. Waar solo-gameplay na een uur of tien toch echt wel eentonig wordt, zorgt de co-op ervoor dat het interessant blijft. Zo kan zelfs de meest simpele missie resulteren in een spannend schouwspel. Bovendien worden de bugs, waar er een hoop van zijn, een stuk draaglijker.

Gedurende je gameplay kom je in aanraking met een redelijk hoeveelheid bugs. Dit gaat van auto’s die uit de grond komen tot de meest mismaakte mensen die je ooit gezien hebt. Alhoewel vele van deze oneffenheden wel een glimlach op je gezicht tevoorschijn halen, zijn er ook fouten van een minder onschuldige aard.

Framedrops tijdens autosaves, door rotsblokken heen vallen om daarna niet meer terug te kunnen keren, en zelfs het blijven haken op een steentje terwijl je bezig bent met iemand te ontvoeren. Het gebeurt meerdere malen tijdens het spelen van de game. Het zal nooit zo erg worden dat het spel niet meer speelbaar is, maar irritant is het zeker wel.

Al met al is Ghost Recon Wildlands een game die de franchise doet ontwikkelen met een positief gevoel. Grafisch gezien zijn er maar weinig spellen die deze tactische open-world shooter weten te evenaren. Ook Bolivia zelf komt goed uit de verf en weet, dankzij bijkomende collectables en verschillende bazen, vaak te overtuigen.

Een grote hoeveelheid aan wapens, opzetstukken, team- en levelmogelijkheden zorgen ervoor dat je iets hebt om voor te blijven strijden. Een kanttekening is wel dat het verhaal flinterdun is waardoor sleur op de loer ligt om nog maar te zwijgen over de bugs. De online co-op houdt het geheel bij elkaar met een bijzondere maar chaotische klopjacht die menig speler in goede aarde zal vallen.

Tom Clancy's Ghost Recon Wildlands is beschikbaar voor Xbox One, PS4 en PC.