Frozen (film) Review

Pak je dikke winterjas en wollen sjaal erbij, want wij duiken de sneeuw in met de nieuwe Disney film Frozen. Een animatiefilm die losjes is gebaseerd op het sprookje 'The Snow Queen' van Hans Christian Andersen. Opnieuw een ouderwets sprookje, maar niet met de hand getekend. Toch vind je in Frozen een goede mix van verhaalvertelling met zowel oude- als nieuwe elementen, die je kunt herkennen uit andere Disney films.

Het verfilmen van het sprookje 'The Snow Queen' kent een hele lange geschiedenis, welke op zijn vroegst begon in 1943. Walt Disney zelf probeerde een verfilming te maken van het sprookje, maar het lukte niet om het karakter van The Snow Queen goed te vertalen naar iets voor een modern publiek. Eenzelfde probleem dat in de negentige jaren en zelfs aan het begin van deze eeuw nog steeds speelde. Meerdere schrijvers, producers en andere mensen hebben het tevergeefs geprobeerd.

Dit was zo tot het succes van de film Tangled, waardoor het oude sprookje plotseling nieuw leven kreeg. In eerste instantie was het bedoeld om het met de hand te animeren, maar uiteindelijk is ervoor gekozen om alles met de computer te doen, en dan ook nog eens in stereoscopisch 3D.

In Frozen volg je het leven van de twee prinsessen van Arendelle, een koninkrijk in een Scandinavische omgeving. Beide dames leven een heel gelukkig leven, maar het zijn niet zomaar simpele prinsessen. Zo heeft Elsa, de oudste zus, speciale ijskrachten. Deze zorgen die voor een ongeluk met het jongere zusje Anna. Wat volgt is een ballingschap van de twee zussen, om zo de krachten onder controle te houden, tot aan de kroning van Elsa.

Op dat moment gaan de deuren van het kasteel opnieuw open en krijgt Anna eindelijk de vrijheid die zij zoekt. Tijdens deze heugelijke gebeurtenis ontstaat een nog groter ongeluk, waardoor het hele gebied in een ijstijd terechtkomt en Elsa de bergen in vlucht. De relatie tussen de twee zussen is echter zo goed, dat Anna ook de bergen ingaat op zoek naar Elsa.

In oude Disney-stijl zijn de hoofdpersonen in de film prinsessen, maar de twee dames kunnen echter goed voor zichzelf zorgen. Het zijn geen vrouwen die op hun wenken worden bediend. Integendeel zelfs, de handen worden uit de mouwen gestoken en problemen worden zelf opgelost. Het thema van de film is daarnaast niet zozeer liefde - hoewel dat ook genoeg naar voren komt. Nee, ditmaal gaat het om een hele sterke zussenrelatie. Bijzondere afweging, want prinsessen zijn heel klassiek Disney, maar de centrale relatie tussen de zussen is weer heel modern.

Bij het kijken van de film zit je overigens nog af te wegen wie de belangrijkste hoofdpersoon is in het verhaal: Elsa of Anna. Daarbij twijfel je ook nog steeds over het thema van de film: gaat het over liefde of toch over hun relatie? Dit twijfelen wordt opzettelijk gedaan, aangezien niets is wat het lijkt tot aan het einde van de film. Deze spanning wordt ook vastgehouden, omdat de film geen duidelijke vijand kent. Voeg daar nog eens personages aan toe die een persoonlijke ontwikkeling doormaken in de film, en als resultaat heb je een interessant geheel.

Als je het hebt over karakters, dan zijn er een aantal hele belangrijke te noemen. In de zoektocht naar haar zus wordt Anna begeleid door Kristoff, een ijsverkoper die het door de klimaatverandering enigszins moeilijk heeft. Kristoff is daarbij duidelijk een eenling samen met zijn eland Sven. Geniale stukken zijn de momenten waarop Kristoff een dialoog heeft met Sven en beide stemmen verzorgt.

Als laatste wordt het duo en de eland nog vergezeld door een levende sneeuwpop, genaamd Olaf. De sneeuwpop is door de krachten van Elsa tot leven gekomen. Hij is tegelijkertijd de komische factor in het verhaal, maar dan met name voor kinderen. Voor oudere kinderen is het toch een vrij leeg personage, zeker in vergelijking tot de menselijke karakters. Overigens ligt de humor sowieso op een lager pitje in Frozen, als je deze vergelijkt met andere animatiefilms.

Een ander ouder element in de film is de terugkomst van het zingen. Voor Frozen komt dit veel voor aan het begin van de film in een musicalstijl. Het is dan ook leuk dat de stemacteurs ook de verschillende liedjes zelf zingen, waaronder verschillende duetten die goed uit de verf komen. Hiervoor moet toch even een hoed worden afgenomen voor actrices Kristen Bell en Idena Menzel, die respectievelijk Anna en Elsa vertolken. De liedjes zelf blijven je echter niet zo goed bij, in vergelijking tot de wat meer pop-liedjes uit bijvoorbeeld The Lion King. Desalniettemin: een leuke toevoeging voor de mensen die ervan houden.

Tegenover het oude element van zingen staat dan weer de moderne vorm van animeren. Alle vrouwelijke karakters zijn bijvoorbeeld voorzien van grote, schattige ogen. De wereld ziet er verder heel strak uit met poedersneeuw en ijs. Minpuntje is de toevoeging van 3D, die wat minder opvalt tijdens het kijken van de film. Het is dus meer een kleinigheidje voor de kinderen.

Frozen heeft alle elementen in huis om een hele mooie najaarsfilm te zijn. Zo mixt het op een hele leuke manier de oude elementen van prinsessen en zingen met nieuwe elementen als de persoonlijke ontwikkeling van karakters en de moderne animatiestijl. Grootste probleem van de film is echter de nasmaak. Liedjes zijn niet catchy genoeg om te onthouden en een vervolg op de film lijkt vrij onlogisch. De gehele wereld is daarvoor niet memorabel genoeg, zeker in vergelijking met andere Disney films. Over tien jaar is Frozen waarschijnlijk niet een film die je snel terugpakt. Voor de koude maanden waar wij nu echter inzitten, is het zeker een leuke film om te kijken.