Fusion: Genesis Review

Downloadbare games staan over het algemeen toch wel bekend als kortere games die in een paar uur zijn uit te spelen. Fusion: Genesis trekt zich daar niets van aan en biedt een avontuur waarmee je tientallen uren bezig kunt zijn. Maar is deze game je tijd wel waard of houd je het al snel weer voor gezien?

In Fusion: Genesis worden twee genres gefuseerd. Het is in essentie een twin stick shooter die zich in de ruimte afspeelt, maar is tegelijkertijd ook een MMORPG. Je vliegt met een ruimteschip vrij door de ruimte en kunt daarbij verschillende missies aangaan. Er zijn verder vijf verschillende facties die je allemaal andere vaardigheden en extra’s geven. Daartussen wissel je gewoon afhankelijk van welke missies je speelt. Je hoeft vooraf dus geen speciale klasse te kiezen, dat gebeurt vanzelf tijdens het spelen. Het MMO-gedeelte van de game zie je terug in alle andere spelers die je voorbij ziet varen. Honderden spelers zijn allemaal tegelijk met de game bezig. Daar merk jij verder echter bijzonder weinig van. Er zit geen mogelijkheid in om elkaar te benaderen. Iedereen is met zijn eigen spel bezig. Je ziet de spelers wel, maar veel verder gaat het niet.

Van leek tot expert
Het hoofdverhaal van Fusion: Genesis draait om een leerling, die zijn professor heeft verloren tijdens een aanval van de ‘Dark Legion’. De leerling weet nipt te ontsnappen, maar wordt daardoor in het diepe gegooid. Hij weet nog vrij weinig van ruimtereizen af en begint dan ook onder aan de ladder. Nu is het de bedoeling uit te groeien tot een grote naam in een bepaalde factie en dan toe te slaan bij de Dark Legion. Een vrij standaard verhaal over wraak, maar het werkt nu net zo goed als in alle andere games. En met alles wat de Dark Legion op zijn geweten heeft, verdient die het wel om overwonnen te worden door een broekie.

De rol van groentje komt heel goed over wanneer de game begint. De tutorial is erg beperkt en alle opties zijn behoorlijk overweldigend. Je kunt je daardoor erg goed inleven in de rol van de leerling, al komt dit niet over als een bedoelde zet. Je bent alweer een paar uur verder voor je een beetje door hebt hoe de game nu eigenlijk ineen zit. Vooral alle menuopties ontrafelen kost veel tijd. Je kunt echt een heleboel, maar als je niet wordt verteld hoe het werkt dan kan het alsnog erg beperkt aanvoelen. Een game die jou te lang aan de hand houdt, kan erg vervelend zijn, maar bij Fusion: Genesis was een duwtje in de goede richting wel welkom geweest.

Zijmissies lijken wel opvulling
Heel veel moeite was een tutorial nou ook weer niet geweest. Je doet namelijk heel vaak hetzelfde. Vooral in de zijmissies – die trouwens verplicht zijn om met het verhaal verder te kunnen – zou een stappenplan geen probleem moeten zijn. De zijmissies zijn immers constant hetzelfde. Er zijn iets van vier verschillende missies, die je steeds weer opnieuw herhaalt. Een beetje meer afwisseling was hier zeker fijn geweest. Na tien keer dezelfde missie gespeeld te hebben, heb je er gegarandeerd genoeg van, en dat is toch jammer van zo’n immense game.

Het voelt een beetje als opvulling. De game rekt de speeltijd en dat is helemaal niet fijn. En ook niet nodig. De game duurt nu zo’n veertig uur wanneer je alle missies wilt voltooien. Zonder al die nietszeggende missies zou je nog steeds op een mooi aantal uur uitkomen. Waarom moet dat per se zo opgerekt worden? Ja, zodat je XP kunt verdienen, maar waarom moet het dan op zo'n saaie manier?

Spelwereld is prachtig
Het zorgt er niet voor dat je verder wilt spelen en dat is jammer. Jammer, want de spelwereld van Fusion: Genesis is prachtig. Je krijgt echt het gevoel in de ruimte rond te zweven. Het is werkelijk een gigantische wereld die je beetje bij beetje steeds verder kunt ontdekken. Je kijkt van bovenaf neer op je schip, maar de wereld creëert wel diepte door het gebruik van een dynamische achtergrond. Ieder stukje ruimte ziet er ook anders uit. De vele planeten zorgen voor een hele andere sfeer wanneer je aan de andere kant van het universum aan het rondneuzen bent. Het ziet er allemaal maar indrukwekkend uit. Al helemaal als je er rekening mee houdt dat je met een downloadbare game te maken hebt. Het geluid maakt wat minder indruk. Sowieso zijn de meeste gesprekken niet ingesproken, waardoor het veel leeswerk is. Daarnaast klinken de geluidseffecten een beetje gedateerd. Toch jammer vergeleken met de visuele pracht.

Je hoeft het niet alleen te doen
Helemaal alleen in de ruimte wordt ook zo saai. Daarom wordt je gedurende de game bijgestaan door een ‘Sentient’. Een Sentient is een klein computergestuurd schip dat constant om je heen zal vliegen. In gevechten zal het schip automatisch gaan vuren en tijdens het zoeken naar mineralen in gesteente zal de Sentient jou helpen. Het is een erg handige toevoeging, die je veel moeite zal besparen. Maar pas op! Heel sterk zijn ze niet, dus in het heetst van de strijd sta je er alsnog alleen voor.

Je kunt wel de hulp inroepen van drie vrienden, maar dat blijkt toch iets minder praktisch. De kans dat je in de gigantische spelwereld iemand tegenkomt die met precies dezelfde missie bezig is als jij, is erg klein. Laat staan dat diegene jou wil helpen. Dan kun je beter aan de slag met de aparte missies voor meerdere personen. In ‘Warzone’ kun je met je team strijden tegen een ander vriendengroep, terwijl je in ‘Dark Legion Invasion’ samen verschillende golven vijanden moet overleven. Heel noemenswaardig zijn deze modi echter niet.

Mooie game voor echte doorzetters
Het grote probleem van Fusion: Genesis is eigenlijk zijn ontoegankelijkheid. De game biedt veel moois als je bereid bent om er veel tijd en moeite in te steken. Niet iedereen zal daar het geduld voor hebben, maar het spel helpt ook niet echt mee. Een mooie tutorial had dat probleem kunnen oplossen, maar daar is in Fusion: Genesis geen plaats meer voor. Voor de meeste gamers zal de game na een paar uur alweer ophouden, maar de doorbijters gaan een mooi avontuur tegemoet in een gigantisch universum.