Bayonetta 2 Switch Review - Een plekje in de hemel

Als er iemand niet welkom is in zowel hemel als hel, dan is het Bayonetta wel. Niet alleen heeft ze met de eerdere Wii U versie bewezen dat zij maling heeft aan de agenda van het universum, maar anno 2018 doet zij dat dunnetjes over. Of het wederom de moeite waard is, lees je in de Bayonetta 2 Switch Review.

Waar de eerste Bayonetta gamers “voorzichtig” kennis liet maken met een nieuwe beat ‘em up franchise, sloeg het tweede deel in als een kaskraker. Dat laatste vooral letterlijk, want de cynische Umbran Witch sloeg alles kort en klein dat op haar pad kwam. Het probleem voor vele liefhebbers van de eerste ontmoeting, was dat er in het stof gebeten moest worden met Bayonetta 2 als Wii U exclusive. Dit betekende nog geen game over, aangezien het spel vanaf 16 februari een tweede leven wordt geschonken op de Switch, gebundeld met het eerste deel voor een prijs van rond de 60 euro.

Voor wie nog niet heel bekend is met Bayonetta is de franchise het best te beschrijven als een geesteskind van Darksiders en Devil may Cry. Zo draaien alle drie de games om een onwijs sterk personage met bovennatuurlijke krachten dat, door middel van razende combo's, talloze gedrochten uit elkaar scheurt en daar punten voor toegereikt krijgt. Het grote verschil is dat Bayonetta op vele fronten boven de kwaliteit van de andere voorbeelden uitsteekt. Vooral deel twee op de Switch weet dat maar weer te bevestigen.

Het verhaal komt beter dan ooit tevoren het beeldscherm opspatten. Cutscenes, afwisselend tussen realtime en een soort stripstijl, zijn zonder twijfel spatzuiver. Naast de grafische kwaliteit, die flink verbeterd is en waar je straks meer over leest, is er de nodige humor en spanning aanwezig om je tot het einde geboeid te houden. Wat een uitkomst dat je de game, inclusief alle 16 originele chapters, gewoon mee op reis kunt nemen!

Net zoals de game weer de welbekende verhaallijn bevat, zijn er voor de rest ook niet zo gek veel features veranderd. Alles dat de Wii U versie in huis heeft, is in dezelfde mate terug te vinden op de Switch. Flitsend snelle gevechten, Rodins helse winkel en unieke slowmotion actie genaamd Witch Time. De weinige vernieuwing maakt geen ene moer uit, want net als een paar jaar geleden verdient de gameplay nog steeds een dikke 8,5.

Het spelen van het ongeveer twaalf uur durende singleplayer verhaal strooit gul porties aan adrenaline in de rondte. Er zijn meer namelijk meer bazen dan levels en de omgevingen waar je ondertussen doorheen crosst zijn om door een ringetje te halen. PlatinumGames heeft (ingame) letterlijk de wereld op z’n kop gezet om er een waar meesterwerkje van te maken.

Daarmee kom je gelijk bij de grootste verbetering van de game ten opzichte van de Wii U versie. De omgevingen komen nog indrukwekkender naar voren door een vastgezette 60 frames per seconde. Een Switch game waarbij er zoveel op het scherm gebeurt zonder slachtoffer te worden van framedrop, heb je nog niet eerder gezien. Dat kon je bij de wisselende FPS van de Wii U niet stellen aangezien dat platform moeite had de snelle actie bij te benen.

Zowel op het grote scherm als handheld speelt de game even gestroomlijnd door. Er is wel een klein verschil te zien in grafische kwaliteit, maar dat heeft te maken met het trouw zweren aan de 720p. Als je op een wat grotere monitor speelt ziet het er ongeveer net zo uit als op de Wii U wat alsnog best te behappen is. Op de handheld modus komt de game nog veel beter tot z’n recht en begint daadwerkelijk te stralen.

Toch is het visuele aspect niet de enige verbetering ten opzichte van de Wii U. De touch besturing is op de schop gegooid en doet het nu wel naar behoren. Swipe en tik je helemaal suf terwijl de ene na de andere vijand door Bayonetta’s iconische marteltuigen gekraakt worden. Mocht dit niet je ding zijn, kan je natuurlijk ook met de traditionele controls aan de slag waar niks op aan te merken is.

Zoals je hebt kunnen lezen in de Bayonetta 2 Switch preview zouden functies als Amiibo’s en Tag Climax nog grondig getest worden. De Amiibo ondersteuning zorgt ervoor dat je maar liefst 32 keer per dag beloningen kan innen door er een figuurtje tegen te houden. Hiermee speel je in sommige gevallen nieuwe kostuums vrij (hallo Samus!) en krijg je bergen aan ingame valuta. Bij gebrek aan Amiibo kan je de pakjes gelukkig ook op andere manieren vrijspelen.

Tag Climax, Bayonetta’s online co-op modus, is ook weer tevoorschijn gekropen en even zo vermakelijk als op de Wii U. Het leek ook sterk dat golven aan gespuis verslaan met een andere speler terwijl je een hoop ingame valuta vergokt, fout kon gaan. Helaas zijn de servers nog niet online, waardoor een NPC een geschikte kameraad moest blijken. Toevoeging bij de Switch versie is dat mensen nu ook lokaal Tag Climax kunnen spelen, mits zij beiden een eigen Switch en kopie van de game hebben.

Of de Switch versie beter is dan het entree op de Wii U? Je krijgt een volmondige bevestiging. Alhoewel er niet enorm veel verschil tussen zit, is er toch een aantal quality of life verbeteringen toegevoegd. Een stabiele 60 FPS terwijl je de meest groteske acties uitvoert door te swipen valt bijzonder goed in de smaak.

Bayonetta 2 voor de Switch heeft ons op geen enkel onderdeel teleurgesteld. Zonder overdrijven is dit de meest rauwe gameplay die je op het kleine apparaatje kan vinden. Sterker nog, de game is even goed als dat het over-de-top is! Dante (van Devil May Cry) kan de moed beter opgeven, want de ogen zijn gericht op Bayonetta 3.