Batman Return to Arkham Review - Iets te veel gepoetst

Rocksteady’s Arkham serie is helaas voorbij na het derde deel. Maar fans hadden graag wat meer gezien. Reden te meer voor de ontwikkelaar om de eerste twee games even op te poetsen en opnieuw uit te brengen voor de PlayStation 4 en Xbox One. In de Batman Return to Arkham review nemen we de remaster onder de loep!

Vorig jaar sloot Rocksteady Studios de, volgens velen, beste Batman serie ooit af met het spectaculaire Arkham Knight. Een waardig einde van een erg toffe gameserie, waarvan de PlayStation 4 en Xbox One het begin helaas niet gekend hebben. Gelukkig leven we in een tijd van remasters en precies dat hebben de eerste twee games in de serie nu gekregen.

Je zou kunnen zeggen dat je tegenwoordig bijna verdrinkt in de remakes en remasters, zo veel komen er uit. En de een is niet zo sterk als de ander. Maar zo nu en dan hebben die remasters wel echt toegevoegde waarde, al zijn de games daarin misschien nog niet eens zo heel oud. Denk bijvoorbeeld aan BioShock: The Collection, een verzameling die bewijst dat remasters de moeite waard zijn.

Rocksteady heeft met Batman Return to Arkham eigenlijk precies hetzelfde gedaan als er in BioShock: The Collection gebeurd is. Alleen hier pakt het net even anders uit. Waar Rapture helemaal opleefde in de remake, maar toch zijn donkere en wat enge eigenschappen wist te houden, geldt dat voor Arkham Asylum en Arkham City, de twee games in deze bundel van circa 45 euro, helaas niet altijd.

Het oppoetswerk is wat betreft de karakters en texturen erg goed gelukt. Alles en iedereen heeft een nieuw jasje en de Joker zit vers in de schmink. Er is door Rocksteady echt tot in de details grondig boenwerk geleverd in deze remakes. Het pak van Batman en zijn tegenpolen is bijvoorbeeld veel gedetailleerder gemaakt en de belichting in de games is over het algemeen een stuk beter dan voorheen. Alleen door die aanpassingen komen andere delen juist minder goed uit de verf.

En dan zijn er wat gemiste kansen te zien, vooral in Arkham Asylum. Neem bijvoorbeeld het haar van sommige karakters en de animaties van de mond. Dit ziet er simpelweg minder goed uit na het oppoetsen dan ervoor. Nog steeds een stuk beter dan voorheen, maar je merkt gewoon dat de game gedateerd is.

Daarbij heeft de ontwikkelaar het contrast in beide games aangepast. Iets wat vooral in Asylum niet handig is geweest. Dit voelt namelijk niet meer echt als die donkere plek vol mafkezen zoals in het origineel.

In Arkham City zijn de aanpassingen veel beter tot hun recht gekomen, maar die game zag er van origine al een stuk beter uit dan zijn voorganger. De grote open wereld is verlicht met neonborden die nu ook echt neonlicht lijken te geven. De straten voelen levendiger aan en hebben tegelijkertijd nog wat van oorspronkelijke sfeer behouden.

Deze versies van Arkham Asylum en Arkham City delen een probleem in de remakes en dat is niet dat Batman geteisterd wordt door superschurken. Nee, het probleem ligt in de framerate. Om te beginnen ligt die bij beiden niet op 60 frames per seconde, maar nog steeds op 30. En daarbij is deze is bijna net zo instabiel als de Joker. Het ene moment ren je soepel rond terwijl je een ander moment ineens een hakkelend scherm hebt.

Je weet nooit wat je krijgt, behalve tijdens de gevechten. Daarin gebeurt het namelijk nagenoeg nooit dat de framerate instort. En voor beide Arkham games in deze Return to Arkham collectie geldt dat Rocksteady in de originele versies al een geweldig vechtsysteem had zitten.

En dit systeem is door de ontwikkelaar niet aangepast. En dat was ook zeker niet nodig, want het vechten in de game verloopt nog net zo soepel als toen. Je hebt nooit ergens het gevoel dat er ergens vertraging in je acties zit of dat er dingen gebeuren waar je niet om gevraagd hebt. Het vechten is een waar spektakel, waar je iedere keer weer van kunt genieten.

Vechten is natuurlijk niet alles wat je in deze games mag doen. Je moet ook de detective uithangen om door de game heen te komen en daarnaast is er in beide games ook nog uren te besteden aan het verzamelen van alle Riddler hints en trophies en natuurlijk de zijmissies.

Als laatste biedt deze collectie niet alleen de twee oorspronkelijke games aan in een nieuw jasje, maar ook alle content die er uitgebracht is voor de games. Dat betekent op avontuur met Catwoman en Harley Quinns extra verhaalmissies doorlopen, maar ook de nodige outfits om als Batman extra de blits te maken.

Rocksteady Studios heeft met de Arkham games in Return to Arkham nog steeds juweeltjes in handen, die nu opgepoetst zijn en in een totaalpakket van circa 45 euro je gamecollectie zeker verrijken. Je merkt alleen wel dat de poetsploeg iets te grondig gewerkt heeft en wat van de sfeer heeft meegenomen in de schoonmaak.

Vooral bij de eerste Arkham game is dit goed te merken. Daarbij hebben beide games af en toe last van een instabiele framerate, maar niets wat langdurig het spelplezier verpest. Wat betreft de gameplay zijn beide games dan ook nog steeds fantastisch en kunnen ze je tientallen uren zoet houden!