Darksiders 3 Review - Terug naar het begin van de apocalyps

Het heeft zes jaar geduurd, maar de strijd van de vier ruiters van de Apocalyps gaat eindelijk verder. In de derde telg in de hack and slash serie Darksiders neemt Fury het roer over van haar broers. Haar missie klinkt episch: vernietig de zeven hoofdzonden. In deze Darksiders 3 review vertellen wij je of de game dat ook is.

In de eerste Darksiders werd War, een van de vier ruiters van de Apocalyps, door de Charred Council terechtgesteld. Hij heeft het wereldvernietigende evenement namelijk vroegtijdig gestart met alle gevolgen van dien. De hemel en de hel vechten een eeuwige strijd op aarde uit en demonen en ander gespuis hebben de vrije hand op onze wereldbol. Intussen wordt de mensheid in een rap tempo uitgeroeid in de .

Tegelijkertijd met de terechtstelling van War (Darksiders 3 speelt zich in dezelfde tijd als deel één af) stuurt de Charred Council een andere ruiter op pad met een hele andere missie. De zeven Hoofdzonden zijn namelijk ontsnapt uit hun gevangenis en naar aarde gevlucht. Hier schoppen zij een nog grotere chaos dan er al was en dus moet Fury op pad om ze in te rekenen. Fury vindt het allemaal wel prima, want zij krijgt eindelijk eens wat actie nadat ze zich een hele tijd verveeld heeft.

Daarbij mag ze eindelijk doen wat ze het leukst vindt: tegenstanders met haar zweep bewerken. Fury maakt zich op voor een avontuur op aarde. Ze is volgens de Charred Council niet de meest betrouwbare ruiter, dus krijgt ze een Watcher mee die haar in de gaten moet houden. Al snel ontdekt Fury dat er meer speelt op aarde dan alleen de vrijgekomen zeven hoofdzonden en dat ze in de maling wordt genomen door de Charred Council.

Eigenwijs dat ze is, gaat ze toch door met haar ruim twaalf uur durende missie om de zeven enorme eindbazen Envy, Sloth, Wrath, Gluttony, Pride, Lust en Avarice af te maken. Daarvoor moet je wel eerst door de enorme semi open wereld navigeren en talloze vijanden een kopje kleiner maken. Gelukkig heb je er niet zo veel moeite mee om de zweep eroverheen te halen op een bijzonder gracieuze manier.

Voor spelers zal het ook zeker geen kwelling zijn om door de open wereld te navigeren, althans op grafisch gebied. Darksiders 3 ziet er qua stijl gelijk uit als zijn voorgangers, die allemaal al een geweldig vormgegeven post-apocalyptische wereld hadden. Maar Darksiders 3 doet veel dingen anders dan de vorige delen, zoals de resolutie omhoog tillen naar 4K. Dit zorgt ervoor dat de nieuw game en zijn hoofdrolspeelster geweldig uit de verf komen. Deze hoofdrolspeelster doet zelf ook veel dingen anders.

Fury onderscheidt zich van haar broers War en Death door haar snelle bewegingen en haar gekozen wapen, de zweep. Hiermee kan je snel vechten en tevens meerdere vijanden tegelijkertijd een pak slaag geven. Met de aanvalsknop kunnen aanvallen simpel aaneengeregen worden tot verschillende combo’s die vijanden het leven zuur maken. Los van haar zweep heeft Fury enkele beresterke aanvallen die door een meter worden gereguleerd en slechts bij een volle meter ingezet kunnen worden.

De zweep als hoofdwapen past perfect bij Fury die hiermee heerlijk snel en soepel over het strijdveld beweegt. Fury is de pittigste van de ruiters en dat merk je aan alles. Ze is hard en meedogenloos in alles wat ze doet, maar tegelijkertijd ook gracieus in haar bewegingen. Aanvallen ontwijken doet ze met acrobatische bewegingen die, indien goed getimed, uit kunnen lopen in een verwoestende aanval met haar zweep.

Dat moet ook wel, want de vijanden in Darksiders 3 zijn een stuk sterker dan in voorgaande delen. De game gooit je wat minder vijanden voor de voeten dan we van een Darksiders-titel gewend zijn, maar ze zijn vele malen sterker in dit deel. Klappen van vijanden komen hard aan en je zal, als je niet oppast, regelmatig het loodje leggen in de game. Een gevecht met drie of vier vijanden is mogelijk al dodelijk.

Als je dan dood gaat gooit de game je terug naar je vorige checkpoint. Je verzamelde zielen, de valuta om jezelf sterker te maken, blijven dan achter waar je dood ging. Dus moet je terug daarheen om de klus af te maken en om sterker te worden. Onderweg merk je dat alle vijanden terug zijn om je opnieuw het vuur aan de schenen te leggen. Naarmate de game vordert, open je telkens nieuwe paden die de route kunnen verkorten naar je doel in deze semi open wereld.

Ontwikkelaar Gunfire Games heeft goed afgekeken van Dark Souls op dit gebied, al is de game bij lange na niet zo moeilijk als de franchise van FromSoftware. De hogere moeilijkheidsgraad in DarkSiders 3 is een welkome afwisseling in de franchise die deze titel, tussen alle bekende elementen uit voorgaande delen, een eigen smoel geeft.

Bekende Darksiders elementen die in Darksiders 3 voorbij komen zijn op het gebied van personages voornamelijk bekende gezichten waaronder de Charred Council en Fury’s broer War. Een ander bekend element uit de franchise is dat de game zich niet alleen op het afhakken van ledematen focust, maar zich net als zijn voorgangers ook flink op puzzelen richt. In de wereld zijn diverse puzzels te vinden die opgelost moeten worden voor een bijzonder voorwerp of simpelweg om verder te komen.

Veelal moet je hiervoor een aantal schakelaars overhalen om een deur open te krijgen, maar soms verrast Darksiders 3 je ineens met een lastige puzzel waardoor je jezelf even achter de oren krabt. Een mooi voorbeeld hiervan is dat er een blok op een schakelaar in een gang moet staan, maar dat deze door een storm telkens opgetild wordt. Aan de andere kant van de gang gaat dan een deur dicht waar jij als een malle door moet zien te komen. Jammer genoeg zijn er niet heel veel van dit soort hersenkrakers in de game te vinden.

In Darksiders 3 zijn naast de puzzels ook weer de nodige RPG-elementen aanwezig. Zo moet je net als in deel twee zielen verzamelen om sterker te worden en voorwerpen opsnorren in de donkerste hoeken van de wereld om je wapens te versterken. Dit keer jammer genoeg geen toffe skill tree waarmee je krachten vrij speelt, maar wel up te graden wapens, want ook Fury heeft meer dan één wapen tot haar beschikking.

Tijdens je tocht om de Hoofdzonden af te rammelen kom je namelijk de Lord of Hollows tegen die haar Hollows geeft in ruil voor opdrachten die je moet voltooien. Deze Hollows geven je nieuwe krachten zoals nieuwe wapens die op hun beurt weer te upgraden zijn. De Fire Hollow geeft je bijvoorbeeld de snelle Chains of Scorn en maakt je hittebestendig, terwijl je zelf in vuur en vlam staat. Op die manier kun je vijanden op een nieuwe manier om zeep helpen, maar kun je ook op verkenningstocht gaan door de wereld om nieuwe gebieden te ontdekken.

Het verkennen in de semi open wereld van Darksiders 3, en de game an sich overigens ook, voelt alleen wat meer lineair dan in Darksiders 2. Je moet bepaalde Hollows simpelweg hebben om een nieuwe route te openen naar de volgende Hoofdzonde, want anders kom je er niet. Er zijn met nieuwe Hollows ook wel nieuwe, optionele paden te bewandelen, maar voor het gevoel zijn dit er te weinig.

Darksiders 3 voelt wat betreft de wereld dan ook veel minder vrij aan dan zijn voorganger, waarin je met Death overal naartoe kon gaan vanaf het eerste moment. Fury is veel meer aan de ketting gelegd dan haar broers in deze game en de wereld voelt in zijn geheel veel te lineair aan. Ook zijn epische momenten zoals in Darksiders 2 bijvoorbeeld, waar Death op een enorm schip zat, in deel drie niet terug te vinden. Het is jammer, want de wereld is enorm en je mist deze dingen nu, waardoor de game nergens episch aanvoelt.

Los van het lineaire gevoel dat de semi open wereld je geeft heb je ook nog eens te maken met laadtijden tussen de verschillende stukken van de wereld. Als je van het ene naar het andere gebied gaat, laadt de game deze in zijn geheel in voordat je naar dat deel loopt. Op zich een prima systeem, ware het niet dat de game tijdens het laden even bevriest. Als je bedenkt dat je telkens nieuwe, kortere paden opent om snel van punt a naar punt b te gaan, weet je dat je soms wel drie keer snel achtereen dik tien seconden moet wachten in bevroren toestand, omdat je een kortere route neemt.

De vele laadmomenten gaan snel storen. Ze halen enorm de vaart uit de game en komen op de meest ongelegen momenten voorbij. Als je bijvoorbeeld net lekker aan het hakken en slachten bent en per ongeluk over een onzichtbare grens stapt is het vervelend als de game even stopt om te laden. Het leidt gelukkig zelden tot je dood in de game, maar toch.

Verder kent Darksiders 3 nogal wat glitches, waarbij de game bijvoorbeeld ineens gaat stotteren of zelfs vastloopt. Hiervan zijn vooral de vastlopers vervelend die je zomaar een half uur tot een uur terug kunnen gooien in de game terwijl je net bloed, zweet en tranen hebt gestopt in een lastig baasgevecht. Nu zijn deze dingen met een update te verhelpen, maar het zijn allemaal puntjes op de 'i' die gemist zijn door de ontwikkelaar en je soms als speler furieus kunnen maken, zeker wanneer je al even geen checkpoint hebt gehad.

Onder aan de streep is Darksiders 3 niet het derde deel waar we op mochten hopen. Fury’s avontuur heeft een eigen smoel in het bekende Darksiders universum, maar mist een paar belangrijke punten om deeltje twee te overtreffen. Hoewel Fury heldhaftig is, weet ze haar broers niet voorbij te streven.

Maar dat betekent niet dat de game niet tof is. Ondanks alle tekortkomingen die de game heeft weet Fury je wel ruim twaalf uur te vermaken met haar zweep. De wereld van Darksiders 3 is enorm en de bazen zijn indrukwekkend groot. Alleen episch zoals het verhaal van haar broers wordt het nooit. Fury blijft het kleine zusje van War en Death.