Battlefield 5 Review - Een eerbetoon aan de Tweede Wereldoorlog

Als het eten zou zijn, was het gemakkelijk geweest. Waar je concurrent Call of Duty als fastfood kunt zien, heb je met Battlefield een voedzame maaltijd te pakken. Beide kunnen lekker smaken, maar wel om hele verschillende redenen en in onze Battlefield 5 review kom je erachter of die voedzame maaltijd heerlijk smaakt!

Met een mix van multiplayer en singleplayer zet ontwikkelaar DICE al haar pijlen op de Tweede Wereldoorlog en wij gingen in Stockholm alvast met de game aan de slag. Dankzij drie War Stories, die onbekende verhalen van de Tweede Wereldoorlog vertellen, acht speelterreinen en vier verschillende klassen is er meer dan genoeg om te doen in Battlefield V. Al helemaal door de zes verschillende modi waarmee je aan de slag kunt.

Die modi zijn het klassieke Conquest, het welbekende Team Deathmatch, Domination, Breakthrough en Frontlines. Zoals je van Battlefield wel gewend bent draait het, behalve op Team Deathmatch na, om het veroveren en beschermen van punten in die modi. Daarover later meer, want we gaan het eerst hebben over de nieuwste modi: Grand Operations. Die is namelijk fantastisch.

De modi brengt een mix van oud en nieuw en is vergelijkbaar met de Operations modus uit Battlefield 1. Je moet verschillende missies, verdeeld over meerdere dagen (oftewel rondes) zien te winnen. Denk aan gebieden bezetten, vijandelijke linies terugdringen en luchtafweersystemen beschermen.

Door de dagen te winnen, krijg je vervolgens een voordeel op de verliezende partij door middel van extra ammunitie of meer respawns tijdens de volgende dag. De partij die aan het einde van de dagen de meeste slagen heeft gewonnen wint. Mocht het aan het einde van de dagen gelijk staan, dan wordt de strijd beslist met één laatste gevecht waarbij iedereen maar één leven heeft en het team dat als laatste staat wint.

Elk onderdeel is anders en speelt lekker weg, maar het is de eerste dag die er telkens met kop en schouders bovenuit springt. Het begint allemaal een grootschalig gevecht waarbij het ene team de parachuterende tegenpartij moet zien te houden, aangezien die het luchtafweergeschut wil opblazen. Een vliegende start voor het ene team, bloedstollende spanning voor het andere.

Als aanvaller weet je niet snel genoeg om met een bom op het luchtafweergeschut af te rennen, maar als kip zonder kop erop afgaan, resulteert al snel in een vroegtijdig graf. De verdedigende partij heeft namelijk een fantastische troefkaart in de vorm van een nieuwe functie. Eén die het oorlog voeren beter maakt dan ooit tevoren.

Battlefield V introduceert een bouwfunctie die je een beetje zou kunnen vergelijken met Minecraft, maar dan wel duizend keer realistischer en mooier. Door te bouwen kun je muren, munitie- en/of medische punten creëren waarmee je de rest van je squad en team kunt helpen. In sommige gevallen is het zelfs mogelijk om hele loopgraven te scheppen, iets wat alleen al voor een fantastisch beeld zorgt.

Waar de rest van je team met wapen in hand ten strijde trekt, sta jij de grond om te spitten alsof je leven ervan af hangt. In sommige gevallen is dat dan ook wel het geval, zoals bij een goed geplaatst bosje prikkeldraad. Wanneer je deze op een tactische plek of knelpunt neerzet, kun je vervolgens de vijanden opwachten en ze gemakkelijk van kant maken.

Dat alle klassen lekker kunnen bouwen is mooi, maar dat ze allemaal nog een speciale toepassing hebben is nog beter. Zo heeft de Medic een eindeloze voorraad aan medkits, kan de Assault-klasse tanks opblazen, moet je voor extra kogels bij de Support-klasse zijn en kan de Recon-klasse vijanden markeren. Het gaat in Battlefield V alleen wel verder dan dat.

