Ben is Back Review (Blu-ray) - Het drama rondom een ex-verslaafde

Wat doe je als moeder als je zoon met kerst ineens voor de deur staat, terwijl hij in een afkickkliniek hoort te zitten? Laat je hem buiten staan of mag hij binnenkomen? Deze vraag krijgt Holly Burns (Julia Roberts) in deze Ben is Back review voorgeschoteld. Het levert een drama op dat meeslepend had kunnen zijn, maar door zwakke elementen een terugval naar middelmatigheid kent.

In dit drama staat Ben Burns (Lucas Hedges- Manchester by the Sea) op 24 december ineens voor de deur van zijn moeder. Hij is maanden ervoor opgenomen in een kliniek om af te kicken van een heroïneverslaving. ‘Ik mocht weg om kerst thuis te vieren omdat het goed met me gaat’ is het verhaal dat Ben aan zijn moeder meldt. Maar is dat wel zo?

De familie van Ben twijfelt aan zijn verhaal en of het wel echt goed met hem gaat. Ben heeft tenslotte al een paar kerstfeesten verstoord door zijn lust voor stimulerende middelen. Er is dan ook niemand die op Ben zit te wachten in huize Burns. Op zijn moeder Holly (Julia Roberts) na dan. Zij ziet maar één ding: haar zoon is terug voor kerst. Moederlief negeert hierbij de alarmbellen die bij ieder ander in het huis allang rinkelen en laat hem binnen.

Althans, dat lijkt in eerste instantie zo, want Holly stopt wel alle pillen en kostbaarheden weg voordat ze besluit dat hij ook daadwerkelijk een hele dag mag blijven. Ook zij heeft dus haar twijfels over haar zoon. Deze zorgen zijn niet onterecht, zo blijkt. Waar Ben is Back opent met beelden van lachende kinderen en een gelukkig gezin, slaat de stemming ineens om als de verloren zoon aan de deur klopt.

Het woord dat Ben thuis is, doet verder snel de ronde en dat betekent voor Ben geen goed nieuws. In het kleine dorpje kijken de bewoners hem met een scheef oog na en dan zijn er nog de drugsdealers, degenen waar Ben nog een rekening open heeft staan.

Blu-ray Review" class="img-responsive" src="https://cdn.xgn.nl/upload/201906/t/ben-is-back-blu-ray-review.jpg" />

In het anderhalf uur durende drama probeert regisseur Peter Hedges verschillende kanten van een drugsverslaving te belichten en op zich lukt hem dit ook wel. Je ziet de worsteling van het gezin met de terugkeer van een (ex-) verslaafde, de worsteling van de Ben met zichzelf en daarbij hoe het verleden Ben inhaalt. In de tussentijd is er genoeg drama om van te smullen met een snufje thriller in de vorm van een inbraak en zelfs een ontvoering.

Maar Ben is Back weet jammer genoeg in beide genres, thriller én drama, niet de juiste snaar te raken. De thriller gedeelte voelt aan alsof het geforceerd in de film gestopt is en mengt niet goed met de dramatische kant van het verhaal. Op zijn beurt is deze kant van het verhaal weer veel te langdrading neergezet. In het begin van de film leef je nog met iedereen mee en raak je betrokken bij de personages, maar dat gevoel ebt weg doordat er te lang op dingen ingegaan wordt. Daarbij is het acteerwerk ook niet altijd even sterk.

Over het algemeen doen de acteurs in Ben is Back prima hun werk. Neem bijvoorbeeld Lucas Hedges die zijn rol als geconflicteerd ex-verslaafde prima neer weet te zetten. Zo zie je Ben met zichzelf en de situatie worstelen en kun je duidelijk aan hem merken dat er meer speelt dan hij laat zien. Hetzelfde geldt tot op zekere hoogte voor Roberts. Zij speelt een ongeruste moeder die alleen het beste voor haar zoon wil, iets dat goed overkomt. Jammer genoeg is het juist bij Roberts het geval dat er nogal eens overacting ingeslopen is.

Op het gebied van de regie rammelt er in Ben is Back jammer genoeg ook het nodige. De combinatie van genres is ongunstig in de film, maar het feit dat alles zo ontzettend braaf in beeld is gebracht draagt niet bij aan de overtuiging. Ben zou een doorleefd junkie zijn geweest die van alles en nog wat in zijn lichaam heeft gestopt. Toch is dit niet aan hem af te zien. Geen ingevallen wangen, geen wallen onder zijn ogen, geen littekens van overmatig injecteren, niks.

Sterker nog, Ben ziet er best prima uit voor een ex-verslaafde, op een bleek huidje na. Nu is hij al enkele maanden in een kliniek geweest, maar toch. Daarnaast wordt Holly niet goed als ze hoort wat Ben allemaal wel niet heeft uitgespookt toen hij verslaafd was. Voordat ze moet spugen draait ze hierbij netjes, in een bewuste handeling, uit beeld weg. Het lef ontbreekt een beetje bij Hedges en dat is een gemiste kans.

Gezien het onderwerp waarop de film ingaat had regisseur Peter Hedges bij de extra’s op de Blu-ray overigens best een stukje over zijn inspiratie over verslaving mogen plaatsen of de gevaren ervan. In plaats daarvan heeft hij de disc slechts voorzien van commentaar, een handjevol trailers en een fotogallerij.

Terwijl Ben is Back heel sterk begint met een verhaal dat meerdere perspectieven belicht, is het niet het drama die het had kunnen zijn. De plotwendingen, het schommelende acteerwerk en de andere missers zorgen ervoor dat de geloofwaardigheid flink aangetast wordt. Onder aan de streep blijft er slechts een gemiddelde film over die leuk is om eens te kijken, maar als een drug slechts een korte high geeft, gevolgd door een langere low.