Dead Space 3 Review

De afgelopen maanden tastte Electronic Arts flink in het duister. Hoe staat het nu met Dead Space 3? Waarom zien we eens in de zoveel tijd een paar afbeeldingen en hier en daar eens een trailertje? Er kwam dan wel laatst een demoversie, maar daar is alles ook mee gezegd. Veel hebben we de heldhaftige ruimtemonteur Isaac in zijn nieuwe avontuur niet in actie gezien. Toen het derde deel in de horrorachtige survivalserie plots bij ons op de mat plofte, klonk er een collectieve: ‘huh?’

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: Dead Space 3 is geen kanshebber voor de originaliteitsprijs. Visceral Games borduurt vooral verder op het bestaande concept: ultrasmalle gangen, claustrofobische ruimtes, gemodificeerde wapens en lugubere wezens waar je ’s nachts badend in het zweet van wakker wordt. Terwijl de beginscéne toch anders doet vermoeden: een open sneeuwwereld, een onbekend personage en grote shootouts met mensen van vlees en bloed. Dankzij spectaculaire Hollywoodfragmenten indrukwekkend neergezet, maar wel onwennig: is dit nog wel Dead Space?

Een uur later snoert Visceral Games deze criticus alweer de mond en keert het spel terug naar de pikdonkere ruimtes waarbij die angstaanjagende horror weer de boventoon voert. We spelen in derdepersoons perspectief wederom met Isaac Clarke, die nog steeds in gevecht is met de monsterlijke Necromorphs. Hij reist hiervoor af naar een ijsplaneet waar tweehonderd jaar geleden de Necromorphs zijn ontstaan. Echt indrukwekkend wordt het verhaal echter niet. Het wordt zelfs op den duur een beetje vervelend als blijkt dat Isaac het aan de stok krijgt met een jaloerse teamgenoot die vreest dat zijn vriendinnetje wordt ingepikt. Een subverhaallijn die eigenlijk niets aan de ervaring van Dead Space 3 toevoegt.

Geen moment veilig
Een ervaring die gelukkig wel trouw aan de serie is gebleven. De momenten waar je van alle hoeken door de Necromorphs wordt aangevallen, brengen je weer op het puntje van je stoel. En in tegenstelling tot de eerdere delen bevinden de monsters zich niet enkel in de ventilatieschachten, maar hangen ze ook regelmatig in een soort cocon aan het plafond. Zie je deze ‘slaper’ over het hoofd, dan springt hij op je en ben je nog lang niet jarig. De tentakels die dan uit halve torso's barsten zijn heerlijk smerig, net zoals een nieuwe vijand die elk lichaam kan muteren naar een tentakelwezen dat erop uit is om je uit elkaar te rijten. Verder maken oude bekenden weer hun opwachting, zoals de Lurker die je doodt door zijn tentakels af te hakken, en de Exploder, die explodeert als je zijn goudgele bol kapotschiet.

Vijanden die minder op onze enthousiasme kunnen rekenen, zijn diegenen van vlees en bloed. Op dit soort momenten ontaardt Dead Space 3 in een behoorlijke standaard cover shooter, waarbij de kogels en de granaten om de haverklap om je oren vliegen. Op dit soort momenten laat de serie zien dat het geen third-person shooter is, maar toch echt een game die je voor de survival horror moet spelen. Gelukkig komen deze shootouts sporadisch in het avontuur voor en zijn we op de nieuwe ijsplaneet veelal bezig met horrorgespuis.

Trek je sneeuwschoenen aan
De tweede helft van Dead Space 3 staat in het teken van deze planeet, die eigenlijk net zo een lastpak is als de monsters die je voortdurend doorkruisen. Hevige stormen, een dik pak sneeuw en de enorme vrieskou hinderen de bewegingsvrijheid en je zicht flink, waardoor je vaak in een hinderlaag raakt verzeild. Vluchten kan niet omdat het lopen door de sneeuw stukken trager gaat en je door de mist de vijanden nauwelijks kunt zien. Dit maakt niet alleen het overleven lastiger, het versterkt ook nog eens het schrikeffect wanneer er vanuit de grond plots een afschuwelijk monster opduikt die zijn zinnen dan op één iemand zet.

Om je strijd tegen de kou en de monsters makkelijker te maken, kan Isaac zijn eigen wapens ontwikkelen. Gedurende het avontuur vind je her en der grondstoffen en voorwerpen waarmee je verschillende eigenschappen van een wapen sterker maakt, of zelfs compleet nieuwe combinaties kunt maken. Het upgraden van je wapen gaat vrij diep: het is mogelijk om zowel de onderkant als de bovenkant te voorzien van een leuk extraatje. Zo kun je met een scope verder inzoomen, kun je een vlammenwerper of schokkogels aan je shotgun plakken en is er een gadget die elk schot wat stasis meegeeft, waarmee je je vijanden kunt vertragen.

Niet meer alleen
Visceral Games heeft het wapensysteem uit Dead Space 2 flink onder handen genomen, maar voor echt veel vernieuwing zorgt dit niet. De grootste toevoeging die dit derde deel kent, is de aanwezigheid van een online coöperatieve modus voor twee spelers. Isaac gaat in een andere campagne de strijd niet alleen aan, maar met een partner, genaamd John Carver. De passages in dit avontuur verlopen totaal anders dan in het hoofdverhaal. Meer open omgevingen, minder schrikmomenten, groteske monsters, oftewel: meer actiegericht.

Het spelen in co-op voelt meer als een third-person shooter aan, maar gezien Dead Space 3 daarin niet overtuigt, zul je niet al te lang met deze modus aan de slag gaan. Alle lof dat Visceral deze optie in het spel heeft verwerkt, want het geeft de game toch net een langere houdbaarheidswaarde mee. Spijtig dat er een splitscreen-optie ontbreekt, echter. Qua graphics hoeft de ontwikkelaar zich niet te schamen; het oog voor detail, zoals de bevroren gloed op het hoofd van Isaac en de kwijldruppels van een monster, laten zien dat Dead Space 3 er gewoon heel goed uitziet.

Prima voortzetting van serie
Dead Space 3 is het levende bewijs dat niet elke succesvolle of populaire game een titel moet zijn waar een marketingbudget van miljoenen achter zit. Hoewel dit derde horroravontuur niet elke minuut overtuigt, schotelt het wel weer die ouderwetse ervaring voor waar horrorfanaten van zullen smullen. Het gebruik van de telekenische krachten, de gemodificeerde wapens en de gore vijanden maken samen met de nieuwe cooperatieve modus een prima brouwsel voor een uur of dertig speelplezier.