Elke klasse kan zich namelijk ook nog eens specialiseren. Hierdoor kun je de Medic bijvoorbeeld nog sneller laten rennen wanneer iemand weer tot leven gewekt moet worden. Hierdoor kun je als team goed plannen en op elkaar inspelen, iets wat belangrijker is in Battlefield V.

In Battlefield V loont het daadwerkelijk om als groep van maximaal vier spelers door het speelveld te trekken en elkaar te beschermen van de gevaren van buitenaf. Hierdoor verdien je namelijk punten waarmee de leider van het team Squad Reinforcements kan oproepen. Een soort killstreaks waarmee je het vuur letterlijk en figuurlijk aan de schenen van de vijanden kunt leggen. Zo weet de V-1 raket het bijvoorbeeld telkens weer voor elkaar te krijgen om vijanden weg te laten rennen, alsof de pestkop van de basisschool achter ze aan zit.

Je kunt de vijand natuurlijk ook in de ogen kijken wanneer je er een kogel tussen wilt plaatsen en dankzij een uiteenlopend aanbod aan wapens is daar zeker de ruimte voor. Zo kun je in op de straten van Rotterdam goed uit de voeten met een krachtige shotgun, maar is het op in de rotsige heuvels van Aerodome beter om op een sluipschuttersgeweer te vertrouwen. De open velden en het hoogteverschil geven op fantastische manier de ruimte om vijanden met één schot te doen beven.

Iets wat gedeeltelijk door het bombastische geluid komt dat je op elk moment ervan weet te overtuigen dat je daadwerkelijk oorlog aan het voeren bent. Battlefield V weet er net als haar voorgangers een spektakel van te maken, waarbij je het gevoel krijgt alsof je meer aan het doen bent dan punten verdienen. Het draait allemaal om een realistische beleving en daar horen natuurlijk ook voertuigen bij.

Grootschalige oorlogsvoering in de Tweede Wereldoorlog is niet compleet zonder een tank als de Tiger 1 en die weet dan ook voor totale chaos en destructie zorgen. Van vijanden opblazen tot gebouwen omverrijden, het is allemaal mogelijk. Natuurlijk kun je grondtroepen ook doen beven vanuit de lucht door bommen te droppen en alles samen maakt de realistische ervaring helemaal compleet.

Het realisme is in elke uithoek van de game te vinden, behalve in het menu waar je je personage kunt aanpassen. Daar draait het om plezier en niets is dan ook zo leuk als een medische soldaat aankleden alsof hij of zij een oog verloren heeft. Van hoofddeksel tot laarzen kun je je soldaat volledig aanpassen, iets waar je uren mee bezig kunt blijven.

Wel moet je daarvoor flink wat doen, want het is niet allemaal vanaf het begin te kiezen. Je moet de uiterlijke aanpassingen geleidelijk aan vrijspelen, net als de wapens en attachments voor je wapens en dat doe je door je level voor level omhoog te werken met punten die je verdient door te spelen uit te geven. Het is hier waar je merkt dat DICE heeft geleerd van de fouten van Star Wars: Battlefront II, want je krijgt het gevoel alsof je constant verschillende, nieuwe attributen vrijspeelt.

Dat het vrijspelen van nieuwe dingen zo goed in elkaar steekt is maar goed ook, want dat geeft je het gevoel alsof er veel variatie is. Iets wat je in de verschillende multiplayer modi niet echt zal gaan vinden. Er mogen er dan wel zes modi zijn, maar op Team Deathmatch na lijken ze allemaal best wel op elkaar. Van Conquest tot Breakthrough, het komt er telkens weer op neer dat je punten moet bezetten, overnemen of opblazen.

Hoewel dat voor flinke spanning weet te zorgen, zal er toch een moment ontstaan waarop je er even geen zin meer in hebt. Niet omdat de spanning weg is, maar puur omdat je trek hebt in wat anders. Je kunt dan kiezen voor Team Deathmatch waarbij het enige doel is om meer vijanden dan het andere team te vermoorden, maar dat is nou niet de modus waarin veel spanning ontstaat in vergelijking met de rest. Dan toch maar weer punten bezetten en genieten van een spectaculaire veldslag.

Het is immers waar Battlefield altijd al goed in is geweest en dat is wederom te zien in de gevarieerde, uitgestrekte plekken waar je kunt vechten. Zo zijn de Franse bloemenvelden in Arras perfect voor grootschalige veldslagen met voertuigen, terwijl de brug van Twisted Steel voor constante zweethanden zal zorgen. Het complete pakket van speelterreinen zorgt voor een gevarieerd aanbod, waarbij je verschillende tactieken kunt toepassen en waarbij het kiezen van de goede wapens levens kan redden.

Wanneer je dan toch een keer zin hebt in wat anders dan multiplayer kun je deze inruilen voor de singleplayer, iets wat Call of Duty dit jaar achterwege laat. DICE vertrouwt juist op de kwaliteit van het vertellen van een goed verhaal en borduurt voort op het succes van de War Stories. Ditmaal worden er verschillende korte verhalen verteld die zich tijdens de Tweede Wereldoorlog afspelen.

Het zijn in totaal drie verhalen die je meenemen naar de ijzige toppen van Noorwegen, je laten zweten in Noord-Afrika en je laten ploeteren in de natuur van Frankrijk. Stuk voor stuk zijn het niet alleen pareltjes om naar te kijken, maar kun je ook nog eens genieten van een kort, maar krachtig verhaal. Het hoeft niet allemaal uitgestrekt over tientallen hoofdstukken, want het verhaal van Solvieg bewijst dat je in twee uur ook gehecht kan raken aan personages.

Daarnaast zijn de verhalen uitgestrekt en geven ze je telkens weer de mogelijkheid om andere aspecten van de game te ervaren. Zo ga je veel sluipen in Nordlys en kun je op veel actie rekenen in Under No Flag. Tirailleur is misschien wel het beste verhaal van allemaal, want die leert je ook nog eens tactieken die je weer in multiplayer kunt toepassen.

Als laatste gaat Battlefield V in tegenstelling tot eerdere games verschillende gratis uitbreidingen krijgen die onder de naam Tides of War uitkomen. Nieuwe mappen, hoofdstukken in War Stories en nog veel meer. Deze worden verdeeld over drie hoofdstukken.

Er is dan ook een volledige Battlefield V roadmap waar je kunt zien wat er allemaal komen gaat. Maar dat is allemaal voor in de toekomst en daar koop je op het moment nog niets voor. Voor nu leunt Battlefield V op de belofte van meer, terwijl het slaagt in het bouwen van een goede basis.

Het is dan ook met de pilaren van singleplayer en multiplayer waarmee Battlefield V op grandioze wijze weet te slagen. Met een nieuwe modus in Grand Operations en de bouw-functie staat de multiplayer wederom als een huis en dan hebben we het nog niet eens gehad over hoe lekker het is om samen te werken in teams. Helaas doe je dit veelal wel in modi die veel op erg elkaar lijken.

Het is een kwaad waar je mee leert leven aangezien het speelterrein de diversiteit wel biedt en je op verschillende manieren het spel laat spelen. Wat natuurlijk ook helpt is het ongeëvenaarde realisme dat Battlefield V in de speelterreinen weet te brengen en wat je ook in de geweldige War Stories terugvindt. Je vindt helaas nog niet alles in Battlefield V, want er moeten nog allerlei uitbreidingen toegevoegd worden door middel van de Tides of War. Aan die belofte heb je als speler op het moment helaas niets, maar moet je het doen met de uitstekende basis die er wel is